حقانیت شیعه و رد شبهات

هر کس حب عثمان در دلش باشد،پیرو دجال خواهد شد! :


یکی از روایاتی که اندام مخالفین شیعه را به لرزه در می آورد،روایتی است که زید بن وهب از از حذیفة بن الیمان ( صحابی صاحب سر پیامبر که اسامی منافقین را می دانست ) نقل کرده است.

حَدَّثَنَا ابْنُ نُمَیْرٍ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الصَّلْتِ حَدَّثَنَا مَنْصُورُ بْنُ أَبِی الْأَسْوَدِ عَنِ الْأَعْمَشِ عَنْ زَیْدِ بْنِ وَهْبٍ عَنْ حُذَیْفَةَ قَالَ: مَنْ کَانَ یُحِبُّ { عثمان } مَخْرَجَ الدَّجَّالِ تَبِعَهُ، فَإِنْ مَاتَ قَبْلَ أَنْ یَخْرُجَ آمَنَ بِهِ فِی قَبْرِهِ.

المعرفة و التاریخ،ج2،ص768 ط مکتبة الدار بالمدینة المنورة

زید بن وهب از حذیفة نقل می کند که حذیفة گفت : هر کس { عثمان } را دوست داشته باشد،در هنگام خروج دجال از دجال تبعیت می کند و اگر قبل از خروج دجال بمیرد در قبر به او ایمان می آورد.

سند روایت صد در صد صحیح است و کوچک ترین ایرادی بر سند وارد نیست.

بررسی سند روایت :

حذیفة بن الیمان،أبو عبد الله العبسى : صحابی صاحب سر پیامبر { جالب آن که در این روایت چه بسا به بخشی از اسرار از طریق کنایه اشاره کرده است }

زید بن وهب الجهنى ، أبو سلیمان الکوفى : در تمامی کتب ستة روایت دارد و طبعا چون از راویان صحیحین است،از این طریق وثاقت او قابل اثبات است ولی ما قول چند تن از علمای اهل سنت را در مورد او می آوریم :

قال زهیر عن الأعمش إذا حدثک زید بن وهب عن أحد فکأنک سمعته من الذی حدثک عنه وقال ابن معین ثقة وقال ابن خراش کوفی ثقة.

تهذیب التهذیب،ج3،ص427 ط مطبعة دائرة المعراف النظامیة

زهیر از اعمش نقل می کند که هر گاه زید بن وهب از کسی برای تو حدیث نقل کرد انگار داری از همان کسی که از او برایت حدیث نقل می کند می شنوی و ابن معین در مورد زید گفته است ثقه و ابن خراش کوفی نیز او را ثقه می داند.

پس با این حساب بنا بر قول زهیر انگار ما این حدیث را از خود صحابی بزرگوار،حذیفة بن الیمان داریم می شنویم!

زید بن وهب الجهنی أبو سلیمان الکوفی عن عمر وعثمان وعلی رضى الله عنهم ثقة.

لسان المیزان،ج7،ص224 ط موسسة الاعلمی

سلیمان بن مهران الأسدى الکاهلى مولاهم ، أبو محمد الکوفى الأعمش : در تمامی کتب ستة روایت دارد و طبعا چون راوی صحیحین است نیازی به بررسی ندارد ولی از باب نمونه به یک مورد اشاره می کنیم :

الأعمش الحافظ الثقة شیخ الإسلام أبو محمد سلیمان بن مهران الأسدی الکاهلی مولاهم الکوفی.

تذکرة الحفاظ للذهبی،ج1،ص116 ط دار الکتب العلمیة

منصور بن أبى الأسود : این راوی نیز صدوق است.

سَمِعت یحیى یَقُول مَنْصُور بن أَبى الْأسود ثِقَة.

تاریخ ابن معین ( روایة الدوری )،ج3،ص272 ط مرکز البحث العلمی

نا عبد الرحمن أخبرنا أبو بکر بن أبی خیثمة فیما کتب إلی قال سمعت یحیى بن معین یقول منصور بن ابى الاسود ثقة.
نا عبد الرحمن قال سألت ابى عن منصور ابن ابى الاسود فقال: یکتب حدیثه.

