حقانیت شیعه و رد شبهات

سلسله اهانت‌های ابن تیمیه (عالم برجسته مخالفان شیعه) به حضرت زهراء سلام الله علیها: بایستی [حضرت] زهراء [س] را به دلیل هجران ابوبکر و قهر کردن با وی و تلاش برای اجرای حکمِ مخالفِ قوانین الهی سرزنش کرد!

مقدمه

ابو العباس بن تیمیه (متوفای 728 هـ) از جمله علمای بسیار مشهور و برجسته مخالفان شیعه می‌باشد که با توجه به مواضع و افکار خاصش، همواره منجر به بروز موضع‌گیری‌های شدید و مختلفی در بین مخالفان و موافقان شده است. از یک سوی موافقان وی در میان علمای مخالفان شیعه به مدح و ثنای وی پرداخته و حتی در حق او غلو و زیاده‌گویی کرده‌اند و از سوی دیگر مخالفان وی در میان علمای مخالفان شیعه به انتقاد از برخی تفکرات او پرداخته‌اند. البته در این میان گروهی از علمای مخالفان شیعه نیز با اتخاذ موضعی خفیف‌تر از دو گروه مذکور، در عین دفاع از اصل جایگاه ابن تیمیه، به برخی مواضع وی نقد‌هایی وارد کرده‌اند.

ابن تیمیه در کتاب «منهاج السنة» خویش که آن را به زعم خود در پاسخ به استدلالات علامه حلی (رض) (متوفای 726 هـ) نگاشته، در مواضع متعدد به صورت مستقیم یا غیر مستقیم (معمولا غیر مستقیم) به ساحت قدسی اهل بیت علیهم السلام هتاکی کرده و بدترین توصیفات را در حق ایشان روا می‌دارد.

شخصیت مقدس حضرت زهراء سلام الله علیها به عنوان سرور زنان اهل بهشت نیز از تیغ تیز هتاکی و جسارت‌های زشت ابن تیمیه مصون نمانده و وی در مواضع متعددی به ساحت قدسی آن بانوی بزرگوار اهانت کرده است.

ما در این یادداشت به نقل و بررسی این هتاکی‌ها و جسارت‌ها خواهیم پرداخت.

ابن تیمیه (عالم برجسته و مشهور مخالفان شیعه): بایستی [حضرت] زهراء [س] را به دلیل هجران ابوبکر و قهر کردن با وی و تلاش برای اجرای حکمِ مخالفِ قوانین الهی سرزنش کرد!

ابن تیمیه (عالم مشهور مخالفان شیعه) آنجایی که در مورد ماجرای غضب حضرت زهراء سلام الله علیها بر ابوبکر در ماجرای فدک و اموال و میراث رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و سپس قهر کردن ایشان با ابوبکر صحبت می‌کند، حضرت زهراء سلام الله علیها را تلویحا مستحق سرزنش دانسته و ایشان را فردی معرفی می‌کند که - العیاذ بالله - به دنبال اجرای حکمی مخالف با احکام شرع بوده است!

وی چنین می‌نویسد:

أَنَّ مَا ذَکَرَهُ عَنْ فَاطِمَةَ أَمْرٌ لَا یَلِیقُ بِهَا، وَلَا یَحْتَجُّ بِذَلِکَ إِلَّا رَجُلٌ جَاهِلٌ یَحْسَبُ أَنَّهُ یَمْدَحُهَا وَهُوَ یَجْرَحُهَا؛ فَإِنَّهُ لَیْسَ فِیمَا ذَکَرَهُ مَا یُوجِبُ الْغَضَبَ عَلَیْهِ؛ إِذْ لَمْ یَحْکُمْ - لَوْ کَانَ ذَلِکَ صَحِیحًا - إِلَّا بِالْحَقِّ الَّذِی لَا یَحِلُّ لِمُسْلِمٍ أَنْ یَحْکُمَ بِخِلَافِهِ. وَمَنْ طَلَبَ أَنْ یُحْکَمَ لَهُ بِغَیْرِ حُکْمِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ فَغَضِبَ وَحَلَفَ أَنْ لَا یُکَلِّمَ الْحَاکِمَ، وَلَا صَاحِبَ الْحَاکِمِ، لَمْ یَکُنْ هَذَا مِمَّا یُحْمَدُ عَلَیْهِ وَلَا مِمَّا یُذَمُّ بِهِ الْحَاکِمُ، بَلْ هَذَا إِلَى أَنْ یَکُونَ جُرْحًا أَقْرَبُ مِنْهُ إِلَى أَنْ یَکُونَ مَدْحًا.

