حقانیت شیعه و رد شبهات

دروغ بستن ابو الفضل بن السکسکی حنبلی (عالم بزرگ اهل سنت) بر شیعیان در توحید و سایر موضوعات

یکی از اصلی ترین عوامل شیعه کشی در طول تاریخ و تحت فشار قرار گرفتن شیعیان، دروغ های فراوانی است که علمای اهل سنت در کتاب های خویش به مکتب امامیه نسبت داده اند و به قدری آن را تکرار کرده اند که در نزدشان به حقایق مسلم تبدیل شده است!

ابو الفضل بن السکسکی یکی از علمای بزرگ اهل سنت می باشد که در یکی از کتاب های خویش دروغ های عجیب و غریبی را به شیعیان امامیه نسبت می دهد.

وأما الإمامیة الإثنی عشریة فسموا بذلک لقولهم إن الإمامة فی علی ثم الحسن ثم الحسین ثم فی علی بن الحسین ثم فی محمد بن علی ثم فی جعفر بن محمد ثم فی موسى بن جعفر ثم فی علی بن موسى ثم محمد بن علی بن موسى فی علی بن محمد ثم فی الحسین بن علی بن محمد ثم تنقطع الإمامیة عندهم إلى قیام محمد بن علی.وقال محمد بن یعقوب واسمه محمد بن الحسن صاحب الدور والقیامة عندهم، الذی زعموا أنه یأتی بشریعة جدیدة ویملأ الأرض عدلا کما ملئت جورا فأما العدل فصحیح لأنه هو المهدی الذی أخبر عنه النبی وأما کونه یأتی بشریعة جدیدة فکذبوا إلا أنه یقیم الشریعة النبویة کما کانت ویسمون القطعیة لقولهم بانقطاع الإمامة.وقالوا إن القرآن نقص منه وإن (قل هو الله أحد) کانت آیة إلا فرقة علی بن الحسین بن موسى الرضا فإنهم خالفوهم بذلک.وقالوا کلهم: بأن الله تعالى جسم إلا فرقة علی بن الحسین ومنهم من یقول بحیاة علی وأنه فی السحاب ویسمون السحابیة ویحتجون بقول النبی (ما أحسن علی فی السحاب) ویحملون الحدیث على ذلک ویکذبون وإنما المراد بذلک فی الحدیث: العمامة التی اعتم بها علی رضی الله عنه وکانت تسمى السحاب.

السکسکی الحنبلی، أبو الفضل عباس بن منصور (المتوفى 683 هـ)، البرهان فی معرفة عقائد أهل الأدیان، ص68و69، تحقیق: الدکتور بسام علی سلامة العموش، الناشر: مکتبة المنار، الطبعة: الأولى، 1408 هـ - 1988 م.

اما امامیه ی اثنی عشری به این دلیل چنین نامگذاری شده اند که معتقد به امامت علی سپس حسن سپس حسین و سپس علی بن الحسین سپس محمد بن علی سپس جعفر بن محمد سپس موسی بن جعفر سپس علی بن موسی سپس محمد بن علی بن موسی سپس علی بن محمد سپس حسین بن علی بن محمد هستند و پس از آن سلسله ی امامت قطع می گردد تا زمانی که محمد بن علی قیام کند و محمد بن یعقوب گفته است که نام او محمد بن الحسن صاحب قیامت در نزد آنان است که گمان کرده اندشریعت جدیدی می آورد و زمین را همانطور که از ظلم پر شده از عدل و داد پر می سازد.اما این که زمین را پر از عدل و داد می کند صحیح است چرا که او همان مهدی است که پیامبر از او خبر داده است اما این که شریعت جدیدی می آورد در این مورد شیعیان دروغ گفته اند و او شریعت نبوی را همانطور که بوده اقامه می کند و این ها قطعیه نیز نامیده می شوند چرا که قائل به انقطاع امامت هستند و گفته اند قرآن دچار تحریف به نقصان شده است و قل هو الله احد [هشتاد] آیه بوده است به جز فرقه ی علی بن الحسین که در این مورد با بقیه مخالفت کرده اند و همه ی آنان گفته اند که خداوند جسم است به جز فرقه ی علی بن الحسین و برخی از آنان اعتقاد به حیات علی بن ابی طالب دارند و معتقدند او در ابرها زندگی می کند و به سحابیه نامیده می شوند و به این کلام پیامبر (ص) که (ما أحسن علی فی السحاب) (علی در سحاب چه نیکو و زیباست) احتجاج می کنند و این حدیث را حمل بر عقیده شان می کنند و دروغ می گویند بلکه منظور از حدیث عمامه ای است که علی بن ابی طالب بر سر می گذاشت و آن، سحاب نامیده می شد.

