حقانیت شیعه و رد شبهات

مخالفت عمدی ابوحنیفه با امام صادق به تصریح محقق سَلَفی محمد محیی الدین الاصفر

یکی از شخصیت های جنجالی تاریخ اسلام که همواره مورد طعن و تکفیر و تفسیق و تمسخر بسیاری از علمای مخالفین نیز قرار گرفته، ابوحنیفه می باشد.

یکی از صفات بارز و غیر قابل انکار ابوحنیفه که با مراجعه به اخبار و روایات به دست می آید، مخالفت عمدی وی با ائمه ی اهل بیت علیهم السلام و شخص امام صادق سلم الله علیه می باشد تا جایی که به تعبیر برخی از علماء، وی در برابر اهل بیت بری خود دکان و دستگاه باز کرده بوده است.

جالب آن که محقق سَلَفی «محمد محیی الدین الاصفر» در بخشی از تعلیقات خود بر کتاب «تاویل مختلف الحدیث» می نویسد :

کَانَ أَبُو حنفیة بالْمقَام الأوفى من الْعلم وَالصَّلَاح، وَیَقُول بِالرَّأْیِ وَکَانَ جَعْفَر بن مُحَمَّد -وَهُوَ جَعْفَر الصَّادِق- ینهاه عَن ذَلِک. وَلم یرجع أَبُو حنیفَة عَن الرآی.

الدینوری، ابومحمد عبد الله بن مسلم ابن قتیبة (متوفاى276هـ)، تأویل مختلف الحدیث، ص 102،تحقیق : محمد محیی الدین الأصفر، ناشر: المکتب الاسلامی - مؤسسة الإشراق، الطبعة: الطبعة الثانیة- مزیده ومنقحة 1419هـ - 1999م.

ابوحنیفه در جایگاهی والا از جهت علم و شایستگی قرار داشت و قائل به رای بود و جعفر بن محمد - و او همان جعفر صادق است - وی را از قول به رای نهی می کرد و ابو حنیفه از این دیدگاه خود برنگشت.

با وجود چنین مخالفت واضح و مبنایی از سوی ابوحنیفه، چه جایی برای ادعای پوچ و بی اساس محبت اهل بیت و پیروی از ایشان باقی می ماند ؟! این چه محبتی است که قابل جمع با تعمد بر مخالفت و عناد نسبت به ائمه ی اهل بیت می باشد ؟!