حقانیت شیعه و رد شبهات

ابو بکر جصاص (عالم اهل سنت) : امیر المؤمنین و امام حسن و امام حسین و برخی از صحابه از معاویه بیزار بودند!

به جرات می توان معاویة بن ابی سفیان را یکی از رئوس نفاق در صدر اسلام دانست و وی در بسیاری از مواقع آن چنان واضح و صریح علیه سنت پیامبر (ص) عمل می کرد که اعتراض برخی از صحابه را نیز بر می انگیخت.

سیره ی معاویه به قدری غیر اسلامی و بلکه ضد اسلامی بود که به تصریح ابو بکر جصاص ، عالم سرشناس اهل سنت ، برخی از صحابه و تابعین و در راس آنان امیر المؤمنین علیه السلام و امام حسن و امام حسین سلام الله علیهما از معاویه بیزار بودند.

وَقَدْ کَانَ الْحَسَنُ وَسَعِیدُ بْنُ جُبَیْرٍ وَالشَّعْبِیُّ وَسَائِرُ التَّابِعِینَ یَأْخُذُونَ أَرْزَاقَهُمْ مِنْ أَیْدِی هَؤُلَاءِ الظَّلَمَةِ لَا عَلَى أَنَّهُمْ کَانُوا یَتَوَلَّوْنَهُمْ وَلَا یَرَوْنَ إمَامَتَهُمْ وَإِنَّمَا کَانُوا یَأْخُذُونَهَا عَلَى أَنَّهَا حُقُوقٌ لَهُمْ فِی أَیْدِی قَوْمٍ فَجَرَةٍ وَکَیْفَ یَکُونُ ذَلِکَ عَلَى وَجْهِ مُوَالَاتِهِمْ وَقَدْ ضَرَبُوا وَجْهَ الْحَجَّاجِ بِالسَّیْفِ وَخَرَجَ عَلَیْهِ مِنْ الْقُرَّاءِأَرْبَعَةُ آلَافِ رَجُلٍ هُمْ خِیَارُ التَّابِعِینَ وَفُقَهَاؤُهُمْ فَقَاتَلُوهُ مَعَ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ الْأَشْعَثِ بِالْأَهْوَازِ ثُمَّ بِالْبَصْرَةِ ثُمَّ بِدَیْرِ الْجَمَاجِمِ مِنْ نَاحِیَةِ الْفُرَاتِ بِقُرْبِ الْکُوفَةِ وَهُمْ خَالِعُونَ لِعَبْدِ الْمَلِکِ بْنِ مَرْوَانَ لَاعِنُونَ لَهُمْ مُتَبَرِّئُونَ مِنْهُمْ وَکَذَلِکَ کَانَ سَبِیلُ مَنْ قَبْلَهُمْ مَعَ مُعَاوِیَةَ حِینَ تَغَلَّبَ عَلَى الْأَمْرِ بَعْدَ قَتْلِ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلَامُ وَقَدْ کَانَ الْحَسَنُ وَالْحُسَیْنُ یَأْخُذَانِ الْعَطَاءَ وَکَذَلِکَ مَنْ کَانَ فِی ذَلِکَ الْعَصْرِ مِنْ الصَّحَابَةِ وَهُمْ غَیْرُ مُتَوَلِّینَ لَهُ بَلْ مُتَبَرِّئُونَ مِنْهُ عَلَى السَّبِیلِ الَّتِی کَانَ عَلَیْهَا عَلِیٌّ عَلَیْهِ السَّلَامُ إلَى أَنْ تَوَفَّاهُ اللَّهُ تَعَالَى إلَى جَنَّتِهِ وَرِضْوَانِهِ فَلَیْسَ إذًا فِی وِلَایَةِ الْقَضَاءِ مِنْ قِبَلِهِمْ وَلَا أَخْذِ الْعَطَاءِ مِنْهُمْ دَلَالَةٌ عَلَى تَوْلِیَتِهِمْ وَاعْتِقَادِ إمَامَتِهِمْ.

الجصاص الرازی الحنفی، أبو بکر أحمد بن علی (متوفاى370هـ) ، أحکام القرآن ، ج1، ص 88، تحقیق : محمد الصادق قمحاوی ، ناشر : دار إحیاء التراث العربی - بیروت – 1405هـ .

حسن بصری و سعید بن جبیر و شعبی و سایر تابعین رزق و روزی خود را از دست این انسان های ظالم [منظور حاکمان ظالم دوران آنان می باشد] می گرفتند نه به این معنا که ولایت و امامت آنان را قبول داشتند بلکه به این دلیل که آن را حق خودشان می دانستند که در دست گروهی فاجر است و چگونه می تواند این دریافت پول نشانه ی دوستی و قبول ولایت امری آن حاکمان باشد در حالی که با شمشیر علیه حجاج خروج کردند و از بین قاریان قرآن 4000 نفر بر ضد حجاج خارج شدند که از بهترین تابعین و فقهاء آن ها بودند و با عبد الرحمن بن محمد بن اشعث در اهواز و سپس در بصره و سپس در دیر جماجم (مکانی در فرات و نزدیکی کوفه) و جنگیدند در حالی که عبد الملک بن مروان را از بیعت خلع کرده بودند و آنان (حاکمان ظالم) را لعن می کردند و از ایشان اظهار بیزاری می کردند و همچنین راه و روش کسانی که قبل از این افراد بودند نسبت به معاویه زمانی که پس از شهادت علی علیه السلام به حکومت رسید به همین شکل بود.حسن و حسین و همچنین افرادی از صحابه که در آن زمان بودند از معاویه پول دریافت می کردند در حالی که ولایت او را قبول نداشتند و از معاویه بیزار بودند و اظهار تبری می کردند به همان شکلی که علی بن ابی طالب علیه السلام تا زمانی که از دنیا رفت و خداوند او را به بهشتش برد از معاویه اظهار بیزاری می کرد.بنا بر این بر عهده گرفتن و تولی قضاء از سوی چنین افرادی و دریافت پول از این افراد از سوی عده ای دلالتی بر اعتقاد این عده به محبت و ولایت و امامت آن حاکم ندارد.

بر اساس این کلام بسیار مهم ابو بکر جصاص در می یابیم که جمع قابل توجهی از صحابه که در راس آنان امیر المؤمنین و حسنین - سلام الله علیهم اجمعین - حضور داشته اند ، از معاویه بیزار بوده اند و از او تبری می جسته اند و دریافت پول معاویه از سوی ایشان به این دلیل بوده که آن پول را حق مسلم خود می دانسته اند نه این که برای معاویه مشروعیتی قائل باشند.