ولید بن عبد الملک (از خلفاء اثنی عشر مخالفین) و دشنام دادن به عائشة !
ولید بن عبد الملک (از خلفاء اثنی عشر مخالفین) و دشنام دادن عائشة !
مخالفین شیعه همواره پس از نقل روایاتی از کتبشان که حقائقی تلخ را در مورد عائشة بنت أبی بکر ثابت می کند، با جو سازی و احساسی کردن فضا فتاوای قتل و تکفیر و تفسیق و تضلیل را در مورد شیعیان صادر می کنند و شیعیان را اهانت کننده ی به عائشة معرفی می کنند !
این در حالی است که طبق روایات معتبر مخالفین، فردی همچون ولید بن عبد الملک – که از خلفای اثنی عشر اهل خلاف می باشد – و همچنین اهل شام ، عائشة را سب می کرده اند !
عبد الرزاق صنعانی در کتاب خویش این گونه نقل می کند :
عَبد الرَّزَّاقِ، عَن مَعْمَرٍ، عَنِ الزُّهْرِیِّ، قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ الْوَلِیدِ بنِ عَبدِ المَلِکِ، فَکَأَنَّهُ تَنَاوَلَ عَائِشَةَ فَقُلْتُ لَهُ: یَا أَمِیرَ المُؤْمِنِینَ، أَلاَ أُحَدِّثُکَ عَن رَجُلٍ مِنْ أَهْلِ الشَّامِ کَانَ قَدْ أُوتِیَ حِکْمَةً؟ قَالَ: مَنْ هُوَ؟ قُلْتُ: هُوَ أَبو مُسْلِمٍ الْخَوْلاَنِیُّ، وَسَمِعَ أَهْلَ الشَّامِ کَأَنَّهُمْ یَتَنَاوَلُونَ مِنْ عَائِشَةَ، فَقَالَ: أُخْبِرُکُمْ بِمَثَلِکُمْ وَمَثَلِ أُمِّکُمْ هَذِهِ، کَمَثَلِ عَیْنَیْنِ فِی رَأْسٍ تُؤْذِیَانِ صَاحِبَهُمَا، وَلاَ یَسْتَطِیعُ أَنْ یُعَاقِبَهُمَا إِلاَّ بِالَّذِی هُوَ خَیْرٌ لَهُمَا، قَالَ: فَسَکَتَ. قَالَ الزُّهْرِیُّ: أَخْبَرَنِیهِ أَبو إِدْرِیسَ، عَن أَبِی مُسْلِمٍ الْخَوْلاَنِیِّ.
الصنعانی، أبو بکر عبد الرزاق بن همام (متوفای211هـ)، المصنف،ج11،ص433 ،ح 20926 ، تحقیق : حبیب الرحمن الأعظمی، دار النشر: المکتب الإسلامی – بیروت، الطبعة : الثانیة 1403
زهری می گوید که پیش ولید بن عبد الملک بودم و گویا او به عائشة دشنام داد و از او بدگویی کرد.من به او گفتم : ای امیر المومنین ،آیا نمی خواهی که از شخصی از اهل شام برایت بگویم که حکمت به او اعطا شده است؟ ولید بن عبد الملک گفت : او کیست؟ زهری می گوید من گفتم : او ابو مسلم خولانی است و شنید که اهل شام گویا از عائشة بدگویی می کنند و او را دشنام می دهند. ابو مسلم خولانی گفت : من به شما از مانندتان و مانند این مادرتان خبر می دهم که مانند دو چشم در سر هستند که صاحبش را اذیت می کنند و او نمی تواند دو چشمش را مجازات کند مگر با چیزی که برای آن دو چشم خوب است.زهری می گوید : پس ولید بن عبد الملک ساکت شد.
سند روایت کاملا صحیح است و تمامی روات از ثقات و بزرگان اهل خلاف می باشند.
بررسی سند روایت
الف) عبد الرزاق بن همام بن نافع الحمیرى مولاهم ، الیمانى ، أبو بکر الصنعانى
4039 - عبد الرزاق بن همام بن نافع أبو بکر الحمیری مولاهم الصنعانی أحد الثقات المشهورین.
ابن عساکر الدمشقی الشافعی، أبی القاسم علی بن الحسن إبن هبة الله بن عبد الله،(متوفاى571هـ)، تاریخ مدینة دمشق وذکر فضلها وتسمیة من حلها من الأماثل،ج36،ص160، تحقیق: محب الدین أبی سعید عمر بن غرامة العمری، ناشر: دار الفکر - بیروت - 1995.
