حقانیت شیعه و رد شبهات

تکفیر و حلال کردن خون شیعیان و جواز به اسارت گرفتن زنان و کودکان شیعه از سوی شیخ نوح الحنفی (از مفتیان حکومت ظالم و جنایتکار عثمانی)

شیعیان همواره در طول تاریخ از سوی مخالفین مورد ظلم و آزار و اذیت قرار گرفته و به دلیل فتاوای تکفیر آنان که در اکثر قریب به اتفاق موارد مبتنی بر تهمت و اکاذیب است کشته شده اند.

حکومت ظالم و جنایتکار عثمانی یکی از خون ریز ترین و ظالم ترین حکومت ها در طول تاریخ بوده که دست آن به خون شیعیان زیادی آلوده است.

در این مطلب به یک نمونه از فتاوای صادر شده از سوی یکی از مفتی های این حکومت جنایتکار و سفاک اشاره می کنیم.

ابن عابدین - عالم سرشناس مخالفین شیعه - به صورت مفصل فتوای یکی از مشایخ و مفتیان حکومت جنایتکار عثمانی را نقل می کند که ما به قسمت های مهم آن اشاره می کنیم :

قَالَ الْمُؤَلِّفُ - رَحِمَهُ اللَّهُ تَعَالَى -: وَرَأَیْت فِی مَجْمُوعَةِ شَیْخِ الْإِسْلَامِ عَبْدِ اللَّهِ أَفَنْدِی حَفِظَهُ اللَّهُ الْمَلِکُ السَّلَامُ حِینَ زَارَنِی فِی الْجُنَیْنَةِ وَقْتَ قُدُومِهِ مِنْ الْمَدِینَةِ الْمُنَوَّرَةِ عَلَى مُنَوِّرِهَا أَفْضَلُ الصَّلَاةِ وَأَتَمُّ السَّلَامِ سَنَةَ 1146 مَا صُورَتُهُ مَا قَوْلُکُمْ - دَامَ فَضْلُکُمْ وَرَضِیَ اللَّهُ عَنْکُمْ وَنَفَعَ الْمُسْلِمِینَ بِعُلُومِکُمْ - فِی سَبَبِ وُجُوبِ مُقَاتَلَةِ الرَّوَافِضِ وَجَوَازِ قَتْلِهِمْ هُوَ الْبَغْیُ عَلَى السُّلْطَانِ أَوْ الْکُفْرِ، إذَا قُلْتُمْ بِالثَّانِی فَمَا سَبَبُ کُفْرِهِمْ وَإِذَا أَثْبَتُّمْ سَبَبَ کُفْرِهِمْ فَهَلْ تُقْبَلُ تَوْبَتُهُمْ وَإِسْلَامُهُمْ کَالْمُرْتَدِّ أَوْ لَا تُقْبَلُ کَسَابِّ النَّبِیِّ - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ - بَلْ لَا بُدَّ مِنْ قَتْلِهِمْ.

وَإِذَا قُلْتُمْ بِالثَّانِی فَهَلْ یُقْتَلُونَ حَدًّا أَوْ کُفْرًا وَهَلْ یَجُوزُ تَرْکُهُمْ عَلَى مَا هُمْ عَلَیْهِ بِإِعْطَاءِ الْجِزْیَةِ أَوْ بِالْأَمَانِ الْمُؤَقَّتِ أَوْ بِالْأَمَانِ الْمُؤَبَّدِ أَمْ لَا وَهَلْ یَجُوزُ اسْتِرْقَاقُ نِسَائِهِمْ وَذَرَارِیِهِمْ أَفْتُونَا مَأْجُورِینَ أَثَابَکُمْ اللَّهُ تَعَالَى الْجَنَّةَ.

