حقانیت شیعه و رد شبهات

اعتقاد علماء و بزرگان شیعه به سقط حضرت محسن و مضروب شدن حضرت زهراء از جانب ابوبکر و عمر در عصر حیات ائمه به تصریح ضرار بن عمرو غطفانی (عالم بزرگ معتزلی و هم عصر چند تن از ائمه علیهم السلام) (قدمت اعتقاد به مصائب فاطمی)

یکی از شبهات سخیف و باطلی که مخالفان شیعه به ویژه در سال های اخیر آن را ترویج می کنند، تازه تاسیس بودن عزاداری برای حضرت محسن و حضرت فاطمة سلام الله علیها می باشد و برخی جهال و افراد کم خرد نیز چنین ادعایی را تصدیق می کنند !

این در حالی است که به تصریح یکی از علمای بزرگ معتزلی که حداقل عصر سه امام معصوم را درک کرده است (توضیح در ادامه خواهد آمد) بزرگان و علماء و فقهای شیعه در آن زمان - که همگی از اصحاب جلیل القدر ائمه ی معصومین علیهم السلام بوده اند - معتقد بوده اند که ابوبکر و عمر، حضرت زهراء سلام الله علیها را مضروب ساخته اند و در نتیجه حضرت محسن علیه السلام سقط شده است.

ضرار بن عمرو غطفانی (متوفای حد فاصل 181 تا 190 هجری قمری) در مورد عقاید شیعیان می نویسد:

وأن أبا بکر وعمر ظلما وضربا فاطمة بنت رسول الله بنت رسول الله حتى ألقت جنینا.

الغطفانی، ضرار بن عمرو (المتوفى 181-190 هـ)، التحریش، ص52، تحقیق: حسین خانصو/محمد کسکین، الناشر: دار ابن حزم، الطبعة: الأولى، 1435 هـ - 2014 م.

[شیعیان بر این اعتقاد هستند که] ابوبکر و عمر به فاطمه ظلم کرده و او را زدند تا اینکه جنینی را سقط کرد.

در اینجا لازم است به دو نکته ی بسیار مهم و ارزشمند که وجه تمایز این گزارش با سایر گزارش ها را برجسته می کند اشاره کنیم:

الف) ضرار بن عمرو غطفانی بر اساس آن چه در کتب تراجم ذکر شده، متوفای حد فاصل سال های 181 تا 190 هجری قمری می باشد.

ضِرَارُ بْنُ عَمْرٍو الْغَطَفَانِیُّ الْمُعْتَزِلِیُّ. [الوفاة: 181 - 190 هـ]

الذهبی الشافعی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (المتوفى 748 هـ)، تاریخ الإسلام ووفیات المشاهیر والأعلام، ج4، ص866، المحقق: الدکتور بشار عوّاد معروف، الناشر: دار الغرب الإسلامی، الطبعة: الأولى، 2003 م.

ضِرار بن عَمْرو

(000 - نحو 190 هـ = 000 - نحو 805 م)

ضرار بن عمرو الغطفانیّ: قاض من کبار المعتزلة، طمع بریاستهم فی بلده، فلم یدرکها.

الزرکلی، خیر الدین (المتوفى1410هـ)،‌ الأعلام، ج3، ص215، الناشر: دار العلم للملایین - بیروت – لبنان، الطبعة: الخامسة عشر - أیار / مایو 2002 م.

همچنین نوشته اند که وی از شاگردان واصل بن عطاء (متوفای 131 هجری قمری) بوده است:

المفسر: ضرار بن عمرو الضبی الغطفانی.من مشایخه: واصل بن عطاء وغیره.

مجموعة من المؤلفین، الموسوعة المیسرة فی تراجم أئمة التفسیر والإقراء والنحو واللغة «من القرن الأول إلى المعاصرین مع دراسة لعقائدهم وشیء من طرائفهم»، ج2، ص1070، الناشر: مجلة الحکمة، مانشستر - بریطانیا، الطبعة: الأولى، 1424 هـ - 2003 م.

