کتاب سوم دینکرد (از متون مشهور زرتشتی): بهترین راه درمان بیماری ها دعا و ذکر است!/ریشه بیماری های روحی و جسمی اهریمن است!/تاکید بر نقش تقوا در درمان بیماری ها/روان پزشک باید متدین و اهل اوستا باشد
کتاب سوم دینکرد (از متون مشهور زرتشتی): بهترین راه درمان بیماری ها دعا و ذکر است!/ریشه و منشا بیماری های روحی و جسمی اهریمن است!/تاکید بر نقش زهد و تقوا در درمان بیماری ها/روان پزشک بایستی متدین و اهل اوستا و عمل به آن باشد/پزشک بایستی با تقوا و آشنا با نحوه ی به کارگیری اذکار و دعاها باشد!/پزشک واقعی آن کسی است که که روح و روان مردم را نیز از گناهان دور نگاه دارد!
در بخشی از کتاب سوم دینکرد که از متون مشهور زرتشتی به شمار می آید مطالبی در مورد پزشکی و درمان بیماری های روحی و جسمی آمده که به بخشی از آن ها اشاره می کنیم:
نخست، اندرزهای مینوپزشکی است:
که با بهره گیری از نیرنگ های (= ادعیه) دین بھی، بیماری های اهریمنانه و دیگر آزارها را از تنابندگان می زداید و نیست و نابود می کند؛
رودیگر، اندرزهای گیتی پزشکی است:
که با بهره گیری از دانایی دینی، کالبد مادی تنابندگان را از بیماری های اهریمنانه می پرهیزاند و بهبود می بخشد.
هر یک (= مینوپزشکی و گیتی پزشکی)، دو بخش اند: فراگسترانه و ویژستانه (=خاص).
<فرجام آهنگ > فراگسترانه (= عام) مینوپزشکی، برابر با آموزه ی دین بھی:
روان پزشکی همگی مردمان است که بیش از هر چیز ویرایش خیم وخوی خود جهانیان است؛ آنهم به کمک سخن آفریننده (=ahu)، کشوربان، سرور دینی (=rad) و به کمک مرجعیت زرتشت وارترین همه ی دینداران.
فرجام آهنگ ویژستانه ی مینوپزشکی:
روان پزشکی مردم است، از رهگذار رویگردان کردن آنان از اندیشه ی بد و گفتار بد و کردار بد، و، گرایان کردنشان سوی اندیشه نیک و گفتار نیک و کردار نیک است؛ که بیش از هر چیز (= abertar) با ویرایش خیم و خوى خود دانایان و دین برداران، آنهم برابر آموزانش های دین بھی فراهم می آید.
فرجام آهنگ فراگسترانه ی گیتی پزشکی:
تن پزشکی مردم است – آنگونه که دین بھی می آموزاند - در گردن نهادن به دستوری زرتشت وارترین همه ی دینداران و نیکو فرمانی از کشوربان، برای نگهدارى بن ماده های تن آفریدگان در برابر پوسیدگی های اهریمن خواهانه.
کتاب سوم دینکرد، تحقیق: فریدون فضیلت، ص157و158، ناشر: انتشارات مهر آیین، 1384 خورشیدی.
خود تن پزشکی شش رشته (=baxsisn) دارد؛ که نامشان برابر یا نوشت کتاب دین این است:
1. اهلایی درمانی (=ژه درمانی)، ۲. آتش درمانی، ۳. گیاه درمانی، ۴. کارد-درمانی ۵. نیشتر درمانی و ۶. منتر -درمانی.
زیر بنیادی ترین شان، که در جهان دیده می شود(؟) [یا: یافت می شود]، منتر-درمانی است؛ با چرایی بنیادین بودنش در کار درمان > * این است که بی زخم و درد و رنج تن، بیماری ها را - با نیرنگ و افسون های (=ادعیه و اذکار) منتررئی - به تندی از تن مردم می داند.
دو دیگر (؟)، پس از گیاه درمانی، زیربنیادی ترین درمان، همان آتش درمانی است؛ چرایی اش این است که: با نیروی آتش، در کار زدودنی تباهی و پوسیدگی و زهرناکی(؟) بیماری) [یا: گسترش (؟) بیماری] از راه هواست، آنهم با تفتاندن تن.
[[از رهگذار گندزدایی کردن با گیاهان بویمند (= معطر) مؤثر (= perozgar)، در کار زدودن بسیاری بیماری ها از تن است، آنهم با کم رنجی تن]]
در پله ی پایین تر، سدیگر، گیاه درمانی جای دارد؛ چرایی اش این است که زخم و رنج اش از زخم و رنج برخاسته از کارد یانیشتوپزشکی کم تر است؛ زیرا با خوردن و گندزدایی - گیاهینه و دیگر درمان هایی از این گونه، بیماری ها را از تن می زداید.