الجرح و التعدیل لابن ابی حاتم،ج8،ص170 ط مجلس دائرة المعارف العثمانیة

محمد بن الصلت بن الحجاج الأسدى مولاهم ، أبو جعفر الکوفى الأصم : از راویان صحیح بخاری است و طبعا همین مورد برای توثیق او کفایت می کند اما از باب نمونه چند توثیق را می آوریم :

حدثنا عبد الرحمن نا علی بن الحسین بن الجنید قال سمعت ابن نمیر یقول محمد بن الصلت کان ثقة وأبو غسان النهدی أحب إلی منه، نا عبد الرحمن قال سئل أبو زرعة عن محمد بن الصلت الاسدی (فقال ثقة، سئل أبی عنه) فقال کوفى ثقة.

الجرح و التعدیل لابن ابی حاتم،ج7،ص289 ط مجلس دائرة المعارف العثمانیة
تهذیب التهذیب،ج9،ص233 ط مطبعة دائرة المعارف النظامیة

محمد بن عبد الله بن نمیر الهمدانى الخارفى، أبو عبد الرحمن الکوفی : در تمامی کتب ستة روایت دارد و طبعا چون راوی صحیحین است،وثاقت او نیز ثابت است.

وَقَال العجلی : کوفی ثقة، ویعد من أصحاب الحدیث.
وَقَال أَبُو حاتم : ثقة یحتج بحدیثه.
وَقَال أَبُو عُبَید الآجری، عَن أبی داود: مُحَمَّد بْن عَبد اللَّهِ بْن نمیر أثبت من أبیه.
وَقَال النَّسَائی: ثقة مأمون.

تهذیب الکمال للمزی،ج25،ص569 ط موسسة الرسالة

شرح حال مولف کتاب، الفَسَوِیُّ یَعْقُوْبُ بنُ سُفْیَانَ بنِ جُوَانَ :

الإِمَامُ، الحَافِظُ، الحُجَّةُ، الرَّحَّالُ، مُحُدِّثُ إِقْلِیْم فَارِسَ.

سیر اعلام النبلاء،ج13،ص180 ط موسسة الرسالة

یعقوب بن سفیان بن جوان الفارسیّ الفسوی، أبو یوسف: من کبار حفاظ الحدیث.

الاعلام للزرکلی،ج8،ص198 ط دار العلم للملایین

همانطور که ملاحظه نمودید سند حدیث صد در صد معتبر است و کوچک ترین خدشه ای بر آن وارد نیست.

رد شبهات وارد بر حدیث :

1. اشکال بر عنعنة ی اعمش و رد بر آن :

وقتی مخالفین راهی برای طعن بر سند پیدا نمی کنند،چاره ای جز طعن بر راوی صحیحین پیدا نمی کنند و می گویند که اعمش در این جا عنعنة کرده و چون مدلس است سند منقطع محسوب می شود.

اما پاسخ :

این شبهه به هیچ وجه وارد نیست و خود علمای مخالفین نیز به هیچ وجه چنین مساله ای را قبول ندارند اما طبعا چون در این مورد راهی نیافته اند،به این شبهه ی بی اساس و فاقد علمیت روی آورده اند.اگر در سند روایت دقت کنید می بینید که " اعمش " از " زید بن وهب " عنعنة کرده است.یعنی داریم : " عن الاعمش عن زید بن وهب " .جالب است بدانید که مشابه این سند که " عن الاعمش عن زید بن وهب " است طبق بررسی ما حداقل در 7 جای صحیح بخاری و در 7 جای صحیح مسلم آمده است! یعنی در 14 سند از اسناد روایات صحیحین " اعمش " از " زید بن وهب " عنعنة کرده است.اسناد و آدرسشان به ان شرح است :

اسناد بخاری :

حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ یُونُسَ، حَدَّثَنَا أَبُو شِهَابٍ، عَنِ الأَعْمَشِ، عَنْ زَیْدِ بْنِ وَهْبٍ، عَنْ أَبِی ذَرٍّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ ...

