حقانیت شیعه و رد شبهات

عزاداری و جامه دریدن و خاک بر سر ریختن رستم (شخصیت مشهور شاهنامه) و ایرانیان بر اساس شاهنامه ی فردوسی

فردوسی در شاهنامه چنین می سراید:

تهمتن پیاده همى رفت پیش/دریده همه جامه دل کرده ریش

گشادند گردان سراسر کمر/همه پیش تابوت بر خاک سر

.
.
.

چو آمد تهمتن به ایوان خویش/خروشید و تابوت بنهاد پیش

ازو میخ برکند و بگشاد سر/کفن زو جدا کرد پیش پدر

تنش را بدان نامداران نمود/تو گفتى که از چرخ بر خاست دود

مهان جهان جامه کردند چاک/به ابر اندر آمد سر گرد و خاک

فردوسی، ابوالقاسم (متوفای 416 هـ)، ج2، ص247و248، چاپ مسکو.

در شرح دکتر میترا مهرآبادی بر این ابیات می خوانیم:

چون از وى به زال آگهى رسید، همه سیستان با رنج و درد و گداز به پیش او آمدند و خاک بر سر افشاندند. دُم رخش را بریده و کوس‏ها و ناى رویین را دریده بودند. چون دستان سام، گاسونه را دید، از اسپ زرّین لگام فرود آمد. تهمتن نیز با دلى ریش و جامه‏اى بر تن دریده، پیاده پیش رفت. همه پهلوانان، کمر بگشودند و در پیش آن گاسونه، خاک بر سر کردند.

شرح مهرآبادی،ج1، ص447.