حقانیت شیعه و رد شبهات

نجم الدین خیوقی؛ عالم و زاهد و امام اهل سنت که می رقصید !

با گشت و گذار در کتب تراجم (شرح حال) و مطالعه ی زندگانی علمای اهل سنت، به موارد عجیب و غریبی برمی خوریم که از یک انسان عامی و عادی نیز در بسیاری موارد سر نمی زند چه به برسد به یک عالم !

نجم الدین خیوقی از جمله ی علمای بزرگ مخالفین شیعه می باشد که در شذرات الذهب در مورد او چنین آمده است :

وفیها توفی الشیخ الزاهد القدوة نجم الدّین أبو الجناب الخیوقی أحمد بن عمر بن محمد الصوفی المحدّث، شیخ خوارزم ...

العکری الحنبلی، عبد الحی بن أحمد بن محمد (متوفاى1089هـ)، شذرات الذهب فی أخبار من ذهب،ج7،ص 141، تحقیق: عبد القادر الأرنؤوط، محمود الأرناؤوط، ناشر: دار بن کثیر - دمشق، الطبعة: الأولی، 1406هـ .

و در تاریخ الاسلام ذهبی در مورد وی چنین می خوانیم :

سَمِعْتُ أَبَا العلاء الفَرَضِیّ یَقُولُ: إنّما هُوَ نجم الکُبراء، ثُمَّ خُفِّفَ وغُیّر وَقِیلَ: نجم الدِّین الکُبْرَیّ. وَهُوَ من خِیوَق، وَیُقَال: خِوَق؛ وَهِیَ من قُرى خُوَارِزْم.

قَالَ عُمَر ابن الحاجب: طافَ البلاد وَسَمِعَ بها الحدیث، واستوطن خُوَارِزْم، وصارَ شیخ تِلْکَ النَّاحیة، وَکَانَ صاحبَ حدیث وسُنَّة، وملجأ للغُرباء، عظیمَ الجاه لَا یخاف فی اللَّه لومة لائم. سَمِعَ بالإسکندریة من أَبِی طاهر السِّلَفیّ، وبهمذان من الحَافِظ أَبِی العلاء، وَمُحَمَّد بن بُنَیْمان، وبنیسابور من أَبِی المعالی الفُرَاویّ.

رَوَى عَنْهُ عَبْد العزیز بن هِلالة، وشَمْخ خطیب دارَیّا، وناصر بن منصور العُرْضیّ، وسیف الدِّین الباخَرْزیّ تلمیذُه، وآخرون.

وَقَالَ ابن نُقْطَة: هُوَ شافعی المذهب، إمام فی السنة. وأثنى علیه.

وقال ابن هلالة: جلستُ عنده فی الخلوة مرارًا، فوجدتُ من برکته شیئًا عظیمًا، وشاهدت فی خلوتی عنده أمورًا عجیبة. وَسَمِعْتُ من یخاطبنی بأشیاء حَسَنة.

وَقَالَ آخر: کَانَ النّجم الکُبْرَى فقیهًا، شافعیًا، زاهدا، عارفا، فسر القرآن العظیم فی اثنتی عشرة مُجَلَّدة، ودخل الشَّام ونزل بخانکاه القصر بحلب.

قُلْتُ: وَکَانَ شیخنا عماد الدِّین الحَزّامی یُعَظّمه، ولکن فی الآخر أرانی لَهُ کلامًا فیه شیءٌ من لوازم الاتّحاد؛ وَهُوَ - إن شاء اللَّه - سالم من ذَلِکَ، فَإِنَّهُ محدِّث معروف بالسُّنَّة والتَّعبُّد، کبیر الشأن.

الذهبی الشافعی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (المتوفى 748 هـ)، تاریخ الإسلام ووفیات المشاهیر والأعلام، ج13، ص 537 و 538، المحقق: الدکتور بشار عوّاد معروف، الناشر: دار الغرب الإسلامی، الطبعة: الأولى، 2003 م.

ملاحظه می فرمایید که بسیاری از علمای مخالفین شیعه حتی ذهبی متعصب نیز وی را مدح کرده اند.

اکنون به کتاب «شذرات الذهب» باز می گردیم تا ببینیم در مورد وی چه آمده است :

فلما دخل الکفّار البلد، نادى الشیخ وأصحابه الباقون: الصلاة جامعة، ثم قال: قوموا نقاتل فی سبیل الله، ودخل البیت ولبس خرقة شیخه، وحمل على العدو فرماهم بالحجارة، ورموه بالنبل، وجعل یدور ویرقص حتّى أصابه سهم فی صدره فنزعه ورمى به نحو السماء، وفار الدم وهو یقول: إن أردت فاقتلنی بالوصال أو بالفراق، ثم مات، ودفن فی رباطه، رحمه الله تعالى.

العکری الحنبلی، عبد الحی بن أحمد بن محمد (متوفاى1089هـ)، شذرات الذهب فی أخبار من ذهب،ج7،ص 142، تحقیق: عبد القادر الأرنؤوط، محمود الأرناؤوط، ناشر: دار بن کثیر - دمشق، الطبعة: الأولی، 1406هـ .

زمانی که کفار وارد سرزمین وی شدند، نجم الدین خیوقی و آن دسته از یارانش که باقی مانده بودند ندا دادند : برای نماز جمع شوید.سپس نجم الدین خیوقی گفت : به پا خیزید تا در راه خداوند بجنگیم و سپس وارد خانه شد و خرقه ی شیخش را پوشید و به دشمن هجوم برد و آنان را با سنگ زد و آنان سنگ های ریز و درشت به طرف او پرتاب کردند و نجم الدین خیوقی شروع به چرخیدن و رقصیدن کرد تا این که تیری به سینه ی او اصابت کرد و او را از زمین بلند کرد و به سمت آسمان پرتاب کرد و خون جاری شد در حالی که او می گفت : اگر می خواهی، مرا چه در حال وصال و چه در حال فراق بکُش و سپس از دنیا رفت و در رباطش دفن شد.

نکته : ممکن است برخی اشکال کنند که وی صوفی بوده است و به این دلیل مورد قبول ما نیست! پاسخ آن است که خود علمای مخالفین در مورد صوفیة تفکیک قائل شده اند و ضابطه ای را تعیین کرده اند :

أولا هما: کانت متمسکة بالدین القویم، متبعة للسنة، احترمهم الذهبی الاحترام کله، بل لبس هو خرقة التصوف من الشیخ ضیاء الدین عیسى بن یحیى الأنصاری السبتی عند رحلته إلى مصر .....

سیر اعلام النبلاء (المقدمة)،ص132 ط موسسة الرسالة

گروه اول از صوفیه کسانی هستند که متمسک به دین و اعتقاد درست هستند و تابع سنت هستند و ذهبی آن ها را بسیار احترام کرده است بلکه خود ذهبی نیز از جانب شیخ ضیاء الدین انصاری بستی هنگام سفر به مصر لباس تصوف بر تن کرده است .....

با توجه به تعریف و تمجید ذهبی و سایر علمای مخالفین از این شخص در می یابیم که وی جزو همین دسته ی اول و ممدوحین است و جزو گروه منحرفین (از دید مخالفین شیعه) نمی باشد.همچنین اگر قرار باشد شخصیتی را به دلیل صوفی بودن مردود بدانیم، اگر نگوییم اکثر، بسیاری از از علمای مخالفین را بایستی منحرف بدانیم که طبیعتا مخالفین قائل به چنین چیزی نیستند.