اهانت مولوی عبدالعزیز دهلوی (عالم مشهور حنفی - سَلَفی و از چهره‌های برجسته مکتب دیوبند) به حضرت زهراء (س) و دفاع از تهدید به آتش زدن خانه ایشان
اهانت مولوی عبدالعزیز دهلوی (عالم مشهور حنفی - سَلَفی و از چهره‌های برجسته مکتب دیوبند) به حضرت زهراء (س) و دفاع از تهدید به آتش زدن خانه ایشان/عبدالعزیز دهلوی: خانه حضرت زهراء محل تجمع فتنه گران شده بود!
مولوی عبدالعزیز دهلوی - عالم برجسته مخالفان شیعه و از چهره‌های برجسته مکتب دیوبند - از تاثیرگذارترین و مشهور‌ترین علمای شبه قاره به شمار می‌رود که در مناطقی چون هند و پاکستان و در بین پیروان و دلدادگان مکتب دیوبند محبوبیت و جایگاه والایی دارد.
وی همان مؤلف کتاب جنجالی و سراسر تهمت «تحفه اثنی عشریه» است که آن را با نیت نقد شیعه و تشیع به رشته نگارش درآورد اما خروجی کار وی چیزی جز دروغ‌ها و تهمت‌های فراوان و عجیب و غریب نسبت به تشیع و اهانت به برخی از معصومین علیهم السلام نبود.
متاسفانه برخی افراد دانسته یا نادانسته سعی در تطهیر چهره وی به عنوان یکی از علمای مطرح دیوبندیه داشته و در تلاش برای ساخت چهره‌ای دوستدار اهل بیت علیهم السلام از وی هستند که ما در این یادداشت به منظور ابطال چنین دیدگاه نادرستی تنها به ذکر یک مورد از اهانت‌های شنیع وی به اهل بیت علیهم السلام و به خصوص ساحت قدسی حضرت صدیقه طاهره سلام الله علیها اکتفا می‌کنیم.
مولوی عبدالعزیز دهلوی در کتاب «تحفه اثنی عشریه» در جایی که در مقام پاسخگویی در برابر روایت صحیح اهل تسنن پیرامون تهدید عمر بن خطاب، خلیفه دوم مخالفان شیعه، برآمده از آنجا که نتوانسته صحت این روایت را انکار کند در نهایت گستاخی ضمن درست دانستن این عمل عمر بن خطاب و دفاع از آن، ابتدا چنین ادعا می‌کند که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بر اساس روایات اهل تسنن حتی کسانی که در نماز جماعت حاضر نمی‌شدند را تهدید به آتش زدن خانه‌شان کرد! وی ضمن طرح این ادعا اهانت‌های زشتی را به صورت غیر مستقیم و نیمه صریح نسبت به حضرت زهراء و امیر مؤمنان و سایر معترضانی که در خانه وحی تجمع می‌کردند روا می‌دارد:
و هر گاه بر ترک جماعت که از سنن موکده است و فایده آن عاید بنفس مکلف است فقط و هیچ ضرری از ترک آن به مسلمین نمیرسد پیغمبر صلی الله علیه وسلم تهدید فرموده باشد باحراق بیوت در این قسم مفسده که شراره های آن تمام مسلمین بلکه تمام دین را برسد چرا تهدید باحراق بیوت جایز نباشد ...
دهلوی، عبد العزیز (المتوفى 1239 هـ)، تحفه إثنا عشریه = نصیحة المؤمنین وفضیحة الشیاطین، ص593، ناشر: مکتبة الحقیقة، استانبول - ترکیا، 1415 هـ - 1994 م.
همانطور که ملاحظه می‌فرمایید، مولوی عبدالعزیز دهلوی با صراحت تمام می‌گوید وقتی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم خانه تارکان نماز جماعت را تهدید به آتش زدن کرده است (بر مبنای روایات موجود در کتب اهل تسنن) چرا تهدید به آتش زدن خانه حضرت زهراء سلام الله علیها جایز نباشد؟!
وی همچنین با صراحت و گستاخی تمام عمل حضرت زهراء سلام الله علیها و سایر افرادی که در خانه ایشان تجمع کرده و با ابوبکر بن ابی قحافه بیعت نمی‌کردند (امیر مؤمنان، سلمان فارسی، زبیر بن عوام و ...) را «عاملان فساد» معرفی می‌کند که شراره‌های مفاسدشان (یعنی عدم بیعت با ابوبکر) تمام مسلمانان و دین را در بر می‌گیرد!