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ اعْلَمْ أَسْعَدَک اللَّهُ أَنَّ هَؤُلَاءِ الْکَفَرَةَ وَالْبُغَاةَ الْفَجَرَةَ جَمَعُوا بَیْنَ أَصْنَافِ الْکُفْرِ وَالْبَغْیِ وَالْعِنَادِ وَأَنْوَاعِ الْفِسْقِ وَالزَّنْدَقَةِ وَالْإِلْحَادِ وَمَنْ تَوَقَّفَ فِی کُفْرِهِمْ وَإِلْحَادِهِمْ وَوُجُوبِ قِتَالِهِمْ وَجَوَازِ قَتْلِهِمْ فَهُوَ کَافِرٌ مِثْلُهُمْ وَسَبَبُ وُجُوبِ مُقَاتَلَتِهِمْ وَجَوَازِ قَتْلِهِمْ الْبَغْیُ وَالْکُفْرُ مَعًا أَمَّا الْبَغْیُ فَإِنَّهُمْ خَرَجُوا عَنْ طَاعَةِ الْإِمَامِ خَلَّدَ اللَّهُ تَعَالَى مُلْکَهُ إلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ ... فَمِنْ وُجُوهٍ مِنْهَا أَنَّهُمْ یَسْتَخِفُّونَ بِالدِّینِ وَیَسْتَهْزِئُونَ بِالشَّرْعِ الْمُبِینِ وَمِنْهَا أَنَّهُمْ یُهِینُونَ الْعِلْمَ وَالْعُلَمَاءَ مَعَ أَنَّ الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الْأَنْبِیَاءِ وَقَدْ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى {إِنَّمَا یَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ} [فاطر: 28] وَمِنْهَا أَنَّهُمْ یَسْتَحِلُّونَ الْمُحَرَّمَاتِ وَیَهْتِکُونَ الْحُرُمَاتِ وَمِنْهَا أَنَّهُمْ یُنْکِرُونَ خِلَافَةَ الشَّیْخَیْنِ وَیُرِیدُونَ أَنْ یُوقِعُوا فِی الدِّینِ الشَّیْنَ وَمِنْهَا أَنَّهُمْ یُطَوِّلُونَ أَلْسِنَتَهُمْ عَلَى عَائِشَةَ الصِّدِّیقَةِ - رَضِیَ اللَّهُ تَعَالَى عَنْهَا - وَیَتَکَلَّمُونَ فِی حَقِّهَا مَا لَا یَلِیقُ بِشَأْنِهَا مَعَ أَنَّ اللَّهَ تَعَالَى أَنْزَلَ عِدَّةَ آیَاتٍ فِی بَرَاءَتِهَا وَنَزَاهَتِهَا فَهُمْ کَافِرُونَ بِتَکْذِیبِ الْقُرْآنِ الْعَظِیمِ وَسَابُّونَ النَّبِیَّ - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ - ضِمْنًا بِنِسْبَتِهِمْ إلَى أَهْلِ بَیْتِهِ هَذَا الْأَمْرَ الْعَظِیمَ وَمِنْهَا أَنَّهُمْ یَسُبُّونَ الشَّیْخَیْنِ سَوَّدَ اللَّهُ وُجُوهَهُمْ فِی الدَّارَیْنِ.

.
.
.

