حقانیت شیعه و رد شبهات

شراب خواری عمدی ولید بن عقبه (صحابی جلیل القدر در نزد مخالفین شیعه) و تلاش علمای اهل سنت برای تحریف این حقیقت

مخالفان شیعه تمامی صحابه را افرادی وارسته و والا از جهت اخلاقی و فضائل می دانند و قائل به عدالت تمامی صحابه هستند حال آن که بسیاری از افرادی که مخالفان شیعه آنان را صحابی جلیل القدر می دانند عامدانه و آگاهانه مرتکب گناهان کبیره و شنیع شده اند که این موجب خروج آنان از دایره ی عدالت و فاسق شدن آنان می شود.

یکی از این افراد، «ولید بن عقبه» صحابی جلیل القدر در نزد مخالفین شیعه می باشد.

عَبد الرَّزَّاقِ، عَنِ ابنِ عُیَیْنَةَ، عَنِ الأَعمَشِ، عَن إِبرَاهِیمَ، عَن عَلْقَمَةَ قَالَ: أَصَابَ أَمِیرُ الْجَیْشِ، وَهُوَ الْوَلِیدُ بن عُقْبَةَ، شَرَابًا فَسَکِرَ، فَقَالَ النَّاسُ لأَبِی مَسْعُودٍ، وَحُذَیْفَةَ بنِ الْیَمَانِ: أَقِیمَا عَلَیْهِ الْحَدُّ، فَقَالاَ: لاَ نَفْعَلُ نَحْنُ بِإِزَاءِ الْعَدُوِّ، وَنَکْرَهُ أَنْ یَعْلَمُوا، فَیَکُونَ جُرْأَةً مِنْهُمْ عَلَیْنَا، وَضَعْفًا بِنَا.

الصنعانی، أبو بکر عبد الرزاق بن همام (المتوفى211هـ)، المصنف، ج5، ص198، ح9372، تحقیق: حبیب الرحمن الأعظمی، دار النشر: الناشر: المجلس العلمی- الهند، یطلب من: المکتب الإسلامی - بیروت، الطبعة : الثانیة ، 1403 هـ .

علقمه می گوید: فرمانده ی سپاه که ولید بن عقبه بود شراب نوشید و مست شد و مردم به عبدالله بن مسعود و حذیفه بن الیمان گفتند بر او حد جاری کنید.آن دو گفتند: در مقابل دشمن چنین نمی کنیم و خوش نداریم که از این مساله آگاه شوند چرا که اینگونه در مقابل ما جرات پیدا خواهند کرد و موجب تضعیف ما خواهد شد.

حَدَّثَنَا سَعِیدٌ قَالَ: نا عِیسَى بْنُ یُونُسَ، عَنِ الْأَعْمَشِ، عَنْ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ عَلْقَمَةَ، قَالَ: کُنَّا فِی جَیْشٍ فِی أَرْضِ