به راستی چه اهانتی بالاتر از این در حق اهل بیت علیهم السلام؟! آیا اگر چنین شخصی ادعای محبت اهل بیت را داشته باشد می‌توان ادعایش را حمل بر صحت کرد؟! آیا ادعای محبت اهل بیت علیهم السلام با چنین سخنانی مطابقت و هماهنگی دارد؟!
نکته‌ای که بایستی در اینجا بدان اشاره کنیم آن است که اساسا بر مبنای مصادر اهل تسنن، تهدید به آتش زدن خانه تارکان نماز جماعت از سوی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم به هیچ وجه یک حکم مطلق و عام نبود بلکه بر مبنای ادله و شواهد این دستور ناظر به اشخاصی معین از منافقین بود نه آن که هر شخصی در نماز جماعت حاضر نشود، بایستی خانه وی را به آتش کشید! (توضیح این مطلب فرصتی جداگانه می‌طلبد و در این یادداشت مجال پرداختن به آن را نداریم) اما متاسفانه هرگاه پای اهل بیت علیهم السلام در میان باشد، تخریب چهره اسلام و نسبت دادن فتاوای و سخنان نادرست و بی پایه و برداشت‌های غلط نیز توجیه می‌شود!
شوربختانه مولوی عبدالعزیز دهلوی اهانت به اهل بیت علیهم السلام را متوقف نکرده و در ادامه می‌نویسد:
و نهایت کار آن که مراعات ادب مقتضی این تهدید نبود لیکن معلوم شد که رعایت ادب در این قسم امور عظام کسی نمیکند بدلیل فعل حضرت امیر با عیشه صدیقه که بلا شبهه زوجه محبوبه رسول صلی الله علیه وسلم و ام جمیع المومنین و واجب التعظیم کافه خلایق اجمعین بود پس هر چه از عمر مطابق فعل معصوم به وقوع آید چرا محل طعن و تشنیع گردد.
دهلوی، عبد العزیز (المتوفى 1239 هـ)، تحفه إثنا عشریه = نصیحة المؤمنین وفضیحة الشیاطین، ص593، ناشر: مکتبة الحقیقة، استانبول - ترکیا، 1415 هـ - 1994 م.
چنانچه ملاحظه می‌فرمایید وی با نهایت جرات و جسارت می‌گوید تهدید عمر بن خطاب به آتش زدن خانه حضرت زهراء سلام الله علیها بر سر اهل آن گرچه خارج از ادب بوده اما در چنین مواردی اصلا نیازی به رعایت ادب نیست!!! وی در ادامه به سبک دشمنان اهل بیت علیهم السلام در مواجهه با امام حسین علیه السلام در روز عاشوراء که با کینه‌های بدر و غزوات صدر اسلام در پی انتقام‌جویی بودند، مدعی می‌شود همانطور که امیر مؤمنان در روز جمل حرمت و احترام عائشه را نگه نداشت و وی را تعظیم نکرد، عمر بن خطاب نیز چنین کرد! حال آن که بر اساس اخبار معتبر تاریخی، امیر مؤمنان بر خلاف آن که از نظر شرعی و حتی بر اساس مبانی اهل تسنن عائشه در حکم خروج کننده بر حاکم شرعی بود و بایستی مجازات می‌شد، از باب رافت اسلامی و با توجه شرایط و مصالح وی را بدون هیچ اهانت و مجازاتی راهی منزل کرد.
سخن پایانی:
این تنها یک مورد از اهانت‌ها و سخنان جسورانه مولوی عبدالعزیز دهلوی است که بی‌پرده و واضح موضع حقیقی خود نسبت به اهل بیت علیهم السلام را بیان کرده است. حال اگر بر فرض جای دیگری همین شخص ادعای محبت اهل بیت را مطرح کند، بنا به حکم عقل و منطق نمی‌توان چنین ادعایی را پذیرفت چرا که ما کلام صریح و موضع مشخص وی را داریم و نمی‌توانیم به دلیل یک ادعا، سخن صریح وی را کنار بگذاریم.
الحق مع العلی و العلی مع الحق.