حقانیت شیعه و رد شبهات

ابن قتیبة (عالم بزرگ اهل سنت) : بسیاری از محدثین اهل سنت عامدانه فضائل علی بن ابی طالب را نقل نکرده اند و خون امام حسین را حلال دانسته اند !

بارها مشاهده کرده ایم که مخالفین شیعه در برابر پیروان مکتب اهل بیت علیهم السلام،خود را محب و پیرو واقعی اهل بیت علیهم السلام معرفی می کنند !

این ادعای گزاف و خلاف واقع آنان در حالی صورت می گیرد که بسیاری از علماء و محدثین متقدم آنان به اعتراف علمای خودشان دشمن اهل بیت و ناصبی بوده اند !

ابن قتیبه ی دینوری که از علمای سرشناس و متعصب و شیعه ستیز اهل سنت می باشد، پس از آن که نواصب و دشمنان اهل بیت علیهم السلام را مورد نقد و انتقاد خود قرار می دهد، رو به سوی تمام محدثین اهل سنت (و نه فقط نواصبِ سنی مذهب بلکه تمام محدثین اهل سنت) کرده و مطالبی را بیان می کند که از حقائقی تلخ و دردناک برای مخالفین شیعه پرده بر می دارد.

باشد که با خواندن این مطلب، راه حق و حقیقت را در پیش گیریم.

ابن قتیبه می نویسد :

وتحامى کثیر من المحدثین أن یحدثوا بفضائله کرم الله وجهه أو أن یظهروا ما یجب له، وکل تلک الأحادیث لها مخارج صحاح، وجعلوا ابنه الحسین علیه السلام خارجیاً شاقاً لعصا المسلمین حلال الدم لقول النبی صلى الله علیه وسلم: ((من خرج على أمتی وهم جمیع فاقتلوه کائناً من کان)) وسووا بینه فی الفضل وبین أهل الشورى لأن عمر لو تبین له فضله لقدمه علیهم ولم یجعل الأمر شورى بینهم وأهملوا من ذکره أو روى حدیثاً من فضائله، حتى تحامى کثیر من المحدثین أن یتحدثوا بها وعنوا بجمع فضائل عمرو بن العاص ومعاویة کأنهم لا یریدونهما بذلک وإنما یریدونه فإن قال قائل: أخو رسول الله صلى الله علیه وسلم علی وأبو سبطیه الحسن والحسین وأصحاب الکساء علی وفاطمة والحسن والحسین، تمعرت الوجوه وتنکرت العیون وطَرَّت حسائک الصدور، وإن ذکر ذاکر قول النبی صلى الله علیه وسلم: ((من کنت مولاه فعلی مولاه)) و (أنت منی بمنزلة هارون من موسى) وأشباه هذا التمسوا لتلک الأحادیث المخارج لینتقصوه ویبخسوه حقه بغضاً منهم للرافضة وإلزاماً لعلی علیه السلام بسببهم ما لا یلزمه وهذا هو الجهل بعینه.

الدینوری، أبو محمد عبد الله بن مسلم بن قتیبة (المتوفى 276 هـ)، الاختلاف فی اللفظ والرد على الجهمیة والمشبهة،صص 54 - 56، المحقق: عمر بن محمود أبو عمر، الناشر: دار الرایة، الطبعة: الأولى 1412 هـ - 1991 م.

بسیاری از محدثین از نقل فضائل علی بن ابی طالب کرم الله وجهه و یا اظهار آن چه که در حق او واجب است خودداری کرده اند در حالی که تمام این احادیث مخارج و طرق صحیح دارند و فرزند علی بن ابی طالب، حسین بن علی، را به دلیل کلام پیامبر که فرموده اند : «هرکس بر امتم خروج کند در حالی که امت متفق و یکپارچه و متحد است ،هرکس که باشد او را بکشید» خارجی و از بین برنده ی وحدت و یکپارچگی مسلمانان و حلال الدم دانسته اند و علی بن ابی طالب و اهل شورا را در فضیلت مساوی می دانند به این دلیل که معتقدند اگر عمر قائل به افضلیت علی بن ابی طالب می بود وی را بر آنان در شورا مقدم می کرد و آن شورا را بین آن ها تشکیل نمی داد و این محدثین نسبت به کسانی که علی بن ابی طالب و یا یکی از فضائل او را نقل کرده بی اعتنایی کرده اند تا جایی که بسیاری از محدثین از این که فضائل علی بن ابی طالب را نقل کنند خودداری کرده اند و به جمع فضائل عمرو بن العاص و معاویه پرداخته اند و گویی منظورشان (از نقل این احادیث) خود عمرو بن العاص و معاویه نبوده است بلکه منظورشان علی بن ابی طالب بوده است.(یعنی به منظور تضعیف جایگاه امیر المؤمنین این کار را کرده اند) بنابراین اگر کسی بگوید برادر رسول الله (ص) علی است و پدر دو نوه ی رسول الله ،حسن و حسین، علی است و اصحاب کساء علی و فاطمه و حسن و حسین هستند، چهره شان درهم می شود و حالت چشمانشان (از شدت ناراحتی و عصبانیت) تغییر می کند و بغض و کینه ها در دلشان پدید می آید و اگر کسی این قول پیامبر (ص) که فرمودند : « من کنت مولاه فعلی مولاه» و « أنت منی بمنزلة هارون من موسى» و مانند آن را نقل کند برای این احادیث اشکالاتی می تراشند تا ارزش آن را به دلیل بغض و کینه شان نسبت به شیعیان و الزامی برای علی بن ابی طالب به سبب شیعیان که در حقیقت موجب الزام او نیست پایین بیاورند و این عین جهل است.

