حقانیت شیعه و رد شبهات

شیخ علی جمعة (عالم سرشناس اهل سنت و مفتی سابق مصر): برگزاری جشن میلاد پیامبر (ص) از بهترین اعمال است

یکی از مواردی که همواره برخی از علمای مخالفین شیعه به آن اشکال می کنند، برگزاری مراسم شادی و سرور در سالروز میلاد پیامبر (ص) می باشد.

شیخ علی جمعه - از علمای سرشناس اهل سنت و مفتی سابق مصر - در یکی از کتاب های خویش در مورد برگزاری جشن در میلاد پیامبر (ص) سخنانی دارد که آن ها را نقل می کنیم.

والأحتفال بذکرى مولده من أفضل الأعمال وأعظم القربات؛ لأنه تعبیر عن الفرح والحب له، ومحبة النبی أصل من أصول الإیمان ...

جمعة،علی،البیان لما یشغل الأذهان،ص169، الناشر: دار المقطم،الطبعة: الحادیة عشر، الطبعة الأولى صدرت فی 1426 هـ - 2005 م.

جشن گرفتن میلاد پیامبر (ص) از بهترین اعمال و بزرگ ترین عوامل تقرب به خداوند است چرا که این عمل نشان دهنده ی شادی و محبت نسبت به ایشان  است و دوست داشتن پیامبر (ص) اصلی از اصول ایمان است ...

والإحتفال بمولده هو الاحتفاء به، والاحتفاء به أمر مقطوع بمشروعیته؛ لأنه أصل الأصول ودعامتها الأولى، فقد علم الله سبحانه وتعالى قدر نبیه، فعرف الوجود بأسره باسمه، وبمبعثه وبمقامه، وبمکانته، فالکون کله فی سرور دائم وفرح مطلق بنور الله، وفرجه،ونعمته على العالمین، وحجته.

وقد درج سلفنا الصالح منذ القرن الرابع والخامس على الاحتفال بمولد الرسول الأعظم صلوات الله علیه وسلامه بإحیاء لیلة المولد بأنواع شتى من القربات من إطعام الطعام، وتلاوة القرآن والأذکار، وإنشاد الأشعار والمدائح فی رسول الله، کما نص على ذلک غیر واحد من المؤرخین مثل الحافظین: ابن الجوزی،وابن کثیر، والحافظ ابن دحیة الأندلسی، والحافظ ابن حجر، وخاتمة الحفاظ جلال الدین السیوطی رحمهم الله تعالى.

وألف فی استحباب الاحتفال بذکرى المولد النبوی الشریف جماعة من العلماء والفقهاء، بینوا بالأدلة الصحیحة استحباب هذا العمل؛ بحیث لا یبقى لمن له عقل وفهم وفکر سلیم إنکار ما سلکه سلفنا الصالح من الاحتفال بذکرى المولد النبوی الشریف، وقد أطال ابن الحاج فی [المدخل] فی ذکر المزایا المتعلقة بهذا الاحتفال، وذکر فی ذلک کلاما مفیدا یشرح صدور المؤمنین، مع العلم أن ابن الحاج وضع کتابه المدخل فی ذم البدع المحدثة التی لا یتناولها دلیل شرعی.

جمعة،علی،البیان لما یشغل الأذهان،ص170 و 171، الناشر: دار المقطم،الطبعة: الحادیة عشر، الطبعة الأولى صدرت فی 1426 هـ - 2005 م.

جشن گرفتن میلاد پیامبر (ص) به منزله ی بزرگداشت ایشان است و بزرگداشت ایشان امری کاملا شرعی است چرا که اصلی از اصول و پشتوانه ی اول آن است و خداوند قدر و ارزش پیامبرش را دانسته است و تمام عالم وجود را با نام و مبعث و مقام و جایگاه او آشناخته ساخته است.بنابراین کائنات همواره به نور خداوند و فر ج الهی و نعمتش و حجتش بر جهانیان در شادی و سرور است.

