حقانیت شیعه و رد شبهات

ذهبی (از علمای بزرگ اهل سنت) : بعضی از صحابه یکدیگر را تکفیر کردند و با یکدیگر جنگیدند!


یکی از مسائلی که افسانه ی " عدالت تمامی صحابه " را زیر سوال می برد و بسیاری از حقایق را برای ما روشن می سازد، حقیقتی است که ذهبی به آن اعتراف کرده است.ذهبی می نویسد :

فبعض الصحابة کفر بعضهم بتأویل ما، والله یرضى عن الکل ویغفر لهم، فما هم بمعصومین، وما اختلافهم ومحاربتهم بالتی تلینهم عندنا أصلا .....

معرفة الرواة المتکلم فیها بما لا یوجب الرد،مقدمة ط دار المعرفة

بعضی از صحابه از روی تاویل یکدیگر را تکفیر کردند و خدا از همه راضی است و آنان را می آمرزد چرا که آنان معصوم نیستند و اختلاف آنان با یکدیگر و جنگیدنشان با یکدیگر شان و مقام آنان را در نزد ما پایین نمی آورد .....

جالب است که دو نفر و یا دو گروه که هر دو طبق اعتقاد مخالفین شیعه صحابی به حساب می آیند،یکدیگر را تکفیر می کنند و با یکدیگر می جنگند اما هر دو همزمان عادل هستند و بهشتی و جلیل القدر ! نکته ی مهم تر اینکه تکفیر آنان نسبت به یکدیگر نشان می دهد که حتی برخی از صحابه اسلام و ایمان یکدیگر را قبول نداشتند که در نتیجه ی آن به تکفیر یکدیگر و جنگ با یکدیگر پرداخته اند و حال عده ای کاسه ی داغ تر آش شده اند و همه را عادل و بهشتی و جلیل القدر می خوانند! نکته ی دیگر این که در قرآن داریم :

مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ .....

سوره ی فتح،آیه ی 29

محمد [ص] پیامبر خداست و کسانى که با اویند بر کافران سختگیر [و] با همدیگر مهربانند .....

این آیه به خوبی یکی از نشانه های اصحاب حقیقی وجود نازنین پیامبر (ص) را برای ما تبیین کرده است.آیا کسانی که بغض یکیدیگر را در دل داشتند و یکدیگر را تکفیر کردند و با یکدیگر جنگیدند امکان دارد مشمول این آیه ی مبارکه شوند ؟!

نکته ی دیگر اینکه پیامبر فرموده اند :

حَدَّثَنَا مُحَمَّدٌ، وَأَحْمَدُ بْنُ سَعِیدٍ، قَالاَ: حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ عُمَرَ، أَخْبَرَنَا عَلِیُّ بْنُ المُبَارَکِ، عَنْ یَحْیَى بْنِ أَبِی کَثِیرٍ، عَنْ أَبِی سَلَمَةَ، عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ قَالَ: إِذَا قَالَ الرَّجُلُ لِأَخِیهِ یَا کَافِرُ، فَقَدْ بَاءَ بِهِ أَحَدُهُمَا.

صحیح البخاری،ج8،ص26،ح6103 ط دار طوق النجاة

پیامبر (ص) فرموده اند : هرگاه شخصی به برادرش بگوید کافر، این قول به یکی از آن ها بر می گردد.

از این حدیث نبوی به خوبی مشخص است که وقتی یک مسلمان شخص مسلمانی را کافر خطاب کند، ناگزیر یکی از آن ها راست می گوید و یکی مرتکب خطا شده است.پس بایستی بپذیریم که وقتی صحابه یکدیگر را تکفیر کرده اند و با یکدیگر جنگیده اند یک گروه واقعا کافر بوده اند و یک گروه نیز بر حق بوده اند! اصل و اساس مطلب نیز همینجاست که وقتی یک گروه و یا یک فرد از صحابه گروه یا فردی دیگر از صحابه را تکفیر کند یا ادعای او صحیح و بر حق است که در این صورت کفر برخی از صحابه را باید بپذیریم ویا اینکه در ادعایش مرتکب دروغ و خطای بزرگ شده که مطابق نص صریح حدیث بالا این تکفیر به خودش بر میگردد و همچنین این تکفیر باعث می شود تا مشمول آیه ی " رحماء بینهم " نیز نشوند.همه ی این مطالب در حالی است که بسیاری از علمای مخالفین مسلمانان را از عجله ی در تکفیر و کافر خواندن دیگران نهی کرده اند :

وقد ورد فی الأثر: من کفر مسلما فقد کفر .....

فتاوی الخلیلی علی المذهب الشافعی،ج2،ص263 طبعة مصریة قدیمة

و در حدیث وارد شده است که هرکس مسلمانی را تکفیر کند، کافر است ...

أما الحدیث: «من کفر مسلما فقد کفر» فإن المراد به: إذا کان التکفیر فی غیر محله .....

مجموع فتاوی ابن باز،ج10،ص265

اما حدیث " هرکس مسلمانی را تکفیر کند،کافر است " منظور از آن این است که تکفیر در غیر محلش باشد .....

هذا الحدیث بهذا اللفظ لا أعرفه ولکن صح عن النبی صلى الله علیه وسلم ما یدل علیه وهو أن من قال لشخص یا کافر أو وصف رجلاً بالکفر ولم یکن کذلک رجع على القائل.

فتاوى نور على الدرب لابن عثیمین،ج6،ص2

{بن عثیمین می گوید} این حدیث {منظورش حدیثی است که می گوید اگر کسی مسلمانی را تکفیر کند،کافر است} با این لفظ آن را نمی دانم اما در روایت صحیح از پیامبر آن چه که بر این دلالت دارد وارد شده که اگر فردی به فرد دیگر بگوید ای کافر یا فردی را به کفر وصف کند در حالی که اینگونه نباشد، این {کفر} به گوینده بر می گردد.

ابن تیمیه نیز می نویسد :

وَلَیْسَ لِأَحَدِ أَنْ یُکَفِّرَ أَحَدًا مِنْ الْمُسْلِمِینَ وَإِنْ أَخْطَأَ وَغَلِطَ حَتَّى تُقَامَ عَلَیْهِ الْحُجَّةُ وَتُبَیَّنَ لَهُ الْمَحَجَّةُ وَمَنْ ثَبَتَ إسْلَامُهُ بِیَقِینِ لَمْ یَزُلْ ذَلِکَ عَنْهُ بِالشَّکِّ .....

مجموع الفتاوى لابن تیمیة،ج12،ص466 ط مجمع الملک فهد
مجموع الفتاوى لابن تیمیة،ج12،ص501 ط مجمع الملک فهد

و برای هیچ کس شایسته نیست که احدی از مسلمانان را تکفیر کند حتی اگر آن شخص خطا کند و کار نادرست انجام دهد تا اینکه حجت بر او اقامه شود و راه برای او روشن گردد و کسی که که اسلامش با یقین ثابت گردد، اسلامش با شک از بین نمی رود .....

وبسایت اسلام وب نیز در پاسخ به استفتائی می نویسد :

لا یجوز للمسلم أن یصف أخاه المسلم بالکفر ولو کان ظاهره الفسق.

http://fatwa.islamweb.net/fatwa/index.php?page=showfatwa&Option=FatwaId&Id=108839

برای مسلمان جایز نیست که برادر مسلمانش را به کفر وصف کند حتی اگر ظاهرش فسق باشد.

اکنون به نظر شما تکلیف صحابه ای که یکدیگر را تکفیر کردند چیست ؟!