حقانیت شیعه و رد شبهات

آیا بر اساس روایات شیعه پیامبر (ص) بر حضرت زهراء (س) غضب کرده اند؟! (پاسخ به شبهه ی ماجرای زینت آلات حضرت زهراء (س))

طرح شبهه

بر اساس روایات شیعه، پیامبر (ص) وقتی مشاهده کردند که حضرت زهراء سلام الله علیها از برخی از زینت آلات استفاده کرده اند خشمگین شده و با ناراحتی خانه ی ایشان را ترک کردند.

پاسخ به شبهه

روایتی که در این زمینه عمدتا مورد استناد مخالفین شیعه قرار گرفته چنین است:

حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِیدٍ الْهَاشِمِیُّ الْکُوفِیُّ حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ جَعْفَرٍ الْعَلَوِیُّ الْحُسَیْنِیُّ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ خَلَفٍ الْعَطَّارُ قَالَ حَدَّثَنَا حَسَنُ بْنُ صَالِحِ بْنِ أَبِی الْأَسْوَدِ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو مَعْشَرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ قَیْسٍ قَالَ: کَانَ النَّبِیُّ ص إِذَا قَدِمَ مِنْ سَفَرٍ بَدَأَ بِفَاطِمَةَ ع فَدَخَلَ عَلَیْهَا فَأَطَالَ عِنْدَهَا الْمَکْثَ فَخَرَجَ مَرَّةً فِی سَفَرٍ فَصَنَعَتْ فَاطِمَةُ ع مَسَکَتَیْنِ مِنْ وَرِقٍ وَ قِلَادَةً وَ قُرْطَیْنِ وَ سِتْراً لِبَابِ الْبَیْتِ لِقُدُومِ أَبِیهَا وَ زَوْجِهَا ع فَلَمَّا قَدِمَ رَسُولُ اللَّهِ ص دَخَلَ عَلَیْهَا فَوَقَفَ أَصْحَابُهُ عَلَى الْبَابِ لَا یَدْرُونَ أَ یَقِفُونَ أَوْ یَنْصَرِفُونَ لِطُولِ مَکْثِهِ عِنْدَهَا فَخَرَجَ عَلَیْهِمْ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ قَدْ عُرِفَ الْغَضَبُ فِی وَجْهِهِ حَتَّى جَلَسَ عِنْدَ الْمِنْبَرِ فَظَنَّتْ فَاطِمَةُ ع أَنَّهُ إِنَّمَا فَعَلَ ذَلِکَ رَسُولُ اللَّهِ ص لِمَا رَأَى مِنَ الْمَسَکَتَیْنِ وَ الْقِلَادَةِ وَ الْقُرْطَیْنِ وَ السِّتْرِ فَنَزَعَتْ قِلَادَتَهَا وَ قُرْطَیْهَا وَ مَسَکَتَیْهَا وَ نَزَعَتِ السِّتْرَ فَبَعَثَتْ بِهِ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ص وَ قَالَتْ لِلرَّسُولِ قُلْ لَهُ ص تَقْرَأُ عَلَیْکَ ابْنَتُکَ السَّلَامَ وَ تَقُولُ اجْعَلْ هَذَا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَلَمَّا أَتَاهُ وَ خَبَرُهُ قَالَ ص فَعَلَتْ فِدَاهَا أَبُوهَا ثَلَاثَ مَرَّاتٍ لَیْسَتِ الدُّنْیَا مِنْ مُحَمَّدٍ وَ لَا مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ وَ لَوْ کَانَتِ الدُّنْیَا تَعْدِلُ عِنْدَ اللَّهِ مِنَ الْخَیْرِ جَنَاحَ بَعُوضَةٍ مَا سَقَى مِنْهَا کَافِراً شَرْبَةَ مَاءٍ ثُم‏ قَامَ فَدَخَلَ عَلَیْهَا.

الصدوق، ابوجعفر محمد بن علی بن الحسین (المتوفى381هـ)، الأمالی، ص234و235، ح7، الناشر: کتابچی - تهران، الطبعة: السادس، 1376 ش.