صحیح البخاری،ج3،ص116،ح2388 ط دار طوق النجاة

حَدَّثَنَا الحَسَنُ بْنُ الرَّبِیعِ، حَدَّثَنَا أَبُو الأَحْوَصِ، عَنِ الأَعْمَشِ، عَنْ زَیْدِ بْنِ وَهْبٍ، قَالَ عَبْدُ اللَّهِ

صحیح البخاری،ج،ص111،ح3208 ط دار طوق النجاة

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ کَثِیرٍ، أَخْبَرَنَا سُفْیَانُ، عَنِ الأَعْمَشِ، عَنْ زَیْدِ بْنِ وَهْبٍ، عَنِ ابْنِ مَسْعُودٍ

صحیح البخاری،ج4،ص199،ح3603 ط دار طوق النجاة

حَدَّثَنَا الحَسَنُ بْنُ الرَّبِیعِ، حَدَّثَنَا أَبُو الأَحْوَصِ، عَنِ الأَعْمَشِ، عَنْ زَیْدِ بْنِ وَهْبٍ، قَالَ: قَالَ أَبُو ذَرٍّ

صحیح البخاری،ج8،ص94،ح6444 ط دار طوق النجاة

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ کَثِیرٍ، أَخْبَرَنَا سُفْیَانُ، حَدَّثَنَا الأَعْمَشُ، عَنْ زَیْدِ بْنِ وَهْبٍ، حَدَّثَنَا حُذَیْفَةُ

صحیح البخاری،ج8،ص104،ح6497 ط دار طوق النجاة

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ کَثِیرٍ، أَخْبَرَنَا سُفْیَانُ، حَدَّثَنَا الأَعْمَشُ، عَنْ زَیْدِ بْنِ وَهْبٍ، حَدَّثَنَا حُذَیْفَةُ

صحیح البخاری،ج9،ص52،ح7086 ط دار طوق النجاة

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ سَلاَمٍ، حَدَّثَنَا أَبُو مُعَاوِیَةَ، عَنِ الأَعْمَشِ، عَنْ زَیْدِ بْنِ وَهْبٍ، وَأَبِی ظَبْیَانَ، عَنْ جَرِیرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ

صحیح البخاری،ج9،ص115،ح7376 ط دار طوق النجاة

اسناد مسلم :

حَدَّثَنَا أَبُو بَکْرِ بْنُ أَبِی شَیْبَةَ، حَدَّثَنَا أَبُو مُعَاوِیَةَ، وَوَکِیعٌ، ح، وَحَدَّثَنَا أَبُو کُرَیْبٍ، حَدَّثَنَا أَبُو مُعَاوِیَةَ، عَنِ الْأَعْمَشِ، عَنْ زَیْدِ بْنِ وَهْبٍ، عَنْ حُذَیْفَةَ

صحیح مسلم،ج1،ص126،ح230 ط دار احیاء التراث العربی

حَدَّثَنَا یَحْیَى بْنُ یَحْیَى، وَأَبُو بَکْرِ بْنُ أَبِی شَیْبَةَ، وَابْنُ نُمَیْرٍ، وَأَبُو کُرَیْبٍ، کُلُّهُمْ عَنْ أَبِی مُعَاوِیَةَ، قَالَ یَحْیَى: أَخْبَرَنَا أَبُو مُعَاوِیَةَ، عَنِ الْأَعْمَشِ، عَنْ زَیْدِ بْنِ وَهْبٍ، عَنْ أَبِی ذَرٍّ

صحیح مسلم،ج2،ص687،ح32 ط دار احیاء التراث العربی

حَدَّثَنَا أَبُو بَکْرِ بْنُ أَبِی شَیْبَةَ، حَدَّثَنَا أَبُو الْأَحْوَصِ، وَوَکِیعٌ، ح وحَدَّثَنِی أَبُو سَعِیدٍ الْأَشَجُّ، حَدَّثَنَا وَکِیعٌ، ح وحَدَّثَنَا أَبُو کُرَیْبٍ، وَابْنُ نُمَیْرٍ، قَالَا: حَدَّثَنَا أَبُو مُعَاوِیَةَ، ح وحَدَّثَنَا إِسْحَاقُ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، وَعَلِیُّ بْنُ خَشْرَمٍ، قَالَا: أَخْبَرَنَا عِیسَى بْنُ یُونُسَ، کُلُّهُمْ عَنِ الْأَعْمَشِ، ح وحَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ أَبِی شَیْبَةَ، وَاللَّفْظُ لَهُ، حَدَّثَنَا جَرِیرٌ، عَنِ الْأَعْمَشِ، عَنْ زَیْدِ بْنِ وَهْبٍ، عَنْ عَبْدِ اللهِ

