حقانیت شیعه و رد شبهات

بن عثیمین (عالم سرشناس سَلَفی - وهابی): هرکس به تحریف قرآن اعتقاد داشته باشد لزوما کافر نیست!

هذا الکلام معناه أن تفرق بین القول والقائل والفعل والفاعل، فقد نقول: هذا القول کفر، ولکن لا یکفر قائله، وقد نقول: هذا الفعل کفر، ولکن لا یکفر فاعله؛ لأن کفر المعین یحتاج إلى توفر شروط وانتفاء موانع، فلو أنکر شخص آیة من کتاب الله، فإن إنکاره لآیة من کتاب الله کفر، لکن هذا الشخص المعین لا نکفره إلا بعد وجود الشروط وانتفاء الموانع.

وقد أنکر عمر بن الخطاب رضی الله عنه قراءة أحد الصحابة حتى ذهب به إلى النبی (ص) فقال الرسول (ص): «هکذا أنزل»، فإنکار آیة من القرآن کفر، لکن قد ینکرها الإنسان لعدم علمه بأنها صحت عن النبی (ص) فلا یکفر.

وقد یکون ناشئا فی بادیة بعیدة فیقول: إن الصلاة غیر مفروضة، فلا یکفر.

وقد یکون حدیث عهد بالإسلام فیقول: إن الخمر غیر حرام، لأن لم یبلغه التحریم، فهذا لا یکفر أیضا، مع أن هذا القول لو قاله من یعلم لکان کافرا، ففرق بین المقالة وبین القائل، وبین الفعل والفاعل.

بن عثیمین، محمد بن صالح (المتوفى 1421 هـ)، شرح القواعد المثلى فی صفات الله وأسمائه الحسنى، ص384و385، تحقیق: أبو یعقوب نشأت بن کمال المصری، الناشر: دارالآثار، الطبعة: الأولى، 1423 هـ - 2002 م.

این کلام بدین معناست که بایستی بین قول و قائل و فعل و فاعل تفاوت قائل شوی و به همین دلیل ما می گوییم: این سخن کفر است اما قائل آن تکفیر نمی شود و کافر نیست و همچنین می گوییم: ای« عمل کفر است اما انجام دهنده ی آن کافر نیست چرا که تکفیر شخص معین نیازمند برقراری شروط و برطرف شدن موانع است.پس اگر شخصی آیه ای از قرآن را انکار کند، این انکار او کفر است اما این شخص معین را تکفیر نمی کنیم مگر بعد از برقراری شروط و برطرف شدن موانع.

عمر بن الخطاب قرائت یکی از صحابه را انکار کرد تا این که آن صحابی وی را به نزد رسول خدا (ص) برد و پیامبر (ص) فرمودند: این آیه اینطور نازل شده است.بنابراین انکار آیه ای از آیات قرآن کفر است اما ممکن است گاهی انسان به دلیل عدم علم و اطلاعش از این که چنین قول و تاییدی از جانب رسول خدا (ص) صادر شده آن را انکار می کند و به همین دلیل تکفیر نمی شود.

و گاهی انسان در یک صحرای دوری رشد یافته و به همین خاطر می گوید نماز واجب نیست و در نتیجه چنین فردی تکفیر نمی شود.

و گاهی انسان تازه اسلام آورده و به همین دلیل می گوید: شراب حرام نیست.به این دلیل که حرام بودن شراب به او نرسیده است.چنین شخصی نیز تکفیر نمی شود.با این که اگر کسی که از حرام بودن شراب مطلع است چنین بگوید تکفیر می شود.پس فرق است بین قول و قائل و فعل و فاعل.