ب) معمر بن راشد الأزدى الحدانی
1559 - معمر بن رَاشد الْحدانِی الْأَزْدِیّ سکن الْیمن کنیته أَبُو عُرْوَة وَقیل معمر بن أبی عَمْرو مولى عبد السلام بن عبد القدوس أَخُو صَالح بن عبد القدوس وَقیل مولى للمهلب ابْن أبی صفرَة وَکَانَ فَقِیها متقنا حَافِظًا ورعا مَاتَ فِی رَمَضَان سنة اثْنَتَیْنِ أَو ثَلَاث وَخمسین وَمِائَة.
الأصبهانی، أبو بکر أحمد بن علی بن منجویه، (متوفاى: 428هـ) رجال صحیح مسلم،ج2،ص227، تحقیق: عبد الله اللیثی، دار النشر: دار المعرفة - بیروت ، الطبعة : الأولى، 1407 هـ .
ج) محمد بن مسلم بن عبید الله الزهرى ، أبو بکر المدنى
8171 - محمد بن مسلم الزهری الحافظ الحجة.
الذهبی الشافعی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاى748 هـ)، میزان الاعتدال فی نقد الرجال،ج4،ص40، تحقیق: الشیخ علی محمد معوض والشیخ عادل أحمد عبدالموجود، ناشر: دار الکتب العلمیة - بیروت، الطبعة: الأولى، 1995م.
بنا بر این با سند صحیح ثابت شد که ولید بن عبد الملک – لعنه الله – عائشة را سب کرده است.اکنون به دو نمونه از مصادر اهل خلاف اشاره می کنیم که «ولید بن عبد الملک» را در شما خلفاء اثنی عشر دانسته اند !
وَلَفْظُ الْبُخَارِیِّ: " «اثْنَیْ عَشَرَ أَمِیرًا» ". وَفِی لَفْظٍ: " «لَا یَزَالُ أَمْرُ النَّاسِ مَاضِیًا وَلَهُمُ اثْنَا عَشَرَ رَجُلًا» ". وَفِی لَفْظٍ: " «لَا یَزَالُ الْإِسْلَامُ عَزِیزًا إِلَى اثْنَیْ عَشَرَ خَلِیفَةً کُلُّهُمْ مِنْ قُرَیْشٍ» ".
وَهَکَذَا کَانَ، فَکَانَ الْخُلَفَاءُ: أَبُو بَکْرٍ، وَعُمَرُ، وَعُثْمَانُ، وَعَلِیٌّ، ثُمَّ تَوَلَّى مَنِ اجْتَمَعَ النَّاسُ عَلَیْهِ وَصَارَ لَهُ عِزٌّ وَمَنَعَةٌ: مُعَاوِیَةُ، وَابْنُهُ یَزِیدُ، ثُمَّ عَبْدُ الْمَلِکِ وَأَوْلَادُهُ الْأَرْبَعَةُ، وَبَیْنَهُمْ عُمَرُ بْنُ عَبْدِ الْعَزِیزِ.
ابن تیمیه الحرانی الحنبلی، ابوالعباس أحمد عبد الحلیم (متوفاى 728 هـ)، منهاج السنة النبویة، ج8،ص238، تحقیق: د. محمد رشاد سالم، ناشر: مؤسسة قرطبة، الطبعة: الأولى، 1406هـ.
وأما تصدیق الواقع لهذا الحدیث ،فلکونه حصل کما قال النبی، فالإثنى عشر هم الخلفاء الراشدون الأربعة، : أبو بکر، وعمر، وعثمان، وعلی، ومعاویة الخامس، وابنه یزید، وعبد الملک بن مروان، وأبناؤه الأربعة، : الولید بن عبد الملک ،وسلیمان بن عبد الملک، وهشام بن عبد الملک، ویزید بن عبد الملک، وبینهم عمر بن عبد العزیز.
الراجحی،عبد العزیز بن عبد الله،الهدایة الربانیة فی شرح العقیدة الطحاویة، ج1،ص174،ناشر : دار التوحید للنشر – الریاض، الطبعة : الأولى، 1430 هـ .
تلاش برای تحریف و دستکاری در روایت
این روایت در کتب دیگری همچون «فضائل الصحابة» از احمد بن حنبل و «المعرفة والتاریخ» و «تاریخ الاسلام» ذهبی و «سیر اعلام النبلاء» نیز نقل شده است و ما با کنار هم قرار دادن الفاظ این روایت از این منابع به ویژه در بخشی که «ولید بن عبد الملک» به «عائشة» دشنام داده است در می یابیم که بسیاری از علمای اهل خلاف تلاش ویژه و بی وقفه ای در مخفی کردن این عمل «ولید بن عبد الملک» داشته اند ! چرا که از یک سو «ولید بن عبد الملک» - لعنه الله – از خلفاء اثنی عشر آنان است و از سویی دیگر او «عائشة» را دشنام داده است !
