حقانیت شیعه و رد شبهات

ابن حزم و فتوا به استحباب بوسیدن و مباشرت با همسر برای شخص روزه دار بر مبنای احادیث عائشة !!!


پر واضح است که یکی از اصلی ترین مصادیق اهانت به عائشة، بسیاری از احادیث جنسی و زشتی است که در کتب مخالفین شیعه به وی نسبت داده و آن ها را از زبان همسر پیامبر (ص) نقل کرده اند (که حتی بسیاری از این احادیث را افراد نامحرم از عائشة نقل کرده اند) و نظر شیعه نیز در مورد این اخبار روشن است و ما صراحتا چنین اخباری را باطل و موضوع می دانیم در حالی که مخالفین شیعه اصرار عجیبی بر صحت بسیاری از این روایات دارند.

کار علمای مخالفین شیعه در قبول این احادیث زننده به جایی رسید که فردی همچون ابن حزم که از کبار علماء و فقهاء مخالفین شیعه به حساب می آید ، در فتوایی عجیب ادعا می کند که فرد روزه دار مستحب است با همسرش مباشرت کند (در غیر فرج) و او را ببوسد !!! جالب آن که در راستای دفاع از این فتوای عجیب تماما به احادیثی از عائشة و بعضا از دیگران استناد می کند !

اما شرح ماجرا :

وَأَمَّا الْقُبْلَةُ وَالْمُبَاشَرَةُ لِلرَّجُلِ مَعَ امْرَأَتِهِ وَأَمَتِهِ الْمُبَاحَةِ لَهُ فَهُمَا سُنَّةٌ حَسَنَةٌ، نَسْتَحِبُّهَا لِلصَّائِمِ، شَابًّا کَانَ أَوْ کَهْلًا أَوْ شَیْخًا، وَلَا نُبَالِی أَکَانَ مَعَهَا إنْزَالٌ مَقْصُودٌ إلَیْهِ أَوْ لَمْ یَکُنْ؟
حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ یُوسُفَ ثنا أَحْمَدُ بْنُ فَتْحٍ ثنا عَبْدُ الْوَهَّابِ بْنُ عِیسَى ثنا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ ثنا أَحْمَدُ بْنُ عَلِیٍّ ثنا مُسْلِمُ بْنُ الْحَجَّاجِ ثنا أَبُو بَکْرِ بْنُ أَبِی شَیْبَةَ ثنا الْحَسَنُ بْنُ مُوسَى ثنا شَیْبَانُ عَنْ یَحْیَى بْنِ أَبِی کَثِیرٍ عَنْ أَبِی سَلَمَةَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ: أَنَّ عُمَرَ بْنَ عَبْدِ الْعَزِیزِ أَخْبَرَهُ أَنَّ عُرْوَةَ بْنَ الزُّبَیْرِ أَخْبَرَهُ أَنَّ «عَائِشَةَ أُمَّ الْمُؤْمِنِینَ أَخْبَرَتْهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ - کَانَ یُقَبِّلُهَا وَهُوَ صَائِمٌ.
وَبِهِ إلَى مُسْلِمٍ: ثنا مُحَمَّدُ بْنُ الْمُثَنَّى ثنا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ غُنْدَرٌ ثنا شُعْبَةُ عَنْ مَنْصُورٍ عَنْ إبْرَاهِیمَ النَّخَعِیّ عَنْ عَلْقَمَةَ عَنْ «عَائِشَةَ أُمِّ الْمُؤْمِنِینَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ - کَانَ یُبَاشِرُ وَهُوَ صَائِمٌ.
وَقَالَ اللَّهُ تَعَالَى: {لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الآخِرَ} [الأحزاب: 21] لَا سِیَّمَا مَنْ کَابَرَ عَلَى أَنَّ أَفْعَالَهُ - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ – فَرْضٌ.
وَقَدْ رُوِّینَا ذَلِکَ مِنْ طَرِیقِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی بَکْرٍ، وَعَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ، وَعَمْرِو بْنِ مَیْمُونٍ، وَمَسْرُوقٍ، وَالْأَسْوَدِ، وَأَبِی سَلَمَةَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ عَوْفٍ، کُلُّهُمْ عَنْ عَائِشَةَ بِأَسَانِیدَ کَالذَّهَبِ؟

المحلی لابن حزم،ج4،ص338و339 ط دار الکتب العلمیة

اما بوسیدن و مباشرت مرد با همسرش و کنیزش سنتی حسنه است که آن را برای روزه دار مستحب می دانیم چه جوان باشد چه میانسال چه پیر و به این اهمیت نمی دهیم که آیا هدفش انزال بوده است یا خیر ؟
عروة بن الزبیر از عائشة نقل می کند که وی گفته است پیامبر پیامبر وی را می بوسید در حالی که روزه بود.
و علقمة از عائشة نقل می کند که وی گفته است پیامبر (ص) در حالی که روزه دار بود [با زنان] مباشرت می کرد.
[ابن حزم می گوید] خداوند در قرآن کریم فرموده است : {لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الآخِرَ} [الأحزاب: 21] به خصوص برای کسی که منکر آن شده است که افعال پیامبر (ص) فرض است.
و این برای ما از طریق قاسم بن محمد بن ابی بکر و علی بن الحسین و عمرو بن میمون و مسروق و اسود و ابو سلمة بن عبد الرحمن بن عوف همه ی آن ها از عائشة با سندهایی طلایی (معتبر) نقل شده است.

ابن حزم در ادامه حدیثی با این مضمون را در ادامه ی دفاعیاتش از این فتوا نقل می کند :

عَنْ عَائِشَةَ أُمِّ الْمُؤْمِنِینَ قَالَتْ أَهْوَى النَّبِیُّ - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ - لِیُقَبِّلَنِی، فَقُلْتُ: إنِّی صَائِمَةٌ فَقَالَ: وَأَنَا صَائِمٌ، فَقَبَّلَنِی.