ملاحظه می فرمایید که ابن السکسکی حنبلی با در پیش گرفتن دروغ و همچنین جهل نسبت به عقائد امامیه، صرفا قصد سیاه نمایی علیه مکتب امامیه را داشته است.

اولا: وی از سر جهل و عدم علم نسبت به مکتب امامیه، نام امام حسن عسکری علیه الصلاة و السلام را «حسین بن علی» ذکر کرده است!

ثانیا: وی از سر جهل و عدم علم نسبت به مکتب امامیه، نام مبارک امام عصر (عج) را به جای «محمد بن الحسن العسکری»، «محمد بن علی» ذکر کرده است!

ثالثا: وی به دروغ ادعا کرده است که شیعیان قائل به انقطاع امامت هستند! حال آن که اعتقاد شیعه ی امامیه خلاف آن است! شیعیان قائل به استمرار امامت تا حضرت حجت (عج) و قائل به غیبت ایشان هستند!

رابعا: وی به دروغ ادعا کرده است که شیعیان معتقدند امام زمان (عج) دین جدید می آورد! آن چه که شیعیان معتقدند آن است که حضرت حجت (عج) دقیقا سنت های نبوی و دین اصیل را اقامه می کند نه آن که دین جدیدی اقامه گردد! بلکه آن چه در احوال آخر الزمان آمده آن است که وقتی حضرت حجت (عج) دین جدشان را اقامه می کنند به دلیل تحریفات فراوانی که در گذر زمان بر معارف دینی وارد آمده، برخی تصور می کنند که ایشان شریعت جدیدی آورده اند.

در احادیث فراوانی تصریح شده که ایشان شریعت پیامبر (ص) را احیا می کنند که به دو مورد اشاره می کنیم:

حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَاحِدِ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عُبْدُوسٍ النَّیْسَابُورِیُّ الْعَطَّارُ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ قُتَیْبَةَ النَّیْسَابُورِیُّ عَنْ حَمْدَانَ بْنِ سُلَیْمَانَ قَالَ حَدَّثَنِی أَحْمَدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْهَمْدَانِیُّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْفَضْلِ الْهَاشِمِیِّ عَنْ هِشَامِ بْنِ سَالِمٍ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ جَدِّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص الْقَائِمُ مِنْ وُلْدِی اسْمُهُ اسْمِی وَ کُنْیَتُهُ کُنْیَتِی وَ شَمَائِلُهُ شَمَائِلِی وَ سُنَّتُهُ سُنَّتِی یُقِیمُ النَّاسَ عَلَى مِلَّتِی وَ شَرِیعَتِی وَ یَدْعُوهُمْ إِلَى کِتَابِ رَبِّی عَزَّ وَ جَلَّ مَنْ أَطَاعَهُ فَقَدْ أَطَاعَنِی وَ مَنْ عَصَاهُ فَقَدْ عَصَانِی وَ مَنْ أَنْکَرَهُ فِی غَیْبَتِهِ فَقَدْ أَنْکَرَنِی وَ مَنْ کَذَّبَهُ فَقَدْ کَذَّبَنِی وَ مَنْ صَدَّقَهُ فَقَدْ صَدَّقَنِی إِلَى اللَّهِ أَشْکُو الْمُکَذِّبِینَ لِی فِی أَمْرِهِ وَ الْجَاحِدِینَ لِقَوْلِی فِی شَأْنِهِ وَ الْمُضِلِّینَ لِأُمَّتِی عَنْ طَرِیقَتِهِ وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُون‏.

الصدوق، ابوجعفر محمد بن علی بن الحسین (المتوفى381هـ)، کمال الدین و تمام النعمة، ج2، ص411، ح6، ناشر:‌ اسلامیة ـ تهران‏، الطبعة الثانیة‏، 1395 هـ .

هشام بن سالم از امام صادق و او از پدرش و او از جدّش و او از رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم روایت کند که فرمود: قائم از فرزندان من است نامش نام من و کنیه‏اش کنیه من است، شمائل او شمائل من و سنت او سنت من مى‏باشد و مردم را بر آئین و دینم بدارد و آنها را به کتاب پروردگارم فراخواند، کسى که او را اطاعت کند مرا اطاعت کرده است و کسى که او را نافرمانى کند مرا نافرمانى کرده است و کسى که او را در دوران غیبتش انکار نماید مرا انکار نموده است و کسى که او را تکذیب کند مرا تکذیب کرده است و کسى که او را تصدیق نماید مرا تصدیق نموده است، از کسانى که گفتار مرا در باره او انکار و تکذیب مى‏کنند و از کسانى از امّتم که مردم را از طریقه او گمراه مى‏سازند به خداوند شکایت مى‏برم وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ. (ترجمه ی پهلوان با اندکی تصرف)