صحیح مسلم،ج3،ص1472،ح45 ط دار احیاء التراث العربی

حَدَّثَنَا زُهَیْرُ بْنُ حَرْبٍ، وَإِسْحَاقُ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، قَالَ إِسْحَاقُ: أَخْبَرَنَا، وقَالَ زُهَیْرٌ: حَدَّثَنَا جَرِیرٌ، عَنِ الْأَعْمَشِ، عَنْ زَیْدِ بْنِ وَهْبٍ، عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَبْدِ رَبِّ الْکَعْبَةِ

صحیح مسلم،ج3،ص1472،ح46 ط دار احیاء التراث العربی

حَدَّثَنَا زُهَیْرُ بْنُ حَرْبٍ، وَإِسْحَاقُ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، کِلَاهُمَا عَنْ جَرِیرٍ، ح وَحَدَّثَنَا إِسْحَاقُ بْنُ إِبْرَاهِیمَ، وَعَلِیُّ بْنُ خَشْرَمٍ، قَالَا: أَخْبَرَنَا عِیسَى بْنُ یُونُسَ، ح وَحَدَّثَنَا أَبُو کُرَیْبٍ مُحَمَّدُ بْنُ الْعَلَاءِ، حَدَّثَنَا أَبُو مُعَاوِیَةَ، ح وَحَدَّثَنَا أَبُو سَعِیدٍ الْأَشَجُّ، حَدَّثَنَا حَفْصٌ یَعْنِی ابْنَ غِیَاثٍ، کُلُّهُمْ عَنِ الْأَعْمَشِ، عَنْ زَیْدِ بْنِ وَهْبٍ، وَأَبِی ظِبْیَانَ، عَنْ جَرِیرِ بْنِ عَبْدِ اللهِ

صحیح مسلم،ج4،ص1809،ح66 ط دار احیاء التراث العربی

وحَدَّثَنِی الْقَاسِمُ بْنُ زَکَرِیَّاءَ، حَدَّثَنَا عُبَیْدُ اللهِ هُوَ ابْنُ مُوسَى، عَنْ شَیْبَانَ، عَنِ الْأَعْمَشِ، عَنْ مَالِکِ بْنِ الْحَارِثِ، عَنْ أَبِی الْأَحْوَصِ، قَالَ: أَتَیْتُ أَبَا مُوسَى، فَوَجَدْتُ عَبْدَ اللهِ، وَأَبَا مُوسَى، ح وَحَدَّثَنَا أَبُو کُرَیْبٍ، حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ أَبِی عُبَیْدَةَ، حَدَّثَنَا أَبِی، عَنِ الْأَعْمَشِ، عَنْ زَیْدِ بْنِ وَهْبٍ، قَالَ: کُنْتُ جَالِسًا مَعَ حُذَیْفَةَ

صحیح مسلم،ج4،ص1912،ح113 ط دار احیاء التراث العربی

حَدَّثَنَا أَبُو بَکْرِ بْنُ أَبِی شَیْبَةَ، حَدَّثَنَا أَبُو مُعَاوِیَةَ، وَوَکِیعٌ، ح وَحَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللهِ بْنِ نُمَیْرٍ الْهَمْدَانِیُّ - وَاللَّفْظُ لَهُ - حَدَّثَنَا أَبِی، وَأَبُو مُعَاوِیَةَ، وَوَکِیعٌ، قَالُوا: حَدَّثَنَا الْأَعْمَشُ، عَنْ زَیْدِ بْنِ وَهْبٍ، عَنْ عَبْدِ اللهِ

صحیح مسلم،ج4،ص2036،ح1 ط دار احیاء التراث العربی

نکته ی مهمی که لازم است به آن توجه شود این است که 14 سندی که ما از صحیحین ارائه کردیم تنها عنعنه های اعمش از زید بن وهب است و ما چیزی در حدود 558 مورد از اسناد در صحیحین پیدا کردیم ( با جست و جو در نرم افزار شاملة ) که اعمش از افراد مختلف عنعنة کرده است و با این اوصاف ایراد به عنعنه ی اعمش قابل اعتنا نیست و به همین دلیل است که اکثریت علمای مخالفین نیز عنعنه های او را پذیرفته اند.

