حقانیت شیعه و رد شبهات

ابن عربی (صوفی گمراه): اگر روزه دار عمدا چیزی بخورد یا بیاشامد نه قضا دارد و نه کفاره!

ابن عربی یکی از مشهورترین و در عین حال گمراه ترین صوفیانی است که متاسفانه در بین گروهی از شیعیان با القابی عجیب و غریب مدح می شود و او را می ستایند.

شکی نیست که هر انسانی با هر عقیده ای ممکن است در بین سخنانش استدلالات و عبارات جالب توجه و زیبا و صحیحی وجود داشته باشد اما مشکل اصلی وقتی شروع می شود که عده ای فردی گمراه چون ابن عربی را به عنوان مقتدا و رهبر و یک عارف واصل و عارف بالله و حتی در برخی موارد یک شیعه ی امامی و خالص که تقیه می کرده است!!! به حساب آورده و سخنان وی را سخنانی محوری و اصیل بر می شمارند و در مقابل سخنان گمراه کننده و مخالف با قرآن و مخالف با مکتب اهل بیت علیهم السلام از سوی وی یا سکوت می کنند و یا توجیه هایی بسیار سست می آورند.

در این مطلب به یکی از عقاید انحرافی ابن عربی صوفی که در تقابل کامل با مکتب اهل بیت علیهم السلام قرار دارد اشاره می کنیم.

وی در «الفتوحات المکیة» می نویسد:

من أکل أو شرب متعمدا ... فقال قوم: علیه القضاء و الکفارة التی أوجبها (الشرع) فی الجماع. و قال آخرون: لا کفارة علیه.- و الذی أقول به: إنه لا قضاء علیه و لا کفارة، فإنه لا یقضیه أبدا.

الطائی الخاتمی، محیی الدین بن علی بن محمد (المتوفى 638 هـ)، الفتوحات المکیة فی معرفة الاسرار الملکیة، ج9، ص208، الناشر: الهیئة المصریة العامة للکتاب، الطبعة: الثانیة، 1405 هـ - 1985 م.

اگر روزه دار عامدانه چیزی بخورد یا بیاشامد، گروهی گفته اند که قضا و کفاره ای که شرع در بحث نزدیکی و جماع واجب کرده بر وی واجب است و دیگران گفته اند کفاره ای بر او واجب نیست.آن چه که من بدان اعتقاد دارم آن است که نه قضا و نه کفاره بر او واجب نیست و هرگز روزه اش را قضا نمی کند.