ابن تیمیه الحرانی الحنبلی، ابوالعباس أحمد عبد الحلیم (المتوفى 728 هـ)، منهاج السنة النبویة، ج4، ص243، تحقیق: د. محمد رشاد سالم، الناشر: جامعة الإمام محمد بن سعود الإسلامیة، الطبعة: الأولى، 1406 هـ - 1986 م.

آنچه [علامه حلی] در مورد فاطمه نقل کرده شایسته او نیست و تنها انسان جاهل به این چنین چیز‌هایی احتجاج می‌کند و گمان می‌کند که اینگونه دارد فاطمه را مدح و ستایش می‌کند در حالی که حقیقتا او را اینگونه مورد سرزنش قرار داده و به وی طعن وارد می‌کند. آنچه [علامه حلی] در مورد ابوبکر آورده چیزی نیست که موجب غضب کردن و خشمگین شدن بر وی باشد چرا که - اگر این نقل صحیح باشد - ابوبکر فقط به آن حکم حقّی حکم کرده که برای هیچ مسلمانی شایسته نیست جز به آن حکم کند و اگر کسی بخواهد که برای او به غیر حکم الهی و سنت نبوی حکم شود و در غیر این صورت غضب کند و خشمگین شود و قسم بخورد که با حاکم و هم‌نشین و همراه وی سخن نمی‌گوید، این چیزی نیست که موجب مدح و ستایش این فرد و به منزله سرزنش حاکم باشد بلکه چنین رفتاری بیشتر به عامل سرزنش و طعن وارد ساختن به چنین فردی نزدیک تر است تا عامل مدح و ستایش وی.

همانطور که ملاحظه می‌فرمایید، ابن تیمیه در مقام پاسخ به علامه حلی (رض) پیرامون رفتار حضرت فاطمه سلام الله علیها در برابر ابوبکر و عُمَر، صریح و بی‌پرده می‌گوید ابوبکر به حکم الهی و سنت نبوی حکم کرده و در چنین حالتی این حضرت زهراء سلام الله علیها بوده است که - اگر چنین رفتاری از وی را بپذیریم و ثابت باشد - باید بپذیریم که آن حضرت به دنبال اجرای حکمی در مخالفت با دستور خداوند و سنت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بوده است! همچنین در ادامه می‌گوید هجران و قهر کردن با ابوبکر و غضب بر وی و قسم خوردن به این که با حاکم (ابوبکر) و صاحب و هم‌نشین حاکم (عُمَر) سخن نخواهد گفت، رفتار‌هاییست که بیشتر مایه سرزنش حضرت زهراست و نه مدح و ستایش وی!

در پاسخ به این اهانت‌ها و گستاخی‌های ابن تیمیه، ذکر چند نکته ضروریست:

الف) قطعی و صحیح بودن غضب حضرت زهراء بر ابوبکر و عُمَر و قهر کردن ایشان با آن دو در مصادر مخالفان شیعه

ماجرای غضب کردن حضرت زهراء سلام الله علیها بر ابوبکر و قهر و عدم تکلم با وی تا پایان عمر شریفشان، چیزی نیست که صرفا ادعای شیعیان باشد و در کتب ایشان نقل شده باشد. بلکه در صحیح مصادر و روایات مخالفان شیعه نیز وارد شده است.

ما قبلا این روایات را به صورت کامل به همراه شرح و پاسخ به شبهات پیرامون آن - بر اساس مصادر و مبانی مخالفان شیعه - منتشر کرده‌ایم. برای اطلاع از این موضوع به [اینجا] مراجعه کنید.

حال وقتی غضب حضرت زهراء سلام الله علیها بر ابوبکر و عُمَر و قهر کردن و عدم تکلم ایشان با آن دو ثابت و قطعیست، با کنار هم قرار دادن این روایات و کلام ابن تیمیه مشخص می‌شود که از منظر ابن تیمیه، حضرت زهراء سلام الله علیها العیاذ بالله به دنبال اجرای حکم به سود خویش ولو به قیمت مخالفت با دستور الهی و سنت نبوی بوده و غضب و قهر ایشان نیز مایه سرزنش است!