همچنین حاکم نیشابوری در " المستدرک علی الصحیحین " و ذهبی در تلخیص مستدرک،البانی در تصحیحاتش،ارنووط در تصحیحاتش،احمد محمد شاکر در تصحیحاتش و بسیاری از علما و محققین دیگر عنعنة های اعمش از افراد مختلف ( و نه فقط کبار شیوخش ) پذیرفته اند.
بحث در مورد عنعنة های اعمش مفصل و طولانی است و ما فقط برای رد شبهه توضیحات مختصری ارائه دادیم.

2. اشکال مولف کتاب ( یعقوب بن سفیان فسوی ) بر " زید بن وهب " و رد آن :

مولف کتاب پس از نقل این حدیث،وقتی راهی برای تضعیف حدیث نمی یابد،باب طعن بر " زید بن وهب " را می گشاید و سعی می کند او را تضعیف کند! ظاهرا مولف کتاب یعنی یعقوب بن سفیان فسوی حواسش نیست که " زید بن وهب " در تمامی کتب ستة روایت دارد و از کبار تابعین بوده و در وثاقتش شکی نیست! ما در هنگام بررسی سند روایت به وثاقت او اشاره کردیم و حال فقط یک جمله را از قول اعمش در مورد " زید بن وهب " می آوریم تا ببینید کیفیت نقلیات او در چه حدی قرار دارد :

وقال عبد الله: حدثنی أبی. قال: حدثنا حسن بن موسى. قال: حدثنا زهیر. قال: سَمِعْتُ الأعمش. قال: کنت إذا سمعت الحدیث من زید بن وهب، فکأنک سمته ممن حدت به عنه.

موسوعة اقوال الامام احمد بن حنبل فی رجال الحدیث و علله،ج1،ص412 ط عالم الکتب

زهیر از اعمش نقل می کند که اعمش گفت : هر گاه از زید بن وهب حدیثی را شنیدی انگار آن را از کسی که از او برایت حدیث نقل می کند شنیده ای!

به نظر می رسد همین کلام اعمش در حق زید بن وهب کفایت می کند هر چند ما در بالا نمونه هایی از توثیقات زید بن وهب را نیز آوردیم.

نکته ی جالب تر و عجیب تر آن که ذهبی نیز تضعیف یعقوب بن سفیان را کاملا رد می کند و به این نکته اشاره می کند که یعقوب بن سفیان به دلیل این قول زید او را تضعیف کرده و جالب آن که ذهبی منکر این روایت هم نمی شود! کمی پایین تر به این مطلب اشاره خواهیم نمود.

3. تمسک به روایات ضعیف و غیر قابل اعتماد و رد بر آن :

یکی دیگر از مطالبی که مخالفین برای رد این روایت ( به زعم خودشان ) به آن تمسک می جویند،روایات ضعیف و یا غیر قابل اعتماد است.به عنوان نمونه :

حدثنا زید بن إسماعیل نا شَبَابة بن سَوَّار نا حفص بن مُورّق الباهلی عن حجاج بن أبی عثمان الصوَّاف عن زید بن وهب عن حذیفة قال أول الفتن قتل عثمان بن عفان رحمة الله علیه وآخر الفتن خروج الدجّال والذی نفسی بیده لا یموت رجل وفی قلبه مثقال حبة من حب قتل عثمان إلا تَبعَ الدجَّال إن أدرکه وإن لم یدرکه آمن به فی قبره.

المجالسة و جواهر العلم،ج2،ص164،ح286 ط جمعیة التربیة الاسلامیة
تاریخ مدینة دمشق لابن عساکر،ج39،ص447 ط دار الفکر

زید بن وهب از حذیفه نقل می کند که اولین فتنه ها قتل عثمان است و آخرین فتنه ها خروج دجال.قسم به کسی که جانم در دست اوست کسی با حب نسبت به کشته شدن عثمان نمی میرد مگر این که اگر دجال را درک کند،از او پیروی خواهد کرد و اگر هم دجال را درک نکند در قبر به او ایمان می آورد.

با دقت در سند در می یابیم که روایت در نهایت ضعف قرار دارد و حتی متهم به موضوع بودن و مجعول بودن است!

