حقانیت شیعه و رد شبهات

اعتراف ربیع بن محمد السعودی (مبلغ وهابی) به گسترش تشیع در مصر

با افزایش فعالیت های رسانه ای و تبلیغی فعالان شیعه در نقاط مختلف دنیا در سال های اخیر، افراد زیادی از مذاهب و ادیان و عقائد و باورهای مختلف و به ویژه جوانان و آن هم جوانان اهل سنت و سلفی، مکتب حقه ی اهل بیت - علیهم السلام - را انتخاب می کنند.

این مساله به قدری واضح و آشکار است که حتی مخالفین متعصب شیعه نیز بدان اعتراف می کنند.

ربیع بن محمد السعودی - مبلغ و نویسنده ی وهابی - در کتابی که آن را در نقد و رد تشیع نگاشته چنین اعتراف می کند:

ففی زیارة لمصر، بعد انقطاع عنها دام أربع سنوات بل خمس، وبعد أن استقر بی المقام فی القاهرة؛ بدأت أحس باتجاه جدید وغریب على الإتجاه الإسلامی فی مصر، ومما زاد عجبی من هذا الأمر أن إخوانا لنا ومنهم أبناء أحد العلماء الکبار المشهورین فی مصر، ومنهم طلاب علم طالما جلسوا معنا فی حلقات العلم، ومنهم بعض الإخوان الذین کنا نحسن الظن بهم، سلکوا هذا الدرب، وهذا الإتجاه الجدید هو (التشیع).وبطبیعة الحال أدرکت منذ اللحظة الأولى أن هؤلاء الإخوة - کغیرهم فی العالم الإسلامی - بهرتهم أضواء الثورة الإیرانیة، وصدقوا مزاعم مفکریها، وعلمائها، من حاجة العالم الإسلامی إلى نبذ الخلاف جانبا، والإتجاه نحو الهدف الأمثل، وهو الوحدة من أجل إعادة الخلافة الإسلامیة، ولهم العذر فی ذلک فإن ما یقال عن هذا الموضوع له بریقه ولمعانه، ولکن کنا نحب من إخواننا، - ومن طلاب العلم منهم خاصة - أن یتریثوا وأن یدرسوا الأمور بحکمة ورویة، وأن یدرسوا أصول هذا الإتجاه الجدید.

والذی أحزننی حقا وأفزعنی، تطاول بعض الإخوة على أصحاب النبی صلى الله علیه وسلم، وسبهم، وتردید کل ما یقوله الشیعة الإثنی عشریة من غیر معرفة لأصول تلک النحلة، وقد جلست مع أکثر من واحد من هؤلاء الإخوة الذین أسأل الله تعالى مخلصا أن یهدینا وإیاهم سواء السبیل، وسمعت منهم ما یشاع عن هذه الفرقة، فلم یشأ الله تعالى أن یطول اللقاء لقصر مدة الإجازة وکثرة الإنشغالات، فاستخرت الله تعالى فی أن أبذل جهدی المتواضع فی بیان الوجهة الصحیحة لهذه الفرقة، التی شغلت أذهان شباب الأمة الإسلامیة ومفکریها، على امتداد تاریخ الإسلام الطویل قدیما وحدیثا.

السعودی، ربیع بن محمد، الشیعة الإمامیة الإثنی عشریة فی میزان الإسلام، ص5و6، الناشر: مکتبة إبن تیمیة، الطبعة: الثانیة، 1414 هـ .

در بازدیدی از مصر پس از آن که چهار یا پنج سال آن جا را ندیده بودم و پس از آن که در قاهره استقرار پیدا کردم احساس کردم که راه و روشی جدید و عجیب نسبت به راه و روش اسلامی به وجود آمده است و آن چه تعجبم را بیشتر کرد این بود که برادرانی از ما که از جمله ی آن ها فرزندان یکی از علمای بزرگ مشهور در مصر، و طلاب علم که بارها در جلسات و بحث های علمی با ما نشستند و برخی از برادرانی که به آن ها حسن ظن داشتیم این راه و روش جدید (تشیع) را در پیش گرفته اند و طبیعتا من از لحظه ی اول متوجه شدم که این برادران مانند دیگران در جهان اسلام انقلاب ایران آنان را مبهوت ساخته است و معتقدات متفکران و علمای آن مبنی بر نیاز جهان اسلام به کنار گذاشتن اختلاف و حرکت به سمت هدف برتر که همان وحدت به منظور احیای خلافت اسلامی است را باور کرده اند و این برادران در این مساله معذورند چرا که سخن گفتن درباره ی این موضوع جذابیت خودش را دارد اما دوست داشتیم که برادرانمان و به خصوص اهل علمشان درنگ کنند و امور را با حکمت و اندیشه بررسی کنند و ریشه های این راه و روش جدید (تشیع) را بررسی کنند.

و چیزی که واقعا مرا ناراحت و وحشت زده کرد بی احترامی و دشنام به اصحاب پیامبر (ص) از سوی برخی از برادران و تکرار آن چه که شیعیان دوازده امامی می گویند بدون آگاهی از ریشه های این نحله ی فکری می باشد و من با چندین نفر از این برادران که با اخلاص تمام از خداوند می خواهم ما و ایشان را به راه راست هدایت کند نشستم و آن چه که از این فرقه (شیعه) پخش می شود را از ایشان شنیدم و خداوند به دلیل کوتاهی مدت مرخصی و کثرت مشغولیات من نخواست که مدت این دیدار در مصر به طول بینجامد و من از خداوند طلب خیر کردم تا تلاش ناچیزم را در بیان چهره ی صحیح این فرقه (تشیع) که اذهان جوانان امت اسلامی و متفکران آن را در طول تاریخ اسلام از گذشته تا به حال مشغول ساخته به کار بندم.