حقانیت شیعه و رد شبهات

اعتراف علوی بن طاهر الحداد (عالم اهل سنت) به ناصبی (دشمن اهل بیت) بودن بسیاری از علمای متقدم اهل سنت !

بارها مشاهده کرده ایم که مخالفین شیعه در برابر پیروان مکتب اهل بیت علیهم السلام،خود را محب و پیرو واقعی اهل بیت علیهم السلام معرفی می کنند !

این ادعای گزاف و خلاف واقع آنان در حالی صورت می گیرد که بسیاری از علماء و محدثین متقدم آنان به اعتراف علمای خودشان دشمن اهل بیت و ناصبی بوده اند !

علوی بن طاهر الحداد – عالم اهل سنت و شافعی مذهب و اشعری العقیده - می نویسد :

واما النواصب فبعضهم اشد غلوا من بعض ویجمعهم البغی والتغلب والاستبداد والقول به، ومناصبة أمیر المؤمنین علی علیه السلام ومعاداته ، والتکلم فی جنابه الرفیع ، والطعن فی خلافته الراشدة وجحد مناقبه ، وبغض سائر اهل البیت وأشدهم فی ذلک من قاتلهم وقتلهم مسارعة إلى مرضاة ملوکهم وتأییدا لسلطانهم والتماسا لفضتهم وذهبهم وعلماء هذه الفرقة یرون ان قتل سبط رسول الله وریحانته وسید شباب اهل الجنة الحسین علیه السلام کان حقا وعدلا أحسن فیه فاعلوه وأجروا على مافعلوه وقد شارکوا بقولهم هذا من باشر قتله کالکلب الابقع شمر بن ذی الجوشن ویزیدبن انس واشباههم من الانتان ومنهم من جعل سیف ابن مرجانة الزنیم ابن الزنیم کسیف رسول الله صلى الله علیه وآله وسلم وکان من هولاء ابوبکر بن العربی المالکی .....

الحداد، علوی بن طاهر (المتوفى 1382 هـ)، القول الفصل فیما لبنی هاشم وقریش والعرب من الفضل، ص 68.

اما نواصب ؛ برخی از آنان نسبت به برخی دیگر تندروی و افراط بیشتری دارند و سرکشی و زور و استبداد و عقیده به آن و دشمنی با امیر المؤمنین علی علیه السلام و سخن گفتن بر ضد شخصیت بزرگوار ایشان و طعن در خلافت راشده ی ایشان و انکار عامدانه ی مناقب ایشان و بغض سایر اهل بیت ایشان را گِرد هم می آورد و سرسخت ترین آن ها (نواصب) کسانی هستند که با اهل بیت جنگیدند و آنان را به منظور جلب رضایت و تایید پادشاهانشان و گرفتن طلا و نقره از ایشان کشتند و علمای این گروه معتقدند که کشتن نوه ی رسول خدا و گل خوشبوی او و سرور جوانان اهل بهشت ، حسین علیه السلام ، امری به حق و به جا بوده است و عاملان آن کار خوبی انجام داده اند و برای آن چه انجام دادند ماجور هستند (پاداش دریافت می کنند) و آنان (نواصب) با این کلامشان با کسانی که مستقیما در قتل حسین بن علی (ع) شرکت داشته مانند سگ ابقع (ابرص - کسی که دارای برص (پیسی) می باشد) شمر بن ذی الجوشن و یزید بن انس و مانند آنان از افراد متعفن و پلید شریک شده اند و برخی از ایشان (علمای ناصبی) شمشیر ابن مرجانه ی حرامزاده ی فرزند حرامزاده را همانند شمشیر رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم قرار داده اند و از جمله ی این افراد ابوبکر بن العربی مالکی می باشد .....