ما فقط و فقط به دو ضعف سند روایت اشاره می کنیم که همان برای رد روایت کفایت می کند :

ابتدا به سراغ صاحب کتاب " المجالسة و جواهر العلم " می رویم :

أحمد بن مروان الدینوری المالکی : از علما و محدثین مالکی مذهب است ولی جالب آن که تضعیف شده و حتی او را متهم به وضع نیز کرده اند! :

وصرح الدارقطنی فی "غرائب مالک" بأنه یضع الحدیث وروى مرة فیها عن الحسن الضراب، عنه، عن إسماعیل بن إسحاق، عن إسماعیل بن أبی أویس، عن مالک، عن سمی، عَن أبی صالح، عَن أبی هریرة رضی الله عنه حدیث: سبقت رحمتی غضبی. وقال: لا یصح بهذا الإسناد والمتهم به أحمد بن مروان وهو عندی ممن کان یضع الحدیث.

لسان المیزان،ج1،ص672 ط دار البشائر الاسلامیة

ملاحظه می فرمایید که دارقطنی شدیدا او را تضعیف کرده و او را جعل کننده ی حدیث می داند!

و فی العلماء من یتهمه لوضع الحدیث.

الاعلام للزرکلی،ج1،ص256 ط دار العلم للملایین

همچنین ذهبی نام او را در " دیوان الضعفاء " آورده و تضعیف دارقطنی را برای او ذکر کرده است.( دیوان الضعفاء،ص10 ط مکتبة النهضة الحدیثة )

همچنین نرم افزار " جوامع الکلم " ساخت وزارت اوقاف عربستان سعودی رتبه ی او را " متهم بالوضع " می داند.

راوی دیگری که در سند روایت وجود دارد " حَفْصُ بْنُ مُوَرِّقٍ الْبَاهِلِیُّ " است که مجهول است و نامی از او در کتب تراجم و رجال یافت نشد.

نتیجه آن که این روایت شدیدا ضعیف است.

نکته ی دیگری که بایستی در نظر داشت این که حتی اگر روایت معتبر با این مضمون از قول حذیفة بن الیمان هم وجود داشته باشد،باز هم قابل اعتنا نیست چرا که حذیفة بن الیمان از ترس از دست رفتن دینش،از عثمان تقیه می کرده و در مقابل عثمان شدت تقیه اش به حدی بوده است که حتی قسم جلاله ی دروغ خورده است! برای مطالعه ی این مطلب می توانید به لینک زیر مراجعه کنید :

http://al-shia.blog.ir/post/53

با این اوصاف،این ایراد نیز به هیچ وجه وارد نیست.

4. اشکال بر " منصور بن أبى الأسود " و اتهام او به شیعی بودن و رد بر آن :

یکی دیگر از اشکالات بی پایه و اساسی که ممکن است وارد شود این که بگویند چون " منصور بن ابی الأسود " متهم به شیعی بودن شده است،روایت او قابل قبول نیست.

در پاسخ لازم است که بگوییم اولا ما وثاقت این راوی در لسان علمای مخالفین را در هنگام بررسی سند روایت اثبات نمودیم و در این جا نیازی به تکرار آن نمی بینیم.( وثاقت این راوی در نزد علمای مخالفین ثابت است )

ثانیا " شیعه " و یا " شیعی " در کتب مخلفین الزاما به معنای شیعه ی اثنی عشری و امامی نیست و معمولا برای شیعیان اثنی عشری از لفظ رافضی استفاده می کنند.در مورد لفظ " شیعی " نظرات مختلفی وجود دارد.به عنوان مثال ابن حجر عسقلانی " شیعه " را این گونه تعریف می کند :

والتشیع محبَّة على وتقدیمه علی الصحابة فَمن قدمه على أبی بکر وَعمر فَهُوَ غال فِی تشیعه وَیُطلق عَلَیْهِ رَافِضِی وَإِلَّا فشیعی فَإِن انضاف إِلَى ذَلِک السب أَو التَّصْرِیح بالبغض فغال فِی الرَّفْض وَإِن اعْتقد الرّجْعَة إِلَى الدُّنْیَا فأشد فِی الغلو.

فتح الباری لابن حجر العسقلانی،ج1،ص459 ط دار المعرفة

تشیع محبت علی و مقدم دانستن او بر صحابه است و هر کس علی را بر ابوبکر و عمر برتری دهد،شیعه ی غالی است و به او رافضی می گویند وگرنه شیعی است و اگر سب یا تصریح بر بغض { از ابوبکر و عمر } را بر آن بیفزاید،رافضی غالی است و اگر اعتقاد به رجعت هم داشته باشد،شدیدا غالی است.