میان کارد پزشکی و نیشترپزشکی، نیشتر پزشکی در زینه ی پایین تری است.
کتاب سوم دینکرد، تحقیق: فریدون فضیلت، ص158و159، ناشر: انتشارات مهر آیین، 1384 خورشیدی.
بخش های روان پزشکی:
روان پزشکی نیز به دو بخش دارد:
1. باورآورد زبانی به دین بهی؛
2. باورآورد رفتاری به دین بھی.
هر دو گون باورها، روانی مردمان را بهبود می بخشد.
(الف). در اینکه نامواژه پزشک و درمانگر برازنده ی چه کسی ست؟
در جهان، آن کسی برازنده ی پله و پایگاه «درمانگری» است که، پاسبانی روانی همگی مردمان از گناه و تن شان از بیماری باشد.
در جهان، آن کسی برازندهی پله و پایگاه (= nam) پزشکی است که روانی همگی مردم را از گناه و تن شان را از بیماری بهبود بخشد.
نزد یک یک مردم، نام «درمانگر» ارزانی آن کسی ست که روان یک یک مردم را از گناه و تن شان را از بیماری پاسبانی کند.
نزد یک یک مردم، نام «پزشک» ارزانی آن کسی ست که روانی یک یک مردم را از گناه و تن شان را از بیماری بهبود بخشد.
(الف). گونه های پزشکی:
تن پزشکی دو گونه است: یکی، پاییدن تن برای درست مانی و، یکی، به بهبود رساند تن از بیماری است.
به همان گونه، روان پزشکی نیز دو گونه است: یک گونه ی آن، در کار پاییدن (= مصونیت) روان از گناه است.
کتاب سوم دینکرد، تحقیق: فریدون فضیلت، ص159و160، ناشر: انتشارات مهر آیین، 1384 خورشیدی.
(الف).چگونه بودن روان پزشک:
گزینش روان پزشک، به عهده زرتشت وارترین همه دینداران صاحب دستور (= فتوی) است؛ به گونه ای که: پاکیزه خیم، دارنده ی خرد ناب، دارای ویژسته ترین گونه ی دینداری (=اصالت دینی)، اندیشنده به یزدان، یزشگر برترین قوه ی اخو [یا: ستایشگر اندیشه نیک]، مینوبین، به یاد سپارنده ی اوستا، گزار نده ی زند - اوستا، دین آگاه، فارغ از بدگمانی نسبت به حقایق دینی آراسته و بزرگ دادگستر (=مدافع فرساختهی راستی)، دارنده ی شناختی وهمنانه، تهی از خشم، دشمن کامه پرستی، سرکوب کنندهی آز، تیزفرمان در کشتن گناهکاران است؛ زمان بهره و پاداش شایستگان به سزاواری بخشایشگری پیشه می کند > و، وکیلی فرساخته است: در این پنج چیز <- زیر اندازه نگهدار است:
«چشم»، «دهان»، «زبان»، «گوش» و «نفس».
چشم را از زخم زدن (=چشم زخم) بر حذر می دارد دهان را از خوردن بی اندازه (= بی آیین)؛ زبان را از یاوه گویی؛ گوش را از نانیوشیدن (؟)؛ تش را از سرکشی؛ تاکه قوه ی بینایی اش نتواند گزند رساند.
کتاب سوم دینکرد، تحقیق: فریدون فضیلت، ص160و161، ناشر: انتشارات مهر آیین، 1384 خورشیدی.
(ب). چگونه بودن تن پزشک:
و اما، درباره ی آراینده ی سرشت تنانی، [بکار برندهی درست نیرنگها ]، تن پزشک، که در گزینش وی، درمانگر بزرگ ایران صاحب دستور (=فتوی) است به گونه ای که: پر هیزاننده ی سرشت نیک گوهر در برابر ناترازندگی باد، دوستدار روان، باریک نگر (=دقیق)، بسیار < کتاب خوانده، به یادسپارنده ی نوشته ها آزمایشگری پرکار در شناخت نیروی جوهری و تغییر أعراض (=jadagan / چهره نمایی های جوهر) است؛ <یعنی: شناسنده ی آن دسته از تغییرات عرضی که سرشت تنانی را به بدی (=بیماری) میکشاند، باشد؛ اندام شناس [یا: زمان شناس]، و شناسنده ی تغییرها (= تغییرات عارض بر سرشت)، شناسنده ی درمان بیماری ها، پزشک کاردیده، پزشکی نیامیخته، خدا ترس (= hu - tars / متقی)، دوست همیار - بیماران، تهی از رشک، دارنده ی صدای گرم، عاری از رفتار خواژمنشانه، شکیبا، بکار برنده ی درست نیرنگها (= ادعیه)، دشمنی بیماری، خواهان تندرستی بیماران، پرستار کودکان و زنان نابهشیار، نه آزار رسان، ملایم طبع، کاردان، سبک دست، فرهیخته کار و درمان فرما، شایسته ی خوشنامی دیرپا، نه دوستدار نام و آوازه که خواهان مزد آن جهانی است.