ما اگر فرض کنیم که ضرار بن عمرو در زمان وفات واصل بن عطاء تنها 20 سال داشته است، در این حالت وی متولد حدود 111 هجری قمری خواهد بود و در نتیجه محدوده ی دوران حیات «ضرار بن عمرو» حد فاصل سال های 111 هجری قمری تا 191 هجری قمری خواهد بود.این بدان معناست که وی زمان امام باقر علیه السلام، امام صادق علیه السلام، امام کاظم علیه السلام و امام رضا علیه السلام را درک کرده است.

بنابراین سخن وی معطوف به عقائد مشهور بین شیعیان در زمان این ائمه ی بزرگوار می باشد.

ب) به تصریح محقق کتاب، ضرار بن عمرو در این کتاب در صدد بیان عقائد مورد قبول بزرگان و علمای هر مذهب می باشد.

ویتحدث ضرار بلسان فقیه خیالی، ویذکر دوره فی نشر الخلاف.وفقا لهذا، تأتی المجموعات المختلفة إلى فقیههم فیحتکمونه ویسألونه ویستفتونه فی المسائل الخلافیة.والفقیه قبل أن یجیبهم یحذرهم من الآراء المخالفة ویحکم علیهم بأنهم أهل البدعة والضلالة قائلا:

اتقوهم/ احذروهم فإنهم أهل البدع والضلال واکتبوا ما أملی علیکم.

ثم یورد بعد ذلک روایات توافق آراء السائلین ویعرض ادعاء کل فرقة ویعقب الروایات التی یرونها.

الغطفانی، ضرار بن عمرو (المتوفى 181-190 هـ)، التحریش، ص26، تحقیق: حسین خانصو/محمد کسکین، الناشر: دار ابن حزم، الطبعة: الأولى، 1435 هـ - 2014 م.

ضرار بن عمرو در این کتاب به زبان یک فقیه خیالی (از اهل همان مذهب) صحبت می کند و نقش او در ایجاد اختلاف را ذکر می کند و بر این اساس گروه های مختلف به نزد فقیهشان می آیند و در مسائل اختلافی از او سوال و استفتاء می کنند و فقیه قبل از آن که به ایشان پاسخ دهد آن ها را از نظرات مخالف بر حذر می دارد و آن ها را اهل بدعت و ضلالت می خواند در حالی که می گوید:

از آنان بپرهیزید/از آنان بر حذر باشید چرا که اهل بدعت ها و گمراهی هستند و آن چه را من می گویم بنویسید.

سپس بعد از آن روایاتی را که موافق آراء و نظرات پرسشگران است را می آورد و ادعای هر فرقه را عرضه کرده و بر روایاتی که بدان معتقدند حاشیه می زند.

این مطلب مهم نشان دهنده ی آن است که آن چه ضرار بن عمرو در این کتاب به عنوان عقاید یک فرقه مطرح می کند، عقاید علماء و فقهای آن فرقه و مکتب است و نه عوام ایشان و این اهمیت مساله را به مراتب بالاتر می برد.

نتیجه آن که اعتقاد به سقط حضرت محسن و مضروب شدن حضرت زهراء سلام الله علیها از جانب ابوبکر و عمر اعتقاد بزرگان و اجلای شیعه در عصر معصومین علیهم السلام که همان اصحاب خاص و بزرگوار معصومین (همچون زراره و محمد بن مسلم و هشامین و ...) بوده اند می باشد و بدیهی است که این بزرگواران نیز عقاید اساسی خود را از ائمه علیهم السلام اخذ می کرده اند.

مطالب مرتبط:

قاضی عبد الجبار معتزلی و تصریح بر عزاداری شیعیان در شهادت حضرت محسن و مصائب حضرت زهراء (س)

اعتقاد مشایخ شیخ صدوق به سقط حضرت محسن (قدمت و ریشه دار بودن اعتقاد به مصائب فاطمی)