مشاهده می فرمایید که طبق تعریف ابن حجر عسقلانی به مجرد این که کسی محبت علی بن ابی طالب را در دل داشته باشد و او را بر صحابه به غیر از ابو بکر و عمر برتری دهد،شیعی خواهد بود! حال از کجا معلوم که این راوی نیز شیعی بودنش از این نوع نباشد؟ ( که به احتمال زیاد شیعه بودنش از این نوع است زیرا خود ابن حجر در مورد این راوی می گوید : صدوق،رمی بالتشیع )

ثالثا : نکته ای که شیعه بودن این راوی به معنای مورد نظر اشکال کننده را رد می کند،حدیثی است در فضائل ابو بکر در سنن ترمذی که " منصور بن ابی الاسود " یکی از راویان این حدیث است.گرچه این حدیث به جهت سندی ضعیف است ولی مهم این است که یکی از روات آن، " منصور بن ابی الاسود " است که این موضوع شیعی بودن او به معنای مورد نظر وارد کننده ی اشکال را رد می کند. ( آدرس روایت : سنن الترمذی،ج5،ص613،ح3670 ط شرکة مکتبة ومطبعة مصطفى البابی الحلبی )

رابعا : ما حتی اگر فرض را بر این بگذاریم که این راوی شیعی به معنای رافضی هم باشد باز مشکلی ایجاد نمی شود چرا که شیعی بودن و حتی رافضی بودن مضر به وثاقت نیست و تعداد قابل توجهی راوی شیعی و حتی رافضی در صحیحین وجود دارند و هم چنین بسیاری از روات شیعی و رافضی از جانب علمای مخالفین توثیق شده اند. ( ان شاء الله در مبحثی جداگانه به این موضوع خواهیم پرداخت )

5. اشکال بر نبود نام عثمان در متن روایت در نسخه های خطی کتاب و رد بر آن :

یکی دیگر اشکالات سست و ضعیف این است که ممکن است گفته شود در نسخه های خطی نام عثمان در متن روایت وجود ندارد.
ما در پاسخ می گوییم که بلی! در نسخه های خطی نام عثمان وجود ندارد زیرا دستان امانت دار علمای اموی و اتباع بنی امیة آن را حذف کرده اما ظاهرا فراموش کرده اند که نام عثمان را از چند جای دیگر نیز به همین گونه پاک کنند تا رسوا نشوند!!! همچنین روایت بدون وجود عبارت یا اسمی قبل از " مخرج الدجال تبعه " کاملا بی معنی خواهد شد.ما سه قرینه ی قطعی و یقینی ارائه می کنیم که نام عثمان دقیقا به همین شکل در متن روایت بوده است :

قرینه ی اول : اعتراف محقق کتاب :

محقق سنی مذهب کتاب،دکتر أکرم ضیاء العمری،که از اساتید دانشگاه اسلامی مدینه است در مورد لزوم وجود عثمان در پاورقی می نویسد :

ینبغی ان یکون اسم «عثمان» رضی الله عنه قد سقط من الأصل بعد " یحب " ...

المعرفة و التاریخ،ج2،ص768 ط مکتبة الدار بالمدینة المنورة

امر شایسته و درست این است که نام " عثمان " در نسخه ی اصلی بعد از کلمه ی " یحب " افتاده است ...


قرینه ی دوم : تصریح مولف کتاب،یعقوب بن سفیان الفسوی " به وجود نام عثمان در متن روایت :

این قرینه به خوبی اثبات می کند که دستان امانت دار علمای اموی چگونه این کتاب را تحریف کرده و حواسشان هم جمع نبوده تا در آینده رسوا نشوند! اصولا دلیل دست و پا زدن مولف کتاب برای رد حدیث نیز به دلیل وجود نام عثمان است وگرنه چه دلیلی برای تضعیف روایت بدون وجود نامی از عثمان است؟ حال تصریح مولف کتاب بر وجود نام " عثمان " را ملاحظه کنید :

وهذا مما یستدل على ضعف حَدِیثِ زَیْدٍ کَیْفَ یَقُولُ فِی الْحَدِیثِ الْأَوَّلِ: إِنْ أُخْرِجَ الدَّجَّالُ تَبِعَهُ مَنْ کَانَ یُحِبُّ عُثْمَانَ، وَإِنْ کَانَ قَدْ مَاتَ آمَنَ بِهِ فِی قَبْرِهِ ...