بنا بر کلام صریح ابن قتیبة :

1) بسیاری از محدثین اهل سنت عامدانه از نقل فضائل صحیح و معتبر امیر المؤمنین علی بن ابی طالب (ع) و ادای حق ایشان آن طور که بایسته است خودداری کرده اند.

2) بسیاری از محدثین اهل سنت امام حسین (ع) را خارجی دانسته و خون ایشان را حلال دانسته اند!

3) بسیاری از محدثین اهل سنت هیچ افضلیتی برای امیر المؤمنین (ع) نسبت به هیچ یک از اعضای شورای شش نفره قائل نبوده اند!

4) بسیاری از محدثین اهل سنت کسانی که فضائل امیر المؤمنین (ع) را نقل کرده اند مورد بی اعتنایی و بی توجهی قرار داده اند.

5) بسیاری از محدثین اهل سنت به منظور تضعیف جایگاه امیر المؤمنین (ع) به نقل فضائل (؟!) معاویه و عمرو بن العاص روی آورده اند!

6) بسیاری از محدثین اهل سنت با شنیدن فضائل امیر المؤمنین حالشان بد می شده و از شنیدن فضائل ایشان کراهت داشته اند !

نکته : طبیعتا ابن قتیبه به شرح احوالات بسیاری از محدثین اهل سنت در زمان خودش و پیش از خودش اشراف داشته و در مورد آن ها صحبت کرده است و علنی و ظاهری نبودن دشمنی با اهل بیت در سطح وسیع در زمان ما به هیچ وجه نمی تواند نافی حقائق تلخی باشد که ابن قتیبه به آن ها اشاره کرده است.

اما در مورد بیان جایگاه «ابن قتیبة دینوری» در نزد مخالفین شیعه به نقل کلام ذهبی اکتفا می کنیم :

ابْنُ قُتَیْبَةَ أَبُو مُحَمَّدٍ عَبْدُ اللهِ بنُ مُسْلِمٍ الدِّیْنَوَرِیُّ : العَلاَّمَةُ، الکَبِیْرُ، ذُو الفُنُوْنِ، أَبُو مُحَمَّدٍ، عَبْدُ اللهِ بنُ مُسْلِمِ بنِ قُتَیْبَةَ الدِّیْنَوَرِیُّ.

وَقِیْلَ: المَرْوَزِیُّ، الکَاتِبُ، صَاحِبُ التَّصَانِیْفِ.

نَزَلَ بَغْدَادَ، وَصَنَّفَ وَجَمَعَ، وَبَعُدَ صِیْتُهُ.

حَدَّثَ عَنْ: إِسْحَاقَ بنِ رَاهْوَیْه، وَمُحَمَّدِ بنِ زِیَادِ بنِ عُبَیْدِ اللهِ الزِّیَادِیِّ، وَزِیَادِ بنِ یَحْیَى الحَسَّانِیِّ، وَأَبِی حَاتِمٍ السِّجِسْتَانِیِّ، وَطَائِفَةٍ.

حَدَّثَ عَنْهُ: ابْنُهُ القَاضِی؛ أَحْمَدُ بنُ عَبْدِ اللهِ، بِدِیَارِ مِصْرَ، وَعُبَیْدُ اللهِ السُّکَّرِیُّ، وَعُبَیْدُ اللهِ بنُ أَحْمَدَ بنِ بَکْرٍ، وَعَبْدُ اللهِ بنُ جَعْفَرِ بنِ دُرُسْتَوَیْه النَّحْوِیُّ، وَغَیْرُهُم.

قَالَ أَبُو بَکْرٍ الخَطِیْبُ: کَانَ ثِقَةً دَیِّناً فَاضِلاً.

الذهبی الشافعی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (المتوفی 748 هـ)، سیر أعلام النبلاء، ج13، ص 296 و 297، تحقیق: شعیب الأرنؤوط، محمد نعیم العرقسوسی، ناشر: مؤسسة الرسالة - بیروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ .