حقانیت شیعه و رد شبهات

تلاش معاویه و عمرو بن العاص و ولید بن عقبه برای تخریب وجهه ی امام حسن (ع) و رسوا ساختن معاویه از سوی امام مجتبی (ع) در روایت معتبر اهل سنت

قال: أخبرنا هوذة بن خلیفة. قال: حدثنا عوف عن محمد قال: لما کان زمن ورود معاویة الکوفة واجتمع الناس علیه وبایعه الحسن ابن علی، قال: قال أصحاب معاویة لمعاویة: عمرو بن العاص والولید بن عقبة وأمثالهما من أصحابه: إن الحسن بن علی مرتفع فی أنفس الناس لقرابته من رسول الله (ص) وإنه حدیث السن عیی. فمره فلیخطب فإنه سیعیی فی الخطبة فیسقط من أنفس الناس. فأبى علیهم. فلم یزالوا به حتى أمره. فقام الحسن بن علی على المنبر دون معاویة. فحمد الله وأثنى علیه ثم قال: والله لو ابتغیتم بین جابلق وجابلص رجلا جده نبی غیری وغیر أخی لم تجدوه. وأنا قد أعطینا بیعتنا معاویة ورأینا أن ما حقن دماء المسلمین خیر مما هراقها. والله ما أدری «لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَکُمْ وَمَتاعٌ إِلى حِینٍ» وأشار بیده إلى معاویة. قال: فغضب معاویة فخطب بعده خطبة عییة فاحشة ثم نزل. وقال له: ما أردت بقولک: «فِتْنَةٌ لَکُمْ وَمَتاعٌ إِلى حِینٍ» . قال: أردت بها ما أراد الله بها.

البصری الزهری، محمد بن سعد بن منیع أبو عبدالله (المتوفى230 هـ)، الطبقات الکبرى (متمم الصحابة - الطبقة الخامسة)، تحقیق: محمد بن صامل السلمی، الناشر: مکتبة الصدیق - الطائف، الطبعة: الأولى، 1414 هـ - 1993 م. [تعلیق المحقق: إسناده حسن]

هنگامی که معاویه وارد کوفه شد و مردم حول او اجتماع کردند و حسن بن علی با وی بیعت کرد، عمرو بن العاص و ولید بن عقبه و افرادی مانند آن ها از اصحاب معاویه به معاویه گفتند: حسن بن علی به خاطر قرابت و نزدیکیش با رسول خدا (ص) در نزد مردم جایگاه بالایی دارد و سنش کم است و در صحبت کردن زبانش می گیرد.پس او را ببر تا سخنرانی کند و در سخنرانیش دچار گرفتگی زبان می شود و از چشم مردم می افتد.معاویه ابتدا این پیشنهاد را نپذیرفت.اصحاب معاویه اصرار کردند تا این که وی پذیرفت.حسن بن علی بالای منبر رفت و خداوند را ستایش کرد و گفت: به خدا سوگند اگر همه جا را بگردید کسی غیر از من و برادرم را پیدا نمی کنید که جدش پیامبر خدا باشد.ما با معاویه بیعت کردیم و حفظ خون مسلمانان را بهتر از ریختنش دیدیم.به خدا سوگند {لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَکُمْ وَمَتَاعٌ إِلَى حِینٍ} [الأنبیاء: 111] (و من نمی دانم شاید این آزمایشی برای شماست و مایه بهره گیری تا مدّتی (معین)!) و در این حال (هنگام قرائت آیه) امام حسن با دستانش به معاویه اشاره می کرد.معاویه خشمگین شد و به سخنرانی پرداخت و خطبه ای پر ایراد و ناپسند ایراد کرد و زبانش گرفت و سپس از منبر پایین آمد.سپس معاویه به حسن بن علی گفت: منظورت از این سخن که گفتی {لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَکُمْ وَمَتَاعٌ إِلَى حِینٍ} [الأنبیاء: 111] (و من نمی دانم شاید این آزمایشی برای شماست و مایه بهره گیری تا مدّتی (معین)!) چیست؟ حسن بن علی پاسخ داد: منظورم همان منظور خداوند است!