زیرا با دست او ست (=درمانگر) که دست آموزی و همکاری اریمن و ابزار مند شدن به گیاهان بهبود بخش خوب سازگارکننده ی سرشت در کار درمان، فراهم می آید.
کتاب سوم دینکرد، تحقیق: فریدون فضیلت، ص161، ناشر: انتشارات مهر آیین، 1384 خورشیدی.
زیر ماده ای که کار پزشکی بر آن است و نوع کار پزشکی بر آن ماده:
زیرماده ای (=madag / موضوع) که کار روان پزشک بر آن است، روان پیکر پذیرفته ی همگی مردمان می باشد؛ و نوع کارش بر آن زیر ماده، بر پایه بایدها و نبایدهای (=اوامر و نواهی) برگرفته از آموزه های دین بھی، در کمک دست گرفتن (= abdastiha / آموزش خواهی) از امشاسپند اردیبهشت، برای پاییدن روان از گناه و سوی کر فه ی نیک پارسا گردانیدن آن است.
کتاب سوم دینکرد، تحقیق: فریدون فضیلت، ص162، ناشر: انتشارات مهر آیین، 1384 خورشیدی.
در اینکه آزمودن پزشک و گزینش وی در گستره ی خویشکاری چه کسی ست؟
در رشته ی روان پزشکی، آزمودن، گزیدن و مرجعیت روان پزشک، در گستره ی خویشکاری های زرتشت وارترین دینداران مجتهد اعلم زمانه است.
کتاب سوم دینکرد، تحقیق: فریدون فضیلت، ص167، ناشر: انتشارات مهر آیین، 1384 خورشیدی.
بن بیماری های جان، بن بیماری های تن، و، بن افراطی ترین و تفریطی ترین بیماریهای تن و جان، هر دو، زدارمینو است.
کتاب سوم دینکرد، تحقیق: فریدون فضیلت، ص167، ناشر: انتشارات مهر آیین، 1384 خورشیدی.
و نیز، بیماری، تازشی اهریمنانه به همؤندهای تنانی، از بهر آسیب رساندن به تن است.
کتاب سوم دینکرد، تحقیق: فریدون فضیلت، ص167، ناشر: انتشارات مهر آیین، 1384 خورشیدی.
گونه های بیماری های تن [یا: بیماری های تنانی]، همان هایی اند که در آغاز آفرینش، زدارمینو پادآفرید (= fraz - kirrenid) و برابر فرمان جهان آفرین، با کمک ایزد اریمن (= ایزد بخشنده ی دارو و درمان و تندرستی)، سرکوب و نابود می شوند و این در آموزه های دین پیداست.
کتاب سوم دینکرد، تحقیق: فریدون فضیلت، ص168، ناشر: انتشارات مهر آیین، 1384 خورشیدی.
از آموزه های دین پیداست که: در زمانه ی آمیختگی با تازش آلوده کننده اهریمن، زمزمه ی دعاهای دین نامه زند در رودررویی و فراپیشگیری از بیماری های اهریمنی که در بالا نوشته آمد در همه زمانها تا به روز نوسازی جهان، در درمان اندام های تن در برابر آن بیماری ها مؤثر است.
کتاب سوم دینکرد، تحقیق: فریدون فضیلت، ص168، ناشر: انتشارات مهر آیین، 1384 خورشیدی.
در اینجا، نظر نویسنده این است که از راه زهد و پارسایی بهترین شیوه های درمان تن و روان بندگان فراهم می آید.
کتاب سوم دینکرد، تحقیق: فریدون فضیلت، ص176، ناشر: انتشارات مهر آیین، 1384 خورشیدی.
پافشاری نویسنده بر آموختگی آنهم در دین بھی از آن روست که پزشک ایران، نه آموخته و کاردیده با هر دینی، بلکه تنها با سنجه های دین بھی می باید گزین شود.
کتاب سوم دینکرد، تحقیق: فریدون فضیلت، ص178، ناشر: انتشارات مهر آیین، 1384 خورشیدی.
خدا قوت