حقانیت شیعه و رد شبهات

سلسله سرقت های علمی سید کمال حیدری در کتاب «اللباب فی تفسیر الکتاب» [23]

در مطالب قبلی مقدمات مهمی را در باب ضرورت نقد افکار و آراء و روش «سید کمال حیدری» و همچنین «سرقت علمی» نوشتیم که مطالعه ی این دومطلب قبل از مطالعه ی مطلب پیش روی شما مخاطبان گرامی بسیار ضروری است :

چرا نقد «سید کمال حیدری» ؟!


مقدمه ای بر سرقت های علمی «سید کمال حیدری»


در این مطلب همانطور که از عنوان مشخص است ، قصد داریم تا به یکی از سرقت های علمی پرشمار «سید کمال حیدری» در کتاب «اللباب فی تفسیر الکتاب» اشاره کنیم.

سید کمال حیدری در صفحه ی 362 می نویسد :

أمّا المستقیم، قد یُطلق ویُراد به على ما فى العلوم الریاضیّة أقرب الخطوط الموصلة بین نقطتین. وقد یُطلق ویُراد به ما یؤدّى إلى‏ المقصود والغایة، سواء کان أقرب الطرق أم لا، ویقابله المعوجّ، ولیس المراد به ذا التعاریج، بل کلّ ما فیه انحراف عن الغایة التى یجب أن ینتهى سالکه إلیها. وإنّما قلنا ذلک لأنّ کلّ من یمیل وینحرف عن الجادّة یکون أضلّ عن الغایة ممّن یسیر علیها فى خطّ ذى تعاریج، لأنّ هذا الأخیر قد یصل إلى الغایة لکن بعد عناء ومشقّة، لکن الأوّل لا یصل إلیها أبداً، بل یزداد عنها بُعداً کلّما أوغل فى السیر وانهمک فیه.

الحیدری،کمال، اللباب فی تفسیر الکتاب - الجزء الأول (سورة الحمد)، ص 362، الناشر : دار فراقد، الطبعة : الأولى، 1431 هـ - 2010 م.

با جست و جویی ساده در می یابیم این عبارات از کتاب تفسیر المنار به سرقت رفته است !

وَمَعْنَى الْمُسْتَقِیمِ: وَهُوَ ضِدُّ الْمُعْوَجِّ، وَقَالَ: لَیْسَ الْمُرَادُ بِمُقَابِلِ الْمُسْتَقِیمِ الْمُعْوَجَّ ذَا التَّمَوُّجِ وَالتَّعَارِیجِ، بَلِ الْمُرَادُ: کُلُّ مَا فِیهِ انْحِرَافٌ عَنِ الْغَایَةِ الَّتِی یَجِبُ أَنْ یَنْتَهِیَ سَالِکُهُ إِلَیْهَا. وَالْمُسْتَقِیمُ فِی عُرْفِ الْهَنْدَسَةِ: أَقْرَبُ مُوَصِّلٍ بَیْنَ طَرَفَیْنِ، وَهَذَا الْمَعْنَى لَازِمٌ لِلْمَعْنَى اللُّغَوِیِّ کَمَا هُوَ ظَاهِرٌ بِالْبَدَاهَةِ. وَإِنَّمَا قُلْنَا: إِنَّ الْمُرَادَ بِمُقَابِلِ الْمُسْتَقِیمِ کُلُّ مَا فِیهِ انْحِرَافٌ؛ لِأَنَّ کُلَّ مَنْ یَمِیلُ وَیَنْحَرِفُ عَنِ الْجَادَّةِ یَکُونُ أَضَلَّ عَنِ الْغَایَةِ مِمَّنْ یَسِیرُ عَلَیْهَا فِی خَطٍّ ذِی تَعَارِیجَ؛ لِأَنَّ هَذَا الْأَخِیرَ قَدْ یَصِلُ إِلَى الْغَایَةِ بَعْدَ زَمَنٍ طَوِیلٍ. وَلَکِنَّ الْأَوَّلَ لَا یَصِلُ إِلَیْهَا أَبَدًا. بَلْ یَزْدَادُ عَنْهَا بُعْدًا کُلَّمَا أَوْغَلَ فِی السَّیْرِ وَانْهَمَکَ فِیهِ.

محمد رشید بن علی رضا بن محمد (متوفاى 1354هـ)، تفسیر المنار ، ج1، ص 65، ناشر : الهیئة المصریة العامة للکتاب ، 1990م.

آیا انسان اخلاق مدار و عادل و با تقوا دست به چنین عمل زشتی (سرقت علمی) می زند ؟!