المحلی لابن حزم،ج4،ص341 ط دار الکتب العلمیة

از عائشة نقل شده است که گفته است : پیامبر (ص) خواست که مرا ببوسد و من گفتم : روزه هستم. پیامبر (ص) گفت : من هم روزه هستم و سپس مرا بوسید.

و در ادامه ابن حزم آندلسی این روایت زننده را نقل می کند :

رُوِّینَا مِنْ طَرِیقِ عَبْدِ الرَّزَّاقِ عَنْ أَبِی النَّضْرِ مَوْلَى عُمَرَ بْنِ عُبَیْدِ اللَّهِ أَنَّ عَائِشَةَ بِنْتَ طَلْحَةَ بْنِ عُبَیْدِ اللَّهِ أَخْبَرَتْهُ: أَنَّهَا کَانَتْ عِنْدَ عَائِشَةَ أُمِّ الْمُؤْمِنِینَ فَدَخَلَ عَلَیْهَا زَوْجُهَا، وَهُوَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِی بَکْرٍ الصِّدِّیقِ - وَهُوَ صَائِمٌ فِی رَمَضَانَ، فَقَالَتْ لَهُ عَائِشَةُ أُمُّ الْمُؤْمِنِینَ: مَا یَمْنَعُکَ أَنْ تَدْنُوَ مِنْ أَهْلِکَ فَتُقَبِّلَهَا وَتُلَاعِبَهَا؟ فَقَالَ: أُقَبِّلُهَا وَأَنَا صَائِمٌ؟ قَالَتْ: نَعَمْ.
وَمِنْ طَرِیقِ مَعْمَرٍ عَنْ أَیُّوبَ السِّخْتِیَانِیِّ عَنْ أَبِی قِلَابَةَ عَنْ مَسْرُوقٍ قَالَ: سَأَلْت عَائِشَةَ أُمَّ الْمُؤْمِنِینَ: مَا یَحِلُّ لِلرَّجُلِ مِنْ امْرَأَتِهِ صَائِمًا؟ فَقَالَتْ کُلُّ شَیْءٍ إلَّا الْجِمَاعَ؟
قَالَ أَبُو مُحَمَّدٍ: عَائِشَةُ بِنْتُ طَلْحَةَ کَانَتْ أَجْمَلَ نِسَاءِ أَهْلِ زَمَانِهَا، وَکَانَتْ أَیَّامَ عَائِشَةَ وَهِیَ وَزَوْجُهَا فَتِیَّیْنِ فِی عُنْفُوَانِ الْحَدَاثَةِ؟

المحلی لابن حزم،ج4،ص344و345 ط دار الکتب العلمیة

از طریق عبد الرزاق از ابی النضر خدمتکار عمر بن عبید الله برای ما روایت شده است که عائشة بنت طلحة به وی گفته است که در نزد عائشة (بنت ابی بکر) بود که شوهرش بر بر او وارد شد که عبد الله بن عبد الرحمن بن ابی بکر است در حالی که در ماه رمضان روزه بود. عائشة به وی گفت : چه چیزی مانعت می شود که به اهلت (همسرت) نزدیک شوی و او را ببوسی و با او بازی کنی ؟ عبد الله بن عبد الرحمن گفت : او را ببوسم در حالی که روزه ام؟ عائشة گفت : بلی.
و از طریق معمر از ایوب سختیانی از ابی قلابة از مسروق نقل کرده است که از عائشة پرسیدم : برای مردان در حال روزه چه چیزی از زنش حلال است ؟ عائشة گفت : همه چیزی به جز جماع.
ابن حزم می گوید : عائشة بنت طلحة از زیباترین زنان زمانش بود و در زمان عائشة او و شوهرش جوان که در اوج جوانی بودند.

وَإِذْ قَدْ صَحَّ أَنَّ الْقُبْلَةَ وَالْمُبَاشَرَةَ: مُسْتَحَبَّتَانِ فِی الصَّوْمِ وَأَنَّهُ لَمْ یُنْهَ الصَّائِمُ فِی امْرَأَتِهِ عَنْ شَیْءٍ إلَّا الْجِمَاعَ -: فَسَوَاءٌ تَعَمَّدَ الْإِمْنَاءَ فِی الْمُبَاشَرَةِ أَوْ لَمْ یَتَعَمَّدْ کُلُّ ذَلِکَ مُبَاحٌ لَا کَرَاهَةَ فِی شَیْءٍ مِنْ ذَلِکَ؛ إذْ لَمْ یَأْتِ بِکَرَاهِیَتِهِ نَصٌّ وَلَا وَإِجْمَاعٌ، فَکَیْف إبْطَالُ الصَّوْمِ بِهِ، فَکَیْف أَنْ تُشْرَعَ فِیهِ کَفَّارَةٌ؟

المحلی لابن حزم،ج4،ص347 ط دار الکتب العلمیة

وهنگامی که طبق اخبار صحیح ثابت شد که بوسیدن و مباشرت در روزه داری مستحب است و او فرد روزه دار را در مورد زنش به جز جماع نهی نکرده است، چه تعمد در انزال منی داشته باشد و چه تعمد نداشته باشد همه ی آن عمل مباح است و کراهتی ندارد چرا که در مورد کراهتش نص و اجماعی نیامده است پس چگونه روزه به وسیله ی آن باطل شود ؟ پس چگونه در مورد آن کفاره تشریع شود ؟

* نکته : از دید شیعه چنین روایات اهانت آمیزی باطل و مردود می باشد و طبیعتا بر مدعیان دارا بودن علم جرح و تعدیل فاخر !!! حجت می باشد !