حقانیت شیعه و رد شبهات

عذاب شدید زن در صورت پیمان شکنی نسبت به شوهر و عدم تمکین در آیین زرتشتی (بر اساس ارداویراف نامه)

همواره شاهد آن هستیم که باستان گرایان و زردشتیان و طرفداران زرتشتی گری ضمن حمله به مفاهیم و آموزه های اسلامی و ادعای پایمال شدن حقوق زن در اسلام، از عقائد خویش و تایخ ایران باستان آرمان شهری تصویر می کنند که اگر کسی از حقائق تاریخ باستان و آموزه های ثابت آیین زردشتی بی خبر باشد، آن را درخشان ترین و طلایی ترین دوران تاریخ به خصوص برای زنان تصور خواهد کرد!

با مراجعه به متون معتبر و شناخته شده ی زرتشتی خلاف تمامی این ادعاها - که همچون طبلی توخالی هستند - ثابت می شود.

در کتاب ارداویراف نامه در مورد زنانی که نسبت به شوهر خود پیمان شکنی کرده و از شوهر خویش تمکین نکرده اند چنین آمده است:

1- و دیدم روان زنانی که نگونسار افکنده بودند و [چیزی] همانند خارپشت آهنی با خاری که از آن رسته بود در بدن آن ها فرو می رفت و بیرون می آمد. 2- و به ژرفای یک انگشت، نطفه ی دیوان و دروجان و بدبویی و ریمنی در دهان و بینی آن ها می رفت. 3- و پرسیدم: «آن ها کدام روان ها هستند که چنین پادافرهی را تحمل می کنند؟» 4- سروش اهلو و آذر ایزد گفتند: «این روان آن زنان دروندی است که در گیتی با شوهرشان پیمان شکنی کردند و شوهشان را رها کردند، و هرگز خشنود نبودند و تن به هم خوابگی ندادند.»

ارداویراف نامه، فرگرد 70، ترجمه و تحقیق: ژاله آموزگار، انتشارات: معین - انجمن ایران شناسی فرانسه، چاپ: پنجم، 1394 خورشیدی.