حقانیت شیعه و رد شبهات

اعتراف عبد الله بن عبد المحسن الترکی و شعیب الارنؤوط به ولادت امام زمان (عج) و عصبانیت یکی از علمای وهابی از این اعتراف!

یکی از عقائد مسلم و متفق علیه بین مسلمانان «مهدویت» می باشد که بر اساس آن فردی از نسل پیامبر در آخر الزمان ظهور کرده و زمین را پر از عدل و داد خواهد کرد.البته در جزئیات عقیده ی مهدویت تفاوت های قابل توجهی بین عامه و خاصه وجود دارد اما با این وجود می توان با استناد به کتب مخالفین بسیاری از این اختلافات را نیز حل و فصل کرد.یکی از این اختلافات،فرزند دار شدن امام حسن عسکری (ع) و اثبات عدم عقیم بودن و فاقد فرزند بودن ایشان می باشد چرا که بسیاری از مخالفین ادعا می کنند امام حسن عسکری علیه السلام عقیم بودند و صاحب فرزند نشدند ! این در حالی است که جمع کثیری از علمای اهل تسنن و حتی برخی از محققین سَلَفی تصریح به پسر دار شدن ایشان کرده اند !

عبد الله بن عبدالمحسن الترکی و شعیب الارنؤوط - از محققین مشهور سَلَفی - در تعلیق خود بر شرح العقیدة الطحاویة در مورد فرزند امام حسن عسکری (ع) می نویسند :

وهو المعروف عندهم بالمهدی، وصاحب الزمان، والمنتظر، والحجة، وصاحب السرداب، ولد فی سامراء، ومات أبوه وله من العمر خمس سنین، ولما بلغ التاسعة دخل سردابا فی دار أبیه بسامراء، ولم یخرج منه وذلک فی سنة 265 هـ .

إبن أبی العز الدمشقی،علی بن علی بن محمد (المتوفى 792 هـ)، شرح العقیدة الطحاویة،ص 556، تحقیق : عبد الله بن عبد المحسن الترکی، شعیب الأرنؤوط، الناشر : مؤسسة الرسالة، الطبعة : الثانیة، 1411 هـ - 1990 م.

وی در نزد شیعه به مهدی و صاحب الزمان و منتظر و حجت و صاحب سرداب شناخته می شود.وی در سامراء متولد شد و پدرش در شرایطی که او پنج سال داشت از دنیا رفت و زمانی که او به نُه سالگی رسید، داخل سرداب خانه ی پدرش در سامراء شد و از آن خارج نشد و این اتفاق در سال 265 هجری رخ داد.

و در جایی دیگر از همین کتاب در مورد فرزند امام حسن عسکری (ع) می نویسند :

هو أبو القاسم محمد بن الحسن العسکری ثانی عشر الأئمة الإثنى عشر ،الملقب عند الإمامیة بالحجة، والمهدی، والقائم، والمنتظر، وصاحب الزمان.

إبن أبی العز الدمشقی،علی بن علی بن محمد (المتوفى 792 هـ)، شرح العقیدة الطحاویة،ص 736، تحقیق : عبد الله بن عبد المحسن الترکی، شعیب الأرنؤوط، الناشر : مؤسسة الرسالة، الطبعة : الثانیة، 1411 هـ - 1990 م.

او ابو القاسم محمد بن الحسن العسکری، دوازدهمین امام از ائمه ی دوزاده گانه است و در نزد امامیه ملقب به حجت و مهدی و قائم و منتظر و صاحب الزمان می باشد.

همانطور که ملاحظه می فرمایید این دو محقق متعصب سَلَفی اصل ولادت و زمان آن و چگونگی غیبت را به صورت جزمی و از زبان خودشان مطرح ساخته اند و همین موضوع باعث شده است تا یکی از علمای وهابی و مشهور معاصر یعنی ناصر بن عبد الکریم العقل این دو محقق را مورد انتقاد شدید خود قرار دهد !

ناصر بن عبد الکریم العقل در شرح خود بر عقیده ی طحاویه چنین می گوید :

وأنا أعجب من المهمش الذی ترجم فی رقم (3) فی الهامش لمن یسمى بـ محمد بن الحسن العسکری، ولم یعلق على هذه القصة التعلیق الکافی، بل قال: هو أبو القاسم محمد بن الحسن العسکری ثانی عشر الأئمة الاثنی عشر، الملقب عند الإمامیة بـ الحجة والقائم والمنتظر وصاحب الزمان، وهو صاحب السرداب عندهم، وأقاویلهم فیه کثیرة، وهم ینتظرون ظهوره، والشیعة یقولون: إنه دخل السرداب إلى آخره.
إذاً: لا بد من الإشارة إلى أن هذه خرافة.

http://shamela.ws/browse.php/book-37433#page-1173

و من از حاشیه زنندگان به شرح طحاویة که در تعلیق شماره ی 3 شرح حال فردی موسوم به محمد بن الحسن العسکری را آورده اند تعجب می کنم.آن ها تعلیق لازم و کافی را بر این قصه نزده اند بلکه گفته اند او ابو القاسم محمد بن الحسن الهسکری ،دوازدهمین امام از ائمه ی اثنی عشر می باشد و در نزد امامیه ملقب به حجت و قائم و منتظر و صاحب الزمان می باشد و در نزد آنان همان صاحب سرداب است و سخنانشان در این زمینه بسیار است و آن ها منتظر ظهورش هستند و شیعیان می گویند او داخل سرداب شده است تا آخر ماجرا.
پس لازم است که حتما اشاره شود که این داستان و عقیده خرافه است.