محمد بن قیس گفت شیوه پیغمبر بود که چون از سفرى باز میگشت اول بفاطمه وارد میشد و مدید مدتى نزد او میماند، بسفرى رفت و فاطمه در غیاب او دو دست بند نقره و گلوبند و دو گوشواره و پرده درى ساخت که پذیرائى پدر و شوهرش باشد چون رسول خدا (ص) برگشت و داخل خانه فاطمه (ع) شد یارانش در خانه ماندند و ندانستند بمانند یا بروند چون بسیار مکث میکرد از خانه فاطمه رسول خدا فورا بیرون آمد و خشم در روى او عیان بود و نزد منبر نشست و فاطمه حس کرد که این عمل رسول خدا (ص) بخاطر دستبند و گلوبند و گوشواره‏ها و پرده است آنها را از خود برآورد و پرده را از در کند و نزد رسول خدا (ص) فرستاده خود گفت بگو دخترت بتو سلام میرساند و خواهش دارد اینها را در راه خدا صرف کنید چون فرستاده نزد رسول خدا (ص) آمد فرمود چنین کرد سه بار فرمود پدرش قربانش دنیا از محمد و آل محمد نیست، اگر دنیا پیش خدا باندازه بال پشه‏اى ارزش داشت شربتى از آب آن بکافرى نمیداد سپس برخاست و نزد فاطمه (ع) رفت. (ترجمه ی کمره ای)

اولا: روات حدیث فوق به جز «جعفر بن محمد علوی» تماما در نزد شیعه از مجاهیل هستند.

ثانیا: روات حدیث از «محمد بن علی بن خلف عطار» به بعد تماما از رواتی هستند که نام آنان در کتب رجالی اهل تسنن به چشم می خورد که برخی از آنان همچون «محمد بن قیس» از روات ثقه و مشهور در نزد آنان می باشند.این مطلب نشان دهنده ی سُنّی بودن سند روایت می باشد و در نتیجه این روایت یک روایت شیعی نخواهد بود.

ثالثا: برخی از روات این حدیث در نزد مخالفین شیعه دارای ضعف های شدید می باشند و از سوی علمای آنان تضعیف شده اند.مثلا:

محمد بن علی بن خلف العطار

عن حسین الاشقر، وغیره.ذکره الخطیب فی تاریخه وأنه ثقة.قال محمد بن منصور.روى عنه محمد بن مخلد العطار.وقد ذکرت فی المغنى أن ابن عدی اتهمه، وقال: عنده عجائب.وقال ابن الجوزی: قال ابن عدی: البلاء عندی فی الحدیث من العطار.

الذهبی الشافعی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (المتوفى 748 هـ)، میزان الاعتدال فی نقد الرجال، ج3، ص651، تحقیق: علی محمد البجاوی، الناشر: دار المعرفة للطباعة والنشر، بیروت - لبنان، الطبعة: الأولى، 1382 هـ - 1963 م.

رابعا: «محمد بن قیس» که راوی این داستان می باشد اصلا پیامبر (ص) را درک نکرده و حتی حدیث وی از بسیاری از صحابه در نزد مخالفین شیعه دارای امکان ارسال می باشد:

مُحَمَّد بن قیس المدنی، أَبُو إبراهیم، ویُقال: أَبُو أیوب، ویُقال: أَبُو عثمان، مولى یعقوب القبطی، ویُقال: مولى آل أَبِی سفیان بن حرب. وهو قاص عُمَر بن عبد العزیز.

رَوَى عَن: جابر بْن عَبد اللَّهِ یقال: مرسل، وسُلَیْمان بن عَبد المَلِک بن مروان، وعَبد الله بن أَبی قتادة (س) ، وعبد الرحمن ابن یزید بْن معاویة بْن أَبی سفیان (س ق) ، وعُمَر بن عَبْد الْعَزِیزِ (س) ، وأبیه قیس المدنی (س) ومحمد بْن کعب القرظی، وأبی بردة بن أَبی مُوسَى الأشعری (ق) ، وأبی سلمة بن عَبْدِ الرَّحْمَنِ، وأبی صرمة الأَنْصارِیّ (م ت) ، وأبی هُرَیْرة یقال: مرسل، وعن أمه (ق) عَنْ أم سلمة.

المزی، ابوالحجاج یوسف بن الزکی عبدالرحمن (المتوفى742هـ)، تهذیب الکمال، ج26، ص323و324، تحقیق: د. بشار عواد معروف، ناشر: مؤسسة الرسالة - بیروت، الطبعة: الأولى، 1400هـ – 1980م.

نتیجه

1- روایت روایتی است سُنّی و نه شیعی و اکثر راویان آن در نزد شیعه ناشناخته اند.

2- روایت حتی بر اساس مبانی اهل تسنن نیز دارای ضعف شدید و در نتیجه غیر قابل قبول است.