فَمَنْ اتَّصَفَ بِوَاحِدٍ مِنْ هَذِهِ الْأُمُورِ فَهُوَ کَافِرٌ یَجِبُ قَتْلُهُ بِاتِّفَاقِ الْأُمَّةِ وَلَا تُقْبَلُ تَوْبَتُهُ وَإِسْلَامُهُ فِی إسْقَاطِ الْقَتْلِ سَوَاءٌ تَابَ بَعْدَ الْقُدْرَةِ عَلَیْهِ وَالشَّهَادَةِ عَلَى قَوْلِهِ أَوْ جَاءَ تَائِبًا مِنْ قِبَلِ نَفْسِهِ لِأَنَّهُ حَدٌّ وَجَبَ وَلَا تُسْقِطُهُ التَّوْبَةُ کَسَائِرِ الْحُدُودِ وَلَیْسَ سَبُّهُ - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ - کَالِارْتِدَادِ الْمَقْبُولِ فِیهِ التَّوْبَةُ لِأَنَّ الِارْتِدَادَ مَعْنًى یَنْفَرِدُ بِهِ الْمُرْتَدُّ لَا حَقَّ فِیهِ لِغَیْرِهِ مِنْ الْآدَمِیِّینَ فَقُبِلَتْ تَوْبَتُهُ وَمَنْ سَبَّ النَّبِیَّ - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ - تَعَلَّقَ بِهِ حَقُّ الْآدَمِیِّ وَلَا یَسْقُطُ بِالتَّوْبَةِ کَسَائِرِ حُقُوقِ الْآدَمِیِّینَ فَمَنْ سَبَّ النَّبِیَّ - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ - أَوْ أَحَدًا مِنْ الْأَنْبِیَاءِ صَلَوَاتُ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَسَلَامُهُ فَإِنَّهُ یَکْفُرُ وَیَجِبُ قَتْلُهُ ... فَیَجِبُ قَتْلُ هَؤُلَاءِ الْأَشْرَارِ الْکُفَّارِ تَابُوا أَوْ لَمْ یَتُوبُوا لِأَنَّهُمْ إنْ تَابُوا وَأَسْلَمُوا قُتِلُوا حَدًّا عَلَى الْمَشْهُورِ وَأُجْرِیَ عَلَیْهِمْ بَعْدَ الْقَتْلِ أَحْکَامُ الْمُسْلِمِینَ وَإِنْ بَقُوا عَلَى کُفْرِهِمْ وَعِنَادِهِمْ قُتِلُوا کُفْرًا وَأُجْرِیَ عَلَیْهِمْ بَعْدَ الْقَتْلِ أَحْکَامُ الْمُشْرِکِینَ وَلَا یَجُوزُ تَرْکُهُمْ عَلَیْهِ بِإِعْطَاءِ الْجِزْیَةِ وَلَا بِأَمَانٍ مُؤَقَّتٍ وَلَا بِأَمَانٍ مُؤَبَّدٍ نَصَّ عَلَیْهِ قَاضِی خَانْ فِی فَتَاوِیهِ وَیَجُوزُ اسْتِرْقَاقُ نِسَائِهِمْ لِأَنَّ اسْتِرْقَاقَ الْمُرْتَدَّةِ بَعْدَمَا لَحِقَتْ بِدَارِ الْحَرْبِ جَائِزٌ وَکُلُّ مَوْضِعٍ خَرَجَ عَنْ وِلَایَةِ الْإِمَامِ الْحَقِّ فَهُوَ بِمَنْزِلَةِ دَارِ الْحَرْبِ وَیَجُوزُ اسْتِرْقَاقُ ذَرَارِیِّهِمْ تَبَعًا لِأُمَّهَاتِهِمْ لِأَنَّ الْوَلَدَ یَتْبَعُ الْأُمَّ فِی الِاسْتِرْقَاقِ وَاَللَّهُ تَعَالَى أَعْلَمُ.

کَتَبَهُ أَحْقَرُ الْوَرَى نُوحٌ الْحَنَفِیُّ عَفَا اللَّهُ عَنْهُ وَالْمُسْلِمِینَ أَجْمَعِینَ اهـ مَا فِی الْمَجْمُوعَة الْمَذْکُورَةِ بِحُرُوفِهِ.

ابن عابدین الحنفی، محمد أمین بن عمر (المتوفى 1088هـ) ، العقود الدریة فی تنقیح الفتاوى الحامدیة، ج1، ص 200 - 202، الناشر : دار الکتب العلمیة، الطبعة : الأولى، 2008 م.

مولف می گوید : در مجموعه ی شیخ الاسلام عبد الله افندی زمانی که من را در سال 1146 هـ در جنینه به هنگام بازگشت از مدینه ی منوره ملاقات کرد دیدم که چنین آمده است : نظر شما در مورد دلیل واجب بودن جنگیدن با روافض و جواز کشتن آنان چیست ؟ این جواز به دلیل بغی آنان نسبت به سلطان است یا کفر ؟ اگر دلیل آن کفر است دلیل کفرشان چیست ؟ و اگر دلیل کفرشان را ثابت کردید، آیا توبه ی آنان و اسلامشان مانند مرتد مورد قبول واقع می گردد و یا مانند ساب النبی قبول نمی شود و بایستی آن ها را کشت ؟

و اگر نظر شما مورد دوم است، آیا به دلیل اجرای حد کشته می شوند و یا به دلیل کفر ؟ و آیا جایز است که آنان به عقیده ی خود رها شوند و از آنان جزیه گرفته شود یا امامن موقت به آنان داده شود یا به صورت کامل امان داده شوند یا خیر ؟ و آیا به بردگی گرفتن زنان و بچه هایشان جایز است ؟ فتوایتان را برای ما بیان فرمایید و خداوند اجرتان دهد و بهشت را پاداشتان قرار دهد.