و در ادامه می نویسد :

وقد دلت الأحادیث الصحیحة على ان الناصبی منافق وانه لایدخل قلبه الأیمان وقد کان على هذا المذهب الخبیث المخبث کثیر من العلماء على عهد ملک آل مروان وکانوا صنائعهم وشر العلماء علماء الملوک وکان آل مروان یقربون من العلماء من عرف ببغض أهل البیت ویقطعونه الإقطاعات ویبذلون له الأموال ویجزلون له العطایا والجوائز ویوطئون الرجال عقبه ، فکان هذا النوع اکثر شهرة فی ذلک الزمان تبعا لمظهر القوة ، ومیل السطوة ، وقد کثر اتباعهم من طلاب الدنیا والمستشرفین إلى الوظائف وهم على دین ملوکهم کما ترى فی هذا العصر من اطباق الموظفین على ما تقتضیه سیاسة الحکومة فکذلک کانوا، ولم تدل دولة بنی مروان حتى تأصلت هذه العقیدة وصار لنواصب العلماء قدر فی قلوب العامة وتعظیم وشهرة واتباع یروون عنهم ، و بقیت عقیدتهم یتناقلها الناس بینهم ترد لاجلها الاحادیث الصحیحة الصریحة والنصوص العامة والخاصة، و یطعن فی کل من روى حدیثا یدل على بطلان ما هم فیه او عرف بمیل ومحبة لاهل البیت .....

الحداد، علوی بن طاهر (المتوفى 1382 هـ)، القول الفصل فیما لبنی هاشم وقریش والعرب من الفضل، ص 68.

احادیث صحیح دلالت بر این دارد که ناصبی منافق است و ایمان به قلبش وارد نمی گردد و بسیاری از علماء در زمان پادشاهی آل مروان بر این مذهب خبیث و پلید و زشت بوده اند و تربیت شده ی آل مروان بودند و بدترین علماء ، علمای دربار هستند و آل مروان به آن دسته از علمایی که به بغض اهل بیت شناخته می شدند نزدیک می شدند و به آن ها زمین ها و اموالی را می بخشیدند و به آنان هدایا و جوایزی می دادند و عده ای پشت سر او راه می رفتند (حَشَم و خَدَم) و این نوع مسائل در آن زمان با توجه به سرچشمه و منبع قدرت و سلطه مشهور تر و رایج تر بود و پیروان این افراد از دنیا طلبان و افرادی که در مسولیت ها قرار داشتند زیاد شدند و اینان همانطور که در این زمان می بینی که کارمندان حکومت بر اساس آن چه که سیاست حکومت اقتضا می کند بر دین حُکامشان هستند و در آن زمان نیز چنین بودند و قبل از این که حکومت بنی مروان منقرض شود این عقیده ریشه دواند و علمای ناصبی در دل های مردم جایگاه و ارزشی پیدا کردند و صاحب شهرت و پیروانی شدند که از آن ها [حدیث و روایت و دین] نقل می کردند و عقیده ی آنان را مردم در بین خودشان بازگو می کردند تا جایی که به خاطر آن احادیث صحیح و صریح و متون عام و خاص رد می شد و در هرکسی که روایتی نقل می کرد که دلالت بر بطلان عقیده ی آنان داشت یا گرایش و محبتی نسبت به اهل بیت داشت طعن وارد می کردند .....

و در صفحه ی بعد می نویسد :

