عبد الله بن حفص بن عمر بن سعد (از بزرگان و ثقات اهل سنت و نوه ی عمر بن سعد لعنة الله علیه) : در زمان معاویه مردم او را قاتل امام حسن می دانستند !
عبد الله بن حفص بن عمر بن سعد (از بزرگان و ثقات اهل سنت و نوه ی عمر بن سعد لعنة الله علیه) : در زمان معاویه مردم او را قاتل امام حسن می دانستند !
یکی از مسائل مسلم تاریخی، نقش واضح معاویة بن ابی سفیان در شهادت و مسمومیت امام حسن علیه السلام می باشد که حتی روات و ثقات منتسب به نواصب هم بدان اعتراف کرده اند ! یکی از این افراد عبد الله بن حفص بن عمر بن سعد (نوه ی عمر بن سعد لعنة الله علیه) می باشد که تصریح می کند مردم معاویه را عامل شهادت امام حسن (ع) دانسته اند.
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللهِ الْحَضْرَمِیُّ، قَالَ: ثنا مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللهِ بْنِ نُمَیْرٍ، ثنا یَحْیَى بْنُ أَبِی بُکَیْرٍ، ثنا شُعْبَةُ، عَنْ أَبِی بَکْرِ بْنِ حَفْصٍ أَنَّ سَعْدًا وَالْحَسَنَ بْنَ عَلِیٍّ رَضِیَ اللهُ عَنْهُمَا مَاتَا فِی زَمَنِ مُعَاوِیَةَ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ، فَیَرَوْنَ أَنَّهُ سَمَّهُ.
المعجم الکبیر للطبرانی،ج3،ص70،ح2694 ط مکتبة ابن تیمیة
ابی بکر بن حفص (نوه ی عمر بن سعد) می گوید : سعد بن ابی وقاص و حسن بن علی [ع] در زمان معاویه از دنیا رفتند و [مردم] اعتقاد داشتند که معاویه او [امام حسن] را مسموم کرده است.
سند روایت تا ابی بکر بن حفص صحیح می باشد و تمامی روات از ثقات مخالفین شیعه هستند.
بررسی سند :
محمد بن عبد الله بن سلیمان أبو جعفر الحضرمی الکوفی الحافظ المعروف بالمطین : حافظ ثقة حدث عن احمد بن عبد الله بن یونس وأبی نعیم صوار بن صرد وأحمد بن حنبل وأحمد بن الجعد وعبید بن یعیش وطاهر بن أبی أحمد الزبیری فی نحو من ثلاثمائة شیخ وجمع المسند.
التقیید لمعرفة رواة السنن والمسانید،ص72 ط دار الکتب العلمیة
محمد بْن عَبْد الله بْن نمیر، أَبُو عبد الرحمن الهَمْدانیُّ الخارفیُّ الکُوفیُّ الحافظ ........ وقال أبو حاتم: ثقة یُحْتَجّ بحدیثه. وقال النسائی: ثقة مأمون.
تاریخ الاسلام،ج5،ص921 ط دار الغرب الاسلامی
یَحْیَى بنُ أَبِی بُکَیْرٍ بنِ نَسْرِ بنِ أَسِیْدٍ العَبْدِیُّ : الحَافِظُ، الحُجَّةُ، الفَقِیْهُ، قَاضِی کَرْمَانَ ، أَبُو زَکَرِیَّا العَبْدِیُّ، القَیْسِیُّ مَوْلاَهُمْ، الکُوْفِیُّ.
سیر اعلام النبلاء،ج9،ص497 ط موسسة الرسالة
شُعْبَةُ بنُ الحَجَّاجِ بنِ الوَرْدِ الأَزْدِیُّ العَتَکِیُّ : الإِمَامُ، الحَافِظُ، أَمِیْرُ المُؤْمِنِیْنَ فِی الحَدِیْثِ. أَبُو بِسْطَامَ الأَزْدِیُّ، العَتَکِیُّ مَوْلاَهُم، الوَاسِطِیُّ، عَالِمُ أَهْلِ البَصْرَةِ، وَشَیْخُهَا.
سیر اعلام النبلاء،ج7،ص202و203 ط موسسة الرسالة
عبد الله بن حفص [ع] بن عمر بن سعد بن أبی وقاص، أبو بکر، وهو بالکنیة أعرف، فروى عن ابن عمر، وعن عروة، وجماعة. وعنه شعبة، والناس. وثقه النسائی.
میزان الاعتدال،ج2،ص409 ط دار المعرفة
وقال [عمر] فی کتابه " الاستغناء ": قیل: اسمه کنیته، وکان من أهل العلم والثقة. أجمعوا على ذلک.
إکمال تهذیب الکمال فی أسماء الرجال،ج7،ص308 ط الفاروق الحدیثة
روى له : خ م د ت س ق ( البخاری - مسلم - أبو داود - الترمذی - النسائی - ابن ماجه )
رونوشت :
ندای سنت | پایگاه رسمی حوزه علمیه دارالعلوم زنگیان سراوان
اسلام تکس | بانک مقالات اسلامی و پاسخ به شبهات
کتابخانه عقیده