حَدَّثَنَا أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْکُوفِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِیرَةِ عَنْ سُفْیَانَ بْنِ عَبْدِ الْمُؤْمِنِ الْأَنْصَارِیِّ عَنْ عَمْرِو بْنِ شِمْرٍ عَنْ جَابِرٍ قَالَ أَقْبَلَ رَجُلٌ إِلَى أَبِی جَعْفَرٍ ع وَ أَنَا حَاضِرٌ فَقَالَ رَحِمَکَ اللَّهُ اقْبِضْ هَذِهِ الْخَمْسَمِائَةِ دِرْهَمٍ فَضَعْهَا فِی مَوْضِعِهَا فَإِنَّهَا زَکَاةُ مَالِی فَقَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ ع بَلْ خُذْهَا أَنْتَ فَضَعْهَا فِی جِیرَانِکَ وَ الْأَیْتَامِ وَ الْمَسَاکِینِ وَ فِی إِخْوَانِکَ مِنَ الْمُسْلِمِینَ إِنَّمَا یَکُونُ هَذَا إِذَا قَامَ قَائِمُنَا فَإِنَّهُ یَقْسِمُ بِالسَّوِیَّةِ وَ یَعْدِلُ فِی خَلْقِ الرَّحْمَنِ الْبَرِّ مِنْهُمْ وَ الْفَاجِرِ فَمَنْ أَطَاعَهُ فَقَدْ أَطاعَ اللَّهَ وَ مَنْ عَصَاهُ فَقَدْ عَصَى اللَّهَ فَإِنَّمَا سُمِّیَ الْمَهْدِیَّ لِأَنَّهُ یَهْدِی لِأَمْرٍ خَفِیٍّ یَسْتَخْرِجُ التَّوْرَاةَ وَ سَائِرَ کُتُبِ اللَّهِ مِنْ غَارٍ بِأَنْطَاکِیَّةَ فَیَحْکُمُ بَیْنَ أَهْلِ التَّوْرَاةِ بِالتَّوْرَاةِ وَ بَیْنَ أَهْلِ الْإِنْجِیلِ بِالْإِنْجِیلِ وَ بَیْنَ أَهْلِ الزَّبُورِ بِالزَّبُورِ وَ بَیْنَ أَهْلِ الْفُرْقَانِ بِالْفُرْقَانِ وَ تُجْمَعُ إِلَیْهِ أَمْوَالُ الدُّنْیَا کُلُّهَا مَا فِی بَطْنِ الْأَرْضِ وَ ظَهْرِهَا فَیَقُولُ لِلنَّاسِ تَعَالَوْا إِلَى مَا قَطَعْتُمْ فِیهِ الْأَرْحَامَ وَ سَفَکْتُمْ فِیهِ الدِّمَاءَ وَ رَکِبْتُمْ فِیهِ مَحَارِمَ اللَّهِ فَیُعْطَى شَیْئاً لَمْ یُعْطَ أَحَدٌ کَانَ قَبْلَهُ قَالَ وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ هُوَ رَجُلٌ مِنِّی اسْمُهُ کَاسْمِی یَحْفَظُنِی اللَّهُ فِیهِ وَ یَعْمَلُ بِسُنَّتِی یَمْلَأُ الْأَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلًا وَ نُوراً بَعْدَ مَا تَمْتَلِئُ ظُلْماً وَ جَوْراً وَ سُوءا.

الصدوق، ابوجعفر محمد بن علی بن الحسین (المتوفى 381هـ)، علل الشرائع، ج1، ص161، ح3، ناشر: منشورات کتاب فروشى داورى‏ - قم، الطبعة: الأولى، الطبع: 1385 هـ - 1966 م.

خامسا: وی به دروغ عقیده ی تحریف قرآن کریم به نقصان را به تمامی شیعیان نسبت داده حال آن که تنها بخشی از شیعیان قائل به چنین عقیده ای بوده اند و در بین صحابه و تابعین و بزرگان مورد قبول اهل سنت افراد فراوانی هستند که به اعتراف خودشان قائل به تحریف قرآن کریم (نقیصه و زیاده) بوده اند.

سادسا: وی به دروغ مدعی شده که تمامی شیعیان به جز یک گروه خاص قائل به جسمانیت خداوند هستند! عقیده ی شیعه ی امامیه دقیقا خلاف این است.

سابعا: وی عقیده ی فرقه ای خاص (سحابیه) را به دروغ به گروهی از شیعیان امامیه نسبت داده است!

سخن پایانی: عامل اصلی شیعه کشی در طول تاریخ همین دروغ ها و نسبت های خلاف و نسبت دادن شیعیان امامیه به غلو و عقائد کفر آمیز بوده و متاسفانه این دروغ ها به کرات در کتب علمای اهل سنت در طول تاریخ تکرار شده است و بر محققین است که با ذکر این کتب و علماء، ضمن رسوا سازی دروغ گویان، عوام مسلمان را از این فتنه ی شیطانی آگاه سازند.