سلف صالح ما از قرن چهارم و پنجم جشن میلاد پیامبر (ص) را با احیای شب میلاد با انواع اعمالی که موجب قرب الهی می گردند از اطعام و تلاوت قرآن و اذکار و سرودن اشعار و ستایش پیامبر (ص) بر پا داشته اند همانطور که چند تن از مورخین مانند ابن الجوزی و ابن کثیر و ابن دحیة و ابن حجر و سیوطی ذکر کرده اند.

گروهی از علماء و فقهاء در مورد استحباب جشن گرفتن میلاد پیامبر (ص) کتاب تالیف کرده اند و با ادله ی صحیح استحباب این عمل را بیان کرده اند به شکلی که برای فردی که صاحب عقل و فهم و فکر سالم باشد جایی برای انکار آن چه سلف صالح ما از برپایی جشن میلاد پیامبر (ص) انجام داده اند باقی نمی ماند و ابن الحاج در کتاب المدخل به تفصیل در مورد مزایای متعلق به این جشن سخن گفته است با توجه به این که وی این کتابش را در سرزنش بدعت های نو پدیدی که دلیل شرعی ندارند نگاشته است.


کما یمکن الاستدلال بعموم قوله تعالى «وذکرهم بأیام الله»، فلا شک أن مولد النبی من أیام الله فیکون الاحتفال به ما هو إلا تطبیقا لأمر الله، وما کان کذلک فلا یکون بدعة، بل یکون سنة حسنة، حتى ولو لم یکن على عهد رسول الله.

ونحن نحتفل بمولده؛ لأننا نحبه، ولم لا نحبه وقد عرفه وأحبه کل الکائنات ...

جمعة،علی،البیان لما یشغل الأذهان،ص 173، الناشر: دار المقطم،الطبعة: الحادیة عشر، الطبعة الأولى صدرت فی 1426 هـ - 2005 م.

همانطور که می توان برای اثبات مشروعیت برپایی جشن میلاد پیامبر (ص) به عموم این سخن خداوند «وذکرهم بأیام الله» استدلال کرد چرا که شکی نیست که روز ولادت پیامبر (ص) از ایام الله است و در نتیجه برپایی جشن در آن چیزی نیست جز تطبیق و اقامه ی دستور خداوند و عملی که چنین باشد بدعت نیست بلکه سنتی حسنه است حتی اگر در زمان پیامبر (ص) وجود نداشته باشد.

ما در روز ولادت پیامبر (ص) جشن می گیریم چرا که او را دوست داریم و چگونه او را دوست نداشته باشیم در حالی که تمامی کائنات او را شناخته اند و دوست دارند ...

ومما سبق ذکره من أقوال الأئمة کابن حجر، وابن الجوزی، والسیوطی، وغیرهم، وتبین أن هذا حال الأمة من القرن الخامس الهجری، نرى استحباب الاحتفال بالمولد الشریف موافقة للأمة والعلماء، وأن یکون الاحتفال بما ذکر من تلاوة القرآن والذکر وإطعام الطعام، وألا یتطرق إلیه مظاهر مذمومة کالرقص والطبل وما إلى ذلک، ولا عبرة بمن شذ عن هذا الإجماع العملی للأمة وأقوال هؤلاء الأئمة؛ ولیس ذلک الاحتفال بکثیر على النبی الرحمة المهداة حبیب رب العالمین ...

جمعة،علی،البیان لما یشغل الأذهان،ص 174، الناشر: دار المقطم،الطبعة: الحادیة عشر، الطبعة الأولى صدرت فی 1426 هـ - 2005 م.

بر اساس آن چه از سخن ائمه مانند ابن حجر و ابن الجوزی و سیوطی و غیر آن ها گذشت و بیان شد که وضعیت امت از قرن پنجم هجری چنین بوده است، ما از باب موافقت با امت و علماء، معتقد به استحباب برپایی جشن در ولادت پیامبر (ص) و در بر پایی جشن بایستی به قرائت قرآن و ذکر و اطعام پرداخته شود و الا پدیده های ناپسندی همچون رقص و طبل زدن و غیر از آن وارد این مراسم می شود.کسانی هم که نسبت به این اجماع عملی امت و سخنان این ائمه مخالفت ورزیده اند مورد توجه قرار نمی گیرند و چنین جشنی در مقابل پیامبر رحمت و هدایت و حبیب پروردگار جهانیان چیز زیادی نیست ...