ولکن بقیت آثاره ، فمن الناس من غلب علیه التقلید ، وقفل على قلبه منه بقفل من حدید ، فبقی یکرع من حیاض النصب الآسنة الآجنة على مثل حال سلفه ، فاذا عرض له ما یخالف معتقده فزع إلى التأویل تارة والرد والانکار اخرى ، وهولاء هم الذین اعضل دآؤهم وتعسر دواؤهم وشفاؤهم ، ومنهم المتذبذب بین الطریقین طریقی الضلالة والهدى ، یعرف مرة و ینکر أخرى ومنهم من ادعى أنه من اهل السنة ظاهرا وبقی على نحلته باطنا ومن هؤلاء المبتلین والعیاذ بالله تعالى افراد من اتباع المذاهب المشهورة وغیرهم ، یثنون صدورهم کاظمین ، وبین جوانحهم منه نار لاتخبو ، فاذا کربوا وغلبوا تنفسوا بالزفرة بعد الزفرة ، وقذفوا الجمرة تتلو الجمرة ، وهکذا لا تزال تحرق ارواحهم حتى تجتمع مع نار جهنم على حرق ارواحهم وأشباحهم ، ومتى خافوا أن یفطن لهم عادوا یتذبذبون ویواربون ویوردون من الکلام ما یوهم انهم لیسوا بنواصب هکذا شأنهم ابدا ومهما تکن عند امرئ من خلیقة وان خالها تخفی على الناس تعلم.وهذا القسم هم الذین جمعوا النفاقین نفاق النصب ونفاق الریاء باظهار خلاف ما یعتقدون وتجد کثیرا من اعمالهم واقوالهم وضلالهم فی غیر هذا الموضع عافانا الله من الفتن بمنه وکرمه آمین.

الحداد، علوی بن طاهر (المتوفى 1382 هـ)، القول الفصل فیما لبنی هاشم وقریش والعرب من الفضل، ص 69.

اما [در زمان بنی عباس و پس از انقراض بنی مروان] آثار نَصب (دشمنی با اهل بیت) باقی ماند و تقلید بر برخی از مردم غلبه کرد و بر دل آنان قفلی آهنین زده شده بود و به همین دلیل کماکان مانند گذشتگانشان از سرچشمه ی کثیف و آلوده به لجن نَصب (دشمنی با اهل بیت) می نوشیدند و زمانی که چیزی که با عقیده ی آنان مخالفت می کند برایشان عرضه می شد ، یک بار از سر ترس و وحشت به تاویل روی می آوردند و یک بار انکار می کردند و این ها همان هایی هستند که بیماریشان سخت و شدید گشته و درمان و شفایشان دشوار گشته است و برخی از آنان متردد بین دو راه ضلالت و هدایت هستند و یک مرتبه [حقیقت] را قبول می کنند و مرتبه ی دیگر انکار می کنند و برخی از آن ها در ظاهر ادعا می کنند که از اهل سنت هستند در حالی که در باطن بر عقیده ی خودش و گروهش (نواصب) باقی است و برخی از مبتلایان به این تفکر العیاذ بالله از پیروان مذاهب مشهور و غیر آنان هستند.دل هایشان را در حالی که خشمشان را فرو می خورند [از حق و حقیقت و هدایت] برمی گردانند و از این خشم در وجودشان آتشی روشن و برافروخته است که آرام نمی گیرد.زمانی که کار بر آنان سخت می شود و شکست می خورند نفس های بلندی می کشند و گویی پشت سر هم آتش بیرون می دهند  و این گونه روحشان پیوسته می سوزد تا این که روحشان با آتش جهنم جمع می شود و آتش جهنم روحشان را می سوزاند.این ها زمانی که می ترسند کسی به حقیقتشان پی ببرد ، دوباره برمی گردند و مردد بین هدایت و ضلالت می گردند و دیگران را فریب می دهند و سخنانی می گویند که دیگران را به این خیال می اندازد که آن ها ناصبی نیستند.این ها همیشه اینگونه اند و چه بسیار که انسان ویژگی و خصلتی دارد که هر چه قدر هم تلاش برای مخفی نگاه داشتنش بکند ، آن خصلت شناخته می شود.این ها (نواصب) کسانی هستند که دو نفاق را در خودشان جمع کرده اند.نفاق نَصب (دشمنی با اهل بیت) و نفاق ریاء به دلیل اظهار و ابراز آن چه که مخالف عقیده شان است و تو بسیاری از اعمال و سخنان و گمراهی های این ها را در غیر اینجا می توانی پیدا کنی.خداوند ما را از فتن ها به منت و کَرَمش سلامت بدارد.آمین.