حقانیت شیعه و رد شبهات

حافظ ابراهیم (شاعر نیل) و اشعاری در موضوع تهدید عمر به هجوم و آتش زدن خانه ی حضرت زهراء (س)

تهدید عمر بن الخطاب به هجوم به خانه ی وحی و به آتش کشیدن آن بر اهلش، امری است مسلم و قطعی که در روایات و اخبار معتبره ی مخالفین شیعه نیز وارد شده است. حتی بر اساس آن اخبار و روایات ثابت می شود که این تهدید عملی شده و به وقوع نیز پیوسته است.

مساله ی تهدید به قدری واضح و آشکار بوده است که حتی در شعر یکی از شعرای بزرگ و معتبر اهل سنت یعنی «حافظ ابراهیم» معروف به «شاعر نیل» نیز وارد شده است و عجیب آن که وی این حقیقت تاریخی را به عنوان فضیلتی برای «عمر بن الخطاب» برشمرده است !

قبل از نقل شعر و ترجمه ی آن لازم است به چند نکته ی اساسی اشاره شود :

الف) مساله ی تهدید آن قدر روشن و مسلم است که حتی به شعر شاعران نیز وارد شده است !

ب) شاعر این شعر یعنی «حافظ ابراهیم» کسی است که مورد قبول کبار علمای اهل سنت به ویژه ی علمای اهل سنت مصر بوده است و بسیار او را مدح و تشویق کرده اند و هم شخصیت وی و هم شعر وی را تحسین و تایید کرده اند !

ج) کتاب دیوان شعر وی مسمی به «دیوان حافظ ابراهیم» به قدری جایگاه و ارزش خاصی در بین علمای اهل سنت و به ویژه علمای اهل سنت مصر داشته است که سه تن از بزرگان اهل سنت مصر یعنی «أحمد أمین» و «أحمد الزین» و «إبراهیم الأبیاری» آن را تحقیق کرده اند و شرح داده اند !

د) در این جا فقط به یک بخش از مدح ها و تاییدات علمای اهل سنت نسبت به «شاعر نیل» می پردازیم.برای اطلاعات بیشتر می توانید به مقدمه ی محققین بر کتاب «دیوان حافظ إبراهیم» مراجعه کنید :

کان حافظ قد بلغ من ذیوع الصیت والشهرة فی الأوساط الوطنیة التی بدأت تتحرک، مبلغا کبیرا، فقد شد شعره الوطنی وسیرته کضابط حر جریء جسور، کل الأنظار والأسماع ، وکان یتردد على مجالس الزعماء الأحرار فی ذلک الوقت، وعلى رأسهم الأستاذ الإمام الشیخ محمد عبده ومصطفى کامل باشا وسعد باشا زغلول ومحمود باشا سلیمان وآل أباظة وآل عبد الرازق وغیرهم، فأحبوه جمیعا وقربوه إلیهم ، وقد وجدوا فیه ذخیرة وطنیة تستحق المراعاة ،کما وجدوا فی شعره سلاحا من أمضى الأسلحة التی یجب استخدامها فی الهاب الشعور الوطنی فی البلاد وتحریک مشاعر الجماهیر تمهیدا للقیام بالحرکة الوطنیة.

دیوان حافظ ابراهیم (مقدمة) ،ص25 ط الهیئة المصریة

حافظ ابراهیم به درجه ای عالی و والا از آوازه و شهرت در بین مردم سرزمینی که در آن فعالیت می کرد دست یافته بود و شعر وطنی وی و سیرتش همچون یک فرمانده ی نظامی آزاده و پر جرات و جسور چشم و گوش مردم را پر کرده بود و او در آن زمان در مجالس علمای آزاده و در راس آنان امام شیخ محمد عبده و مصطفی کامل پاشا و سعد پاشا زغلول و محمود پاشا سلیمان و آل اباظة و آل عبد الرازق و غیر آنان رفت و آمد می کرد و همه ی آنان حافظ ابراهیم را دوست می داشتند و او را به خود نزدیک کردند و او را یک ذخیره ی ملی دیدند که شایستگی مراعات را دارد همانطور که شعر وی را یکی از قوی ترین سلاح ها دیدند که لازم است آن را برای برانگیختن احساس ملی در مصر و تحریک احساسات مردم برای قیام و جنبش ملی به کار گیرند.

اکنون که جایگاه «حافظ ابراهیم» و شعر او در نزد بزرگان اهل سنت ثابت شد، شعر وی را با یکدیگر می خوانیم :

(عمر وعلی)

وقولة (لعلی) قالها (عمر) * أکرم بسامعها أعظم بملقیها!

حرقت دارک لا أبقی علیک بها * إن لم تبایع وبنت المصطفى فیها

ما کان غیر (أبی حفص) یفوه بها * أمام فارس (عدنان) وحامیها

دیوان حافظ إبراهیم،ص82 ط الهیئة المصریة

(عمر و علی)

و کلامی که از سوی عمر خطاب به علی صادر شد * چه شنونده ی بزرگواری و چه گوینده ی بزرگواری

(عُمَر) به (علی) گفت : اگر بیعت نکنی خانه ات را به آتش می کشم و کسی را در آن باقی نمی گذارم * حتی اگر دختر پیامبر در آن باشد

به غیر از (عُمَر) کسی دیگر نمی توانست چنین کلامی را * خطاب به شهسوار عرب و مدافع آن بگوید

جالب آن که محققین و شارحین این دیوان که همگی از بزرگان اهل سنت معاصر مصر هستند در شرح بیت اول می نویسند :

(3) یشیر بهذه الأبیات إلى امتناع علی عن البیعة لأبی بکر یوم السقیفة ، وتهدید عمر إیاه بتحریق بیته اذا استمر علی إمتناعه وکان فیه زوجة علی فاطمة بنت الرسول صلى الله علیه وسلم.

دیوان حافظ إبراهیم،ص82 ط الهیئة المصریة

(3) منظور شاعر از این ابیات ، خودداری علی از بیعت با ابوبکر در روز سقیفه و تهدید عمر به آتش زدن خانه ی علی است در صورتی که او خودداری اش از بیعت را ادامه دهد و در آن خانه فاطمه دختر پیامبر ،همسر علی، بود.

این شعر اولین بار در جلسه ای که در وزارت معارف مصر برگزار شده خوانده شده است.

[دیوان حافظ إبراهیم،ص77 ط الهیئة المصریة]

جالب آن که این شعر که به «قصیده ی عمریه» نیز مشهور شده است، تا به امروز مورد توجه مخالفین شیعه است و آن را از زیباترین اشعار عربی می دانند و بسیار آن را مدح می کنند !

به عنوان نمونه در سایت وهابی – سلفی «صید الفوائد» این شعر را تحت عنوان «القصیدة العمریة من روائع الشعر العربی» (قصیده ی عمریه، از بهترین اشعار عربی) آورده اند که می توانید در لینک زیر مشاهده کنید :

http://www.saaid.net/wahat/q124.htm

و همچنین این شعر به وسیله ی بسیاری از وهابیون و مخالفین شیعه بازخوانی شده و فایل صوتی آن را در سایت های خود قرار داده اند !

http://ar.islamway.net/lesson/104848

[دقیقه ی 6 و ثانیه ی 22]

به راستی کسی که چنین کلامی و چنین مسائلی را به منزله ی شجاعت و فضیلت برای «عمر بن الخطاب» می داند، می تواند ادعای محبت و دوستی اهل بیت را مطرح کرده و خود را محب اهل بیت بداند ؟!