الحمدلله رب العالمین، خداوند تو را سعادتمند گرداند بدان که این کافران باغی فاجر انوع کفر و بغی و عناد و انواع فسق و زندقه و الحاد را جمع کرده اند و هرکس در کفر و الحاد آنان و وجوب جنگیدن با آنان توقف کند مانند آن ها کافر است.دلیل وجوب جنگیدن با آنان و جواز کشتنشان کفر و بغی در کنار هم است.بغی به این دلیل که آنان از طاعت امام که خداوند فرمانروایی اش را تا روز قیامت برقرار و همیشگی گرداند خروج کرده اند ... از وجود کفر آن ها این که دین را سبک می شمارند و شرع مبین را مورد تمسخر قرار می دهند و علم و علماء را مورد اهانت قرار می دهند با وجود این که علماء وارثان انبیاء هستند و خداوند فرموده است : «إِنَّمَا یَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ» و از وجود دیگر کفرشان آن که امور حرام را حلال می گردانند و حرمت ها را هتک می کنند و از جمله این که خلافت ابوبکر و عمر را انکار می کنند و می خواهند زشتی و ناپسندی را در دین وارد کنند و در مورد عائشة زبانت درازی می کنند و در مورد او به گونه ای صحبت می کنند که شایسته ی او نیست با این که خداوند چند آیه در قرآن در برائت او از آن چه بدان نسبت داده شد و منزه بودنش از آن نازل کرده است.بنا بر این [شیعیان/روافض] با تکذیب قرآن کافر هستند و در ضمن با نسبت دادن چنین امر عظیمی به اهل بیت [همسر] پیامبر در حکم ساب النبی نیز هستند و از دیگر وجوه کفرشان آن که ابوبکر و عمر را سب می کنند.خداوند رویشان را در دنیا و آخرت سیاه گرداند.

بنابراین هرکس به یکی از این امور متصف شود کافر است و به اتفاق امت کشتنش واجب است و توبه و اسلامش به منظور عدم کشتنش مورد قبول قرار نمی گیرد.چه بعد از تسلط بر او و شهادت به قولش توبه کند و چه خودش با حال توبه بیاید.چرا که این حدی واجب است و توبه مانند سایر حدود موجب اسقاط آن نمی شود و سب پیامبر (ص) مانند ارتدادی که توبه در مورد آن مورد قبول واقع می شود نیست.چرا که ارتداد معنایی است که فقط فرد مرتد بدان مبتلا می گردد و شخصی دیگر در آن حقی ندارد و در نتیجه توبه ی مرتد قبول می شود و هرکس پیامبر (ص) را سب کند، حق انسان بدان تعلق می گیرد و این حق مانند سایر حقوق انسان ها با توبه ساقط نمی شود.پس هرکس پیامبر (ص) یا یکی از انبیاء صلوات الله علیهم را سب کند کافر است و کشتنش واجب است ... بنا بر این کشتن این اشرار کافر چه توبه کنند و چه توبه نکنند واجب است چرا که اگر توبه کنند و اسلام بیاورند بنا بر قول مشهور به دلیل اجرای حد کشته می شوند و پس از کشتن، احکام مسلمانان بر آنان جاری می شود و اگر هم بر کفر و عنادشان باقی ماندند به دلیل کفرشان کشته می شوند و پس از مرگ احکام مشرکین بر آنان جاری می شود و جایز نیست که با گرفتن جزیه آنان بر عقیده ی خود رها شوند نه با امان موقت و نه با امان دائمی و قاضی خان در فتاوایش به این مطلب تصریح کرده است و به بردگی گرفتن زنانشان هم جایز است چرا که به بردگی گرفتن زن مرتد پس از آن که به دار الحرب ملحق شد جایز است و هرجایی که از ولایت امام حق خارج شود به منزله ی دار الحرب است و به بردگی گرفتن فرزندانشان به تبعیت از مادرانشان جایز است به این دلیل که فرزند در مساله ی برده گرفتن از مادر تبعیت می کند و الله اعلم.

این فتوا را بنده ی احقر خداوند نوح حنفی در مجموعه ی مذکور نوشته است.