به راستی کسی که چنین دیدگاهی را نسبت به حضرت زهراء سلام الله علیها داشته باشد، دوستدار اهل بیت علیهم السلام است و یا دشمن ایشان؟!

ب) مقام «بضعیت» حضرت زهراء سلام الله علیها؛ خط بطلانی بر مخالفان ایشان

پاره تنِ پیامبر بودن (مقام بضعیت) که در احادیث صحیح و مشهور مسلمانان وارد شده، مقام و جایگاهی است که ثابت می‌کند آن حضرت تمامی مقامات و فضائل پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را دارند (به دلیل آن که عینا تکه‌ای از وجود و روح پیامبرند) الا آن مواردی که با دلایل قطعی استثنا و منتفی شود مانند نبوت.

قبلا ذیل بحث مربوط به غضب حضرت زهراء سلام الله علیها در روایات مخالفان شیعه، به شرح این عبارت از زبان علمای مخالفان شیعه اشاره کرده‌ایم. [اینجا]

ج) جایگاه و اهمیت غضب حضرت زهراء سلام الله علیها در احادیث نبوی

بر اساس روایات صحیح و معتبر در نزد شیعه و مخالفان شیعه، غضب حضرت زهراء سلام الله علیها به منزله غضب پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم و خشم و غضب الهیست و هر نوع آزار و اذیت آن حضرت به صورت مطلق حرام شرعیست.

ما قبلا در مورد روایات مربوط به غضب حضرت زهراء در مصادر مخالفان شیعه مطلبی مفصل منتشر کرده‌ایم که آن را [اینجا] می‌توانید مطالعه بفرمایید.

با توجه به این روایات و شرح آن، معیار و ملاک حقانیت، بایستی رفتار حضرت زهراء سلام الله علیها قرار بگیرد و نه دیگران اما ابن تیمیه با نهایت گستاخی و با وجود چنین روایات صریحی، به تخطئه حضرت زهراء و اهانت به ایشان پرداخته است!

د) راستگویی و صداقت حضرت زهراء سلام الله علیها؛ شهره دوست و دشمن و عام و خاص

بر اساس روایات صحیح مخالفان شیعه و به اقرار و اعتراف عائشه بنت ابی بکر، که از سرسخت‌ترین مخالفان اهل بیت علیهم السلام بوده است، کسی راستگو‌تر از حضرت زهراء سلام الله علیها وجود ندارد.

قبلا روایات مربوطه را [اینجا] منتشر کرده‌ایم.

اکنون با توجه به چنین اعترافات صریحی، چرا به جای آن که حضرت زهراء سلام الله علیها معیار و ملاک حقیقت قرار گیرد، ابن تیمیه ایشان را متهم ساخته و به وجود مقدسشان اهانت کرده است؟!

دقت داشته باشید که مخالفان نمی‌توانند بگویند عملکرد حضرت زهراء به دلیل عدم اطلاع از احادیث رسول خدا و احکام الهی بوده است چرا که ایشان پس از ادعای ابوبکر و نسبت دادن کلامی نادرست و مکذوب و مخالف قرآن به رسول خدا مبنی بر این که انبیاء الهی از خود ارث بر جای نمی‌گذارند، با نهایت عصبانیت و غضب بر ابوبکر کلام وی را نپذیرفته و با همان حالت و اعتقاد به شهادت رسیدند.

با توجه به آنچه از نظرتان گذشت و بر اساس روایات صحیح و قطعی، حضرت زهراء سلام الله علیها بایستی معیار و ملاک حق و حقیقت باشند و رفتار دیگران نیز بایستی با توجه به تایید یا رد ایشان سنجیده شود اما ابن تیمیه دقیقا با عملکردی که در مخالفت کامل با این روش است، حضرت زهراء سلام الله علیها را مستحق سرزنش دانسته و فردی معرفی کرده که به دنبال رسیدن به خواسته‌ خود ولو به قیمت مخالفت با شرع و سنت بوده است!