حقانیت شیعه و رد شبهات

تعصب و هواپرستی ابن ماجه (عالم مشهور مخالفین شیعه) در حُکم بر احادیث از زبان ابن الجوزی (عالم مشهور مخالفین شیعه)

بارها دیده ایم که مخالفین شیعه به چیزی که آن را «علم الحدیث» می نامند افتخار کرده و معتقدند از طریق آن می توانند احادیث را پالایش کرده و صحیح و سقیم را از یکدیگر تشخیص دهند !

این ادعا در شرایطی صورت می پذیرد که اگر ما به راستی آزمایی آن بپردازیم، خواهیم دید که بسیاری از علمای مخالفین آلوده به هواپرستی و نظر دادن های سلیقه ای و برخاسته از تعصبات شخصی بوده اند و از این رو نمی توان اساسا به اقوال رجالی آن ها اعتماد کرد.

این مساله فقط ادعای ما نیست و این خود علمای مخالفین هستند که به این موضوع اعتراف کرده اند.
ابن الجوزی - عالم سرشناس اهل سنت - می نویسد :

وَالْعجب من ابْن ماجة مَعَ علمه کَیْفَ اسْتحلَّ أَن یذکر هَذَا من کِتَاب السّنَن وَلا نتکلم عَلَیْهِ، أتراه مَا سَمِعَ فِی الصَّحِیحَیْنِ عَن رَسُول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ أَنه قَالَ: " من روى عَنى حَدِیثا یرى أَنه کذبا فَهُوَ أحد الْکَذَّابین "، أما علم أَن الْعَوَّامِ یَقُولُونَ لَوْلَا أَن هَذَا صَحِیح مَا ذکره مثل ذَلِکَ الْعَالم فیعملون بِمُقْتَضَاهُ، وَلَکِن غلب الْهَوَاء بالعصبیة للبلد والوطن.

القرشی، أبو الفرج عبد الرحمن بن علی بن محمد (متوفای597 هـ)، الموضوعات،ص 56، ضبط وتقدیم وتحقیق: عبد الرحمن محمد عثمان، الناشر: محمد عبد المحسن صاحب المکتبة السلفیة بالمدینة المنورة، الطبعة: الأولى، 1386 هـ - 1966 م.

تعجب از ابن ماجه است که با وجود علم و اطلاعش چگونه به خود اجازه داده تا این را در کتاب سُنن خود نقل کند و ما در رد آن صحبت نکنیم.آیا فکر می کنی که این حدیث پیامبر که در صحیحین آمده را نشنیده است که «هرکس از من حدیثی را نقل کند که آن را دروغ می داند،خودش از دروغگویان است» ؟ آیا او نمی دانست که عوام مردم می گویند اگر این حدیث، صحیح نمی بود مانندِ این عالم آن را نقل نمی کرد و این مردم به آن حدیث عمل می کنند ؟ اما هوا پرستی و تعصب نسبت به وطن و سرزمین بر ابن ماجه غلبه کرد.