المعرفة و التاریخ،ج2،ص770 ط مکتبة الدار بالمدینة المنورة

و این از مواردی است که بر ضعف حدیث زید دلالت می کند که چگونه زید در حدیث اول { منظور مولف همان حدیثی است که ما هم در ابتدای مطلب ذکر کرده ایم } می گوید : اگر دجال خارج شود هر کس که عثمان را دوست دارد از او تبعیت می کند و اگر بمیرد در قبر به او ایمان می آورد ...

بله!ملاحظه می کنید که مولف کتاب دو صفحه پایین تر از نقل حدیث،دو باره آن را مرور می کند و این قسمت از چشم تحریف گران دور مانده و تصریح بر وجود نام عثمان در متن می کند.

قرینه ی سوم : تصریح ذهبی بر وجود نام عثمان در متن روایت :

این قرینه نیز به خوبی ثابت می کند که نام عثمان در متن وجود دارد و جالب آن که ذهبی سخن یعقوب بن سفیان در مورد تضعیف " زید بن وهب " و احادیثش را شدیدا رد می کند و ظاهرا به صورت تلویحی حدیث را نیز می پذیرد! ذهبی این گونه می نویسد :

زید بن وهب من أجلة التابعین وثقاتهم. ومتفق على الاحتجاج به إلا ما کان من یعقوب الفسوی فإنه قال - فی تاریخه: فی حدیثه خلل کثیر، ولم یصب الفسوی. ثم إنه ساق من روایته قول عمر: یا حذیفة، بالله أنا من المنافقین؟ قال: وهذا محال، أخاف أن یکون کذبا.
قال: ومما یستدل به على ضعف حدیثه روایته عن حذیفة: إن خرج الدجال تبعه من کان یحب عثمان.
ومن خلل روایته قوله: حدثنا - والله  - أبو ذر بالربذة، قال: کنت مع النبی صلى الله علیه وسلم فاستقبلنا أحد.
فهذا الذی استنکره الفسوی من حدیثه ما سبق إلیه، ولو فتحنا هذه الوساوس علینا لرددنا کثیر من السنن الثابتة بالوهم الفاسد.

میزان الاعتدال للذهبی،ج3،ص158 ط دار الکتب العلمیة

زید بن وهب از بزرگان تابعین و از افراد مورد وثوق در بین تابعین است و علما بر احتجاج به او متفق هستند مگر یعقوب الفسوی که در کتابش { المعرفة و التاریخ } گفته است در حدیث زید خلل است که ایراد او وارد نیست.سپس او در مورد روایت قول عمر که گفت ای حذیفه تو را به خدا سوگند من هم از منافقین هستم ؟ شتاب کرده و گفته است این محال است و بیم آن دارم که کذب باشد.و همچنین گفته است که یکی از مواردی که دلالت بر ضعف روایت زید می شود روایتش از حذیفه است که گفته اگر دجال خارج شود،هر کس عثمان را دوست دارد،از او تبعیت می کند.و همچنین یعقوب فسوی گفته است که از دلایل خلل حدیث زید این قول اوست که ابوذر در ربذه بود و گفت با پیامبر بودم و او در احد از ما استقبال کرد ...
{ ذهبی می گوید } پس این مواردی که فسوی از حدیث زید انکار کرده است،اگر بخواهیم باب این وسوسه ها را بر خودمان باز کنیم،بسیاری از سنت های ثابت را با وهم فاسد رد خواهیم نمود ...

مشاهده کردید که ذهبی نیز روایت را با وجود نام " عثمان " ذکر می کند و هیچ ردی و یا انتقادی هم به دنبال آن نمی آورد بلکه بر عکس! بر یعقوب فسوی ردیه ای می زند و از وثاقت و اعتبار " زید بن وهب " دفاع می کند.

و در پایان ملاحظه کنید درماندگی سایت وهابی-سلفی " ملتقی اهل الحدیث " را از رد این روایت :

http://www.ahlalhdeeth.com/vb/showthread.php?t=169283

http://www.ahlalhdeeth.com/vb/showthread.php?t=69135