امام حسن عسکری (ع): فرزندم پس از من امام و حجت است و غیبتی خواهد داشت که انسان های بی اطلاع در آن سرگردان می شوند و اهل باطل دچار هلاکت می شوند/ هرکس امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلی مرده است
امام حسن عسکری (ع): فرزندم پس از من امام و حجت است و غیبتی خواهد داشت که انسان های بی اطلاع در آن سرگردان می شوند و اهل باطل دچار هلاکت می شوند/ هرکس امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلی مرده است
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ إِبْرَاهِیمَ بْنِ إِسْحَاقَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنِی أَبُو عَلِیِّ بْنِ هَمَّامٍ قَالَ سَمِعْتُ مُحَمَّدَ بْنَ عُثْمَانَ الْعَمْرِیَّ قَدَّسَ اللَّهُ رُوحَهُ یَقُولُ سَمِعْتُ أَبِی یَقُولُ سُئِلَ أَبُو مُحَمَّدٍ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیٍّ ع وَ أَنَا عِنْدَهُ عَنِ الْخَبَرِ الَّذِی رُوِیَ عَنْ آبَائِهِ ع أَنَّ الْأَرْضَ لَا تَخْلُو مِنْ حُجَّةٍ لِلَّهِ عَلَى خَلْقِهِ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ وَ أَنَّ مَنْ مَاتَ وَ لَمْ یَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیَّةً فَقَالَ ع إِنَّ هَذَا حَقٌّ کَمَا أَنَّ النَّهَارَ حَقٌّ فَقِیلَ لَهُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ فَمَنِ الْحُجَّةُ وَ الْإِمَامُ بَعْدَکَ فَقَالَ ابْنِی مُحَمَّدٌ هُوَ الْإِمَامُ وَ الْحُجَّةُ بَعْدِی مَنْ مَاتَ وَ لَمْ یَعْرِفْهُ مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیَّةً أَمَا إِنَّ لَهُ غَیْبَةً یَحَارُ فِیهَا الْجَاهِلُونَ وَ یَهْلِکُ فِیهَا الْمُبْطِلُونَ وَ یَکْذِبُ فِیهَا الْوَقَّاتُونَ ثُمَّ یَخْرُجُ فَکَأَنِّی أَنْظُرُ إِلَى الْأَعْلَامِ الْبِیضِ تَخْفِقُ فَوْقَ رَأْسِهِ بِنَجَفِ الْکُوفَةِ.
الصدوق، ابوجعفر محمد بن علی بن الحسین (المتوفى381هـ)، کمال الدین و تمام النعمة، ج2، ص376و377، ح9، الناشر: مؤسسة الاعلمی، الطبعة: الأولى، 1412 هـ - 1991 م.
محمد بن عثمان عمری رحمه الله می گوید از پدرم شنیدم که از امام حسن عسکری علیه السلام در حالی که من پیش ایشان بودم در مورد روایتی که از پدران ایشان - که سلام و درود خداوند بر آنان باد - نقل شده مبنی بر این که زمین تا روز قیامت از حجت خداوند خالی نمی ماند و همچنین هرکس بمیرد در حالی که امام زمانش را نمی شناسد به مرگ جاهلی مرده است سوال شد.ایشان فرمودند: این سخن حق است همانطور که روز حق است.به ایشان گفته شد: ای فرزند رسول خدا (ص)، حجت و امام پس از شما کیست؟ ایشان فرمودند: پسرم محمد. او امام و حجت پس از من است و هرکس بمیرد در حالی که او را نمی شناسد به مرگ جاهلی مرده است. او غیبتی دارد که در آن انسان های جاهل و نادان دچار حیرت و سرگردانی می شوند و اهل باطل به هلاکت می افتند و تعیین وقت کنندگان دروغ می گویند و سپس خروج می کند در حالی که گویی به پرچم های سپید می نگرم که در نجف کوفه بالای سر او به اهتزاز در می آید.
بررسی سندی روایت
مُحَمَّدُ بْنُ إِبْرَاهِیمَ بْنِ إِسْحَاقَ
قد أکثر الصدوق من الروایة عنه فی کتبه مترضّیا و مترحّما علیه. و منه یظهر حسن حاله بل جلالة شأنه.
الشاهرودی، الشیخ علی النمازی (المتوفى1405هـ)، مستدرکات علم رجال الحدیث، ج6، ص359، الناشر: ابن المؤلف، چاپخانه: شفق – طهران، الطبعة: الأولى، 1414 هـ .
أَبُو عَلِیِّ بْنِ هَمَّامٍ
محمّد بن همام الإسکافی، یکنّى أبا علی، جلیل القدر، ثقة.
الطوسی، الشیخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علی بن الحسن (المتوفى460هـ)، الفهرست، ص402، المحقق: طباطبایى، عبد العزیز، الناشر: مکتبة المحقق الطباطبائی.
مُحَمَّدَ بْنَ عُثْمَانَ الْعَمْرِیَّ
محمد بن عثمان العمری. العمری: یکنى أبا جعفر، و أبوه یکنى أبا عمرو، جمیعا وکیلان من جهة صاحب الزمان ع، و لهما منزلة جلیلة عند الطائفة، رجال الشیخ: فیمن لم یرو عنهم ع (101). و الروایات فی جلالته و عظمة مقامه متضافرة، منها:
ما رواه الکلینی بسند صحیح، عن أحمد بن إسحاق أبی علی، أنه سأل أبا محمد الحسن بن علی ع، فقال: من أعامل أو عمن آخذ، و قول من أقبل؟ فقال ع له: العمری (عثمان بن سعید)، و ابنه ثقتان، فما أدیا إلیک فعنی یؤدیان، (الحدیث). الکافی: الجزء 1، کتاب الحجة 4، باب فی تسمیة من رآه ع (77)، الحدیث. و رواه الشیخ بسند آخر، عن محمد بن یعقوب نحوه.
الموسوی الخوئی، السید أبو القاسم (متوفاى1411هـ)، معجم رجال الحدیث وتفصیل طبقات الرواة،ج17،ص 294و295، الطبعة الخامسة، 1413هـ ـ 1992م.
عثمان بن سعید العمری
محمد بن عثمان العمری. العمری: یکنى أبا جعفر، و أبوه یکنى أبا عمرو، جمیعا وکیلان من جهة صاحب الزمان ع، و لهما منزلة جلیلة عند الطائفة، رجال الشیخ: فیمن لم یرو عنهم ع (101). و الروایات فی جلالته و عظمة مقامه متضافرة، منها:
ما رواه الکلینی بسند صحیح، عن أحمد بن إسحاق أبی علی، أنه سأل أبا محمد الحسن بن علی ع، فقال: من أعامل أو عمن آخذ، و قول من أقبل؟ فقال ع له: العمری (عثمان بن سعید)، و ابنه ثقتان، فما أدیا إلیک فعنی یؤدیان، (الحدیث). الکافی: الجزء 1، کتاب الحجة 4، باب فی تسمیة من رآه ع (77)، الحدیث. و رواه الشیخ بسند آخر، عن محمد بن یعقوب نحوه.
الموسوی الخوئی، السید أبو القاسم (متوفاى1411هـ)، معجم رجال الحدیث وتفصیل طبقات الرواة،ج17،ص 294و295، الطبعة الخامسة، 1413هـ ـ 1992م.
