حقانیت شیعه و رد شبهات

فلسفه ی مهاجرت امام حسین علیه السلام از قلمروی حکومت یزید بن معاویه از زبان ابن الجوزی (عالم مشهور اهل سنت)

إِنَّمَا رَحَلَ الْحُسَیْنُ إِلَى الْقَوْمِ لأَنَّهُ رَأَى الشَّرِیعَةَ قَدْ رُفِضَتْ، فَجَدَّ فِی رَفْعِ قَوَاعِدِ أَصْلِهَا الْجَدُّ [صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ] ، فَلَمَّا حَضَرُوهُ حَصَرُوهُ فَقَالَ: دَعُونِی أَرْجِعُ. فَقَالُوا: لا، انْزِلْ عَلَى حُکْمِ ابْنِ زِیَادٍ. فَاخْتَارَ الْقَتْلَ عَلَى الذُّلِّ، وَهَکَذَا النُّفُوسُ الأَبِیَّةُ.

ابن الجوزی الحنبلی، جمال الدین ابوالفرج عبد الرحمن بن علی بن محمد (المتوفى 597 هـ)، التبصرة، ج2، ص13، الناشر: دار الکتب العلمیة، الطبعة: الأولى، 1406 هـ - 1986 م.

حسین بن علی بدان جهت هجرت را برگزید که مشاهده کرد شریعت ترک شده و به همین دلیل در راستای بالا بردن پایه های شریعت جدش تلاش کرد.هنگامی در نزد او حاضر شدند وی را محاصره کردند.در این هنگام حسین بن علی گفت: مرا رها کنید تا برگردم.گفتند: نه، حکم ابن زیاد را بپذیر.حسین بن علی شهادت را بر خواری و ذلت ترجیح داد و انسان های بزرگ منش این چنین هستند.