دنیاپرستی معاویه و تلاش برای تطمیع و رشوه دادن به ابوموسی اشعری!
دنیاپرستی معاویه و تلاش برای تطمیع و رشوه دادن به ابوموسی اشعری!
یکی از ویژگی های بارز و آشکار معاویة بن ابی سفیان، دنیاپرستی و قدرت طلبی او می باشد تا جایی که برای تحکیم قدرت خویش از هیچ عملی فروگذار نمی کرد و حتی به برخی از صحابه رشوه می داد تا طبق شروط تعیین شده با او بیعت کنند !
ابن سعد در روایتی صحیح السند در کتابش می نویسد :
قَالَ: أَخْبَرَنَا عَفَّانُ بْنُ مُسْلِمٍ، وَعَمْرُو بْنُ عَاصِمٍ الْکِلَابِیُّ، وَیَعْقُوبُ بْنُ إِسْحَاقَ الْحَضْرَمِیُّ، قَالُوا: حَدَّثَنَا سُلَیْمَانُ بْنُ الْمُغِیرَةِ، عَنْ حُمَیْدِ بْنِ هِلَالٍ، عَنْ أَبِی بُرْدَةَ، قَالَ: قَالَ أَبُو مُوسَى: کَتَبَ إِلَیَّ مُعَاوِیَةُ سَلَامٌ عَلَیْکَ: أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّ عَمْرَو بْنَ الْعَاصِ قَدْ بَایَعَنِی عَلَى الَّذِی قَدْ بَایَعَنِی عَلَیْهِ، وَأُقْسِمُ بِاللَّهِ: لَئِنْ بَایَعْتَنِی عَلَى مَا بَایَعَنِی عَلَیْهِ لَأَبْعَثَنَّ ابْنَیْکَ أَحَدَهُمَا عَلَى الْبَصْرَةِ وَالْآخَرُ عَلَى الْکُوفَةِ، وَلَا یُغْلَقُ دُونَکَ بَابٌ، وَلَا تُقْضَى دُونَکَ حَاجَةٌ، وَإِنِّی کُتَبْتَ إِلَیْکَ بِخَطِّ یَدِی، فَاکْتُبْ إِلَیَّ بِخَطِّ یَدِکَ، فَقَالَ: یَا بُنَیَّ إِنَّمَا تَعَلَّمْتُ الْمُعْجَمَ بَعْدَ وَفَاةِ رَسُولِ اللَّهِ صلّى الله علیه وسلم، قَالَ: وَکَتَبَ إِلَیْهِ مِثْلَ الْعَقَارِبِ: أَمَّا بَعْدُ فَإِنَّکَ کَتَبْتَ إِلَیَّ فِی جَسِیمِ أَمْرِ أُمَّةِ مُحَمَّدٍ صلّى الله علیه وسلم، لَا حَاجَةَ لِی فِیمَا عَرَضَّتَ عَلَیَّ، قَالَ: فَلَمَّا وَلِیَ أَتَیْتُهُ، فَلَمْ یُغْلَقْ دُونِی بَابٌ، وَلَمْ تَکُنْ لِی حَاجَةٌ إِلَّا قُضِیَتْ.
البصری الزهری، محمد بن سعد بن منیع أبو عبدالله (المتوفى230 هـ)، الطبقات الکبرى ،ج4،ص 111و112، المحقق: إحسان عباس، دار النشر : دار صادر - بیروت ، الطبعة: الأولى، 1968 م.
الذهبی الشافعی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاى748 هـ)، سیر أعلام النبلاء،ج2،ص 396، تحقیق: شعیب الأرنؤوط، محمد نعیم العرقسوسی، ناشر: مؤسسة الرسالة - بیروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ . [تعلیق شعیب الأرنؤوط : هذا سند صحیح]
ابن الوزیر، محمد بن إبراهیم بن علی بن المرتضى (المتوفی 840 هـ)، العواصم والقواصم فی الذب عن سنة أبی القاسم،ج3،ص 285، حققه وضبط نصه، وخرج أحادیثه، وعلّق علیه: شعیب الأرنؤوط، الناشر: مؤسسة الرسالة للطباعة والنشر والتوزیع، بیروت، الطبعة: الثالثة، 1415 هـ - 1994 م. [تعلیق شعیب الأرنؤوط : هذا سند صحیح]
العمری، أکرم بن ضیاء، عصر الخلافة الراشدة محاولة لنقد الروایة التاریخیة وفق منهج المحدثین،ص 474و475، الناشر: مکتبة العبیکان - الریاض، الطبعة: الأولى، 1430 هـ - 2009 م. [تعلیق المؤلف : إسناده صحیح]
حوّى، سعید (المتوفى 1409 هـ)، الأساس فی السنة وفقهها - السیرة النبویة،ج4،ص 1871، الناشر: دار السلام للطباعة والنشر والتوزیع والترجمة، الطبعة: الثالثة، 1416 هـ - 1995 م. [تعلیق المؤلف : إسناده صحیح]
ابو موسی اشعری می گوید معاویه به من نامه نوشت و گفت : سلام علیک اما بعد، عمرو بن العاص با من [طبق شروطی] بیعت کرد و به خداوند قسم می خورم که اگر تو با من بر اساس همان شروطی که عمرو بن العاص بیعت کرد بیعت کنی یکی از پسرانت را به بصره (برای امارت و فرمانروایی) و دیگری را به کوفه (برای امارت و فرمانروایی) خواهم فرستاد و هیچ دری بر روی تو بسته نخواهد ماند و هیچ حاجت و نیازی از تو بی پاسخ نخواهد ماند و همه برآورده خواهد شد و من با دستخط خودم نامه نوشتم و تو هم با دستخط خودت برایم بنویس.(ابو برده می گوید)ابو موسی گفت : ای فرزندم، من حروف الفبا را بعد از وفات رسول الله (ص) آموختم و با خط نه چندان خوب نوشت : اما بعد، تو در مورد یک مساله ی بسیار مهم امت محمد (ص) به من نامه نوشته ای.من نیازی به آن چه که نوشته ای ندارم.ابو برده می گوید : زمانی که معاویه به امارت رسید به پیش او آمدم و هیچ مشکلی برایم پیش نیامد و هیچ حاجت و نیازی نداشتم مگر آن که برطرف شد.
روایت از جهت سندی صحیح است و شعیب الارنووط و دکتر اکرم ضیاء العمری و سعید حوی که همه از علمای سلفی معاصر هستند آن را تصحیح کرده اند.
می بینید که بر مبنای روایات صحیحی همچون روایت فوق، معاویه در چه سطحی از دنیا پرستی قرار داشته است و برای به دست آوردن قدرت و تحکیم آن از هیچ چیز فروگذار نمی کرده است.
