حقانیت شیعه و رد شبهات

سلسله سرقت های علمی «سید کمال الحیدری» در کتاب «الشفاعة» [1]

در مطالب قبلی مقدمات مهمی را در باب ضرورت نقد افکار و آراء و روش «سید کمال الحیدری» و همچنین «سرقت علمی» نوشتیم که مطالعه ی این دومطلب قبل از مطالعه ی مطلب پیش روی شما مخاطبان گرامی بسیار ضروری است :

چرا نقد «سید کمال الحیدری» ؟!


مقدمه ای بر سرقت های علمی «سید کمال الحیدری»

در این مطلب همانطور که از عنوان مشخص است ، قصد داریم تا به یکی از سرقت های علمی «سید کمال الحیدری» در کتاب «الشفاعة» اشاره کنیم.

«سید کمال الحیدری» در کتاب «الشفاعة» می نویسد :

لما کان أخذ النوم أقوى تأثیراً وأضرّ على القیّومیة من السِنة، کان مقتضى ذلک أن ینفى تأثیر السنة وأخْذها أوّلًا، ثم یترقّى إلى نفى تأثیر ما هو أقوى منها تأثیراً، ویعود معنى لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَ لَا نَوْمٌ إلى مثل قولنا: لا یؤثّر فیه هذا العامل الضعیف بالفتور فى أمره ولا ما هو أقوى منه.

الحیدری، السید کمال، الشفاعة ؛بحوث فی حقیقتها وأقسامها ومعطیاتها، ص 21،الناشر : مؤسسة الهدى للطباعة والنشر - بیروت، 1434 هـ - 2013 م.

ما با جست و جویی ساده در می یابیم که این متن از کتاب «المیزان فی تفسیر القرآن» اثر علامه طباطبائی رحمه الله برداشته شده است !

لما کان أخذ النوم أقوى تأثیرا وأضر على القیومیة من السنة کان مقتضى ذلک أن ینفى تأثیر السنة وأخذها أولا ثم یترقى إلى نفی تأثیر ما هو أقوى منه تأثیرا ، ویعود معنى لا تأخذه سنة ولا نوم إلى مثل قولنا : لا یؤثر فیه هذا العامل الضعیف بالفتور فی امره ولاما هو أقوى منه .

طباطبایى، سید محمد حسین‏ (متوفاى1412هـ)، المیزان فى تفسیر القرآن‏،ج2، ص 332، ناشر: منشورات جماعة المدرسین فی الحوزة العلمیة فی قم المقدسة‏، الطبعة : الخامسة، 1417هـ .

با مقایسه ی دو متن به سادگی مشخص می شود که «سید کمال الحیدری» متنی را از کتاب «المیزان» برداشته و آن را در کتابش به نام خودش ثبت و ضبط کرده است !

در چاپ «دار فراقد» که قدیمی تر می باشد نیز این عدم امانت و سرقت علمی از سوی «سید کمال الحیدری» وجود داشته است :

الحیدری، السید کمال، الشفاعة ؛بحوث فی حقیقتها وأقسامها ومعطیاتها، ص 21،الناشر : دار فراقد،الطبعة : الأولى،المطبعة : ستاره، 1425 هـ - 2004 م.

نکته ی جالب توجه آن که «سید کمال الحیدری» در همین کتاب به عنوان نمونه در صفحه ی 25 وقتی متنی را از کتاب المیزان نقل می کند ، هم آن را داخل گیومه قرار می دهد و هم متن را ذکر می کند اما در ده ها مورد چه در این کتاب و چه در سایر کتب (که در آینده قرار خواهیم داد) اصلا و ابدا امانت در نقل را رعایت نمی کند و چنین متونی را از قول خودش ذکر می کند !

اکنون جای سوال دارد که چرا و با چه انگیزه ای «سید کمال الحیدری» تلاش و تحقیقات و زحمات دیگران را به نام خود نشر می دهد ؟! آیا این ساقط کننده ی عدالت نیست ؟! آیا چنین شخصی مورد اعتماد و امین است ؟!

مساله ی اساسی آن است که در آثار «سید کمال الحیدری» ده ها مورد از این سرقت های علمی به چشم می خورد و تنها یکی دو مورد نیست و ما در مطالب آینده آن ها را یک به یک قرار خواهیم داد.