«شمس الدین ذهبی» روایت را در بخش مربوط به دشنام دادن «عائشة» از سوی «ولید بن عبد الملک» به صورت واضح و بی پرده این گونه نقل کرده است :
وَقَالَ مَعْمَرٌ، عَنِ الزُّهری، قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ الْوَلِیدِ بْنِ عَبْدِ الْمَلِکِ، فَکَانَ یَتَنَاوَلُ عَائِشَةَ رَضِیَ اللَّهُ عنها، فَقُلْتُ: یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ أَلا أُحَدِّثُکَ عَنْ رَجُلٍ مِنْ أَهْلِ الشَّامِ کَانَ قَدْ أُوتِیَ حِکْمَةً؟ قَالَ: مَنْ هُوَ؟ قُلْتُ: أَبُو مُسْلِمٍ الْخَوْلانِیُّ، سَمِعَ أَهْلَ الشَّامِ یَنَالُونَ مِنْ عَائِشَةَ فَقَالَ: أَلا أُخْبِرُکُمْ بِمَثَلِی وَمَثَلِ أُمِّکُمْ هَذِهِ، کَمَثَلِ عَیْنَیْنِ فِی رَأْسٍ یُؤْذِیانِ صَاحِبَهُمَا، وَلا یَسْتَطِیعُ أَنْ یُعَاقِبَهُمَا إِلا بِالَّذِی هُوَ خَیْرٌ لهما، فَسَکَتَ. وَقَالَ الزُّهْرِیُّ: أَخْبَرَنِیهِ أَبُو إِدْرِیسَ الْخَوْلانِیُّ، عَنْ أَبِی مُسْلِمٍ.
الذهبی الشافعی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاى748 هـ)، تاریخ الإسلام ووفیات المشاهیر والأعلام،ج2،ص746، تحقیق: د. بشار عوّاد معروف، ناشر: دار الغرب الإسلامی - لبنان/ بیروت، الطبعة: الأولى، 2003م.
الذهبی الشافعی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاى748 هـ)، سیر أعلام النبلاء،ج4،ص9، تحقیق: شعیب الأرنؤوط، محمد نعیم العرقسوسی، ناشر: مؤسسة الرسالة - بیروت، الطبعة: التاسعة، 1413هـ.
دقت داشته باشید که ذهبی در هر دو منبع، روایت را از عبد الرزاق نقل کرده است و در دو بخش مشخص شده آمده است که « فَکَانَ یَتَنَاوَلُ عَائِشَةَ» (ولید بن عبد الملک عائشة را سب می کرد و دشنام می داد) و « سَمِعَ أَهْلَ الشَّامِ یَنَالُونَ مِنْ عَائِشَةَ» (ابو مسلم خولانی شنید که اهل شام از عائشة بدگویی می کنند و به وی دشنام می دهند).
اما وقتی ما به کتاب عبد الرزاق مراجعه می کنیم می بینیم که دو عبارت به شکل « فَکَأَنَّهُ تَنَاوَلَ عَائِشَةَ» (گویا ولید بن عبد الملک از عائشة بدگویی کرد و به وی دشنام داد) و « کَأَنَّهُمْ یَتَنَاوَلُونَ مِنْ عَائِشَةَ» (ابو مسلم خولانی شنید که گویا اهل شام از عائشة بدگویی م کردند و به وی دشنام می دادند) ! یعنی دستانی تحریف گر و پلید ، لفظ «کأنه» را به هر دو عبارت اضافه کرده اند تا از سنگینی جرم (!!!) نواصب محبوبشان یعنی «ولید بن عبد الملک» و «اهل شام» بکاهند ! قدر متیقن آن است که این تحریف از سوی عبد الرزاق نمی باشد چرا که ذهبی همین روایت را دست کم در دو کتابش بدون لفظ «کأنه» از عبد الرزاق نقل کرده است !
اما «احمد بن حنبل» که ید طولایی در تحریف حقایق و خیانت دارد، این عبارت را به شکلی فجیع و جنون آمیز تغییر داده است ! وی به جای لفظ «کأنه» از لفظ «کاد» استفاده کرده است و دو عبارت را به شکل « وَکَادَ أَنْ یَتَنَاوَلَ عَائِشَةَ» (نزدیک بود که ولید بن عبد الملک از عائشة بدگویی کند و به وی دشنام دهد) و « کَادُوا یَنَالُونَ مِنْ عَائِشَةَ» (نزدیک بود که اهل شام از عائشة بدگوی کنند و به وی دشنام دهند» نقل کرده است !
البته رغم انف دستان پلید تحریف گرانی همچون احمد بن حنبل، ذهبی آن را به شکل اصلی و دست نخورده اش نقل کرده این روسیاهی است که بر زغال مانده است !
اللهم العن النصب والنواصب
