حقانیت شیعه و رد شبهات

اهانت شمس تبریزی (صوفی گمراه) به حضرت زهراء (س) و تنقیص مقامات ایشان

صوفیه یکی از گمراه ترین فرق درون اسلام هستند که از بدو پیدایش تا عصر حاضر همواره خطرات و آسیب های فراوانی داشته و خطری برای اسلام ناب بوده اند.

یکی از شخصیت های گمراه صوفی معروف که متاسفانه در بین شیعیان نیز طرفدارانی دارد، شمس تبریزی می باشد.

وی ضمن اهانتی زشت به حضرت زهراء (س) چنین می نویسد:

فاطمه رضی الله عنها عارفه نبود، زاهده بود.پیوسته از پیغمبر حکایت دوزخ پرسیدی.

تبریزی، شمس الدین محمد (متوفای 645 هـ)، مقالات شمس تبریزی، ص142، تصحیح و تعلیق: محمد علی محقق، ناشر: خوارزمی، چاپ: چهارم، 1391 خورشیدی.

رسول علیه السلام از معراج آمده بود، هرکسی از آن اندیشه که در آن بود سوالی می کرد، یکی از دیدار، یکی صفت بهشت؛ فاطمه رضی الله عنها گفت: من آن ندانم، من خوفی دارم، صفت دوزخ بکن!

تبریزی، شمس الدین محمد (متوفای 645 هـ)، مقالات شمس تبریزی، ص211، تصحیح و تعلیق: محمد علی محقق، ناشر: خوارزمی، چاپ: چهارم، 1391 خورشیدی.

دقت داشته باشید که «عارف» در نزد صوفیان از «زاهد» بالاتر است و عارف کسی است که به درجات عالیه ی شناخت خداوند و حقیقت هستی رسیده در حالی که زاهد چنین نیست و بیشتر قشری نگر است.

نکته ی دیگر آن که صوفیان و از جمله شمس تبریزی بسیاری از افراد گمراه را عارف و مقتدای خود می دانند اما حضرت زهراء (س) را اینگونه مورد اهانت خویش قرار داده و ایشان را هم رده ی یک عارف هم نمی دانند! بلکه زاهدی می دانند که همواره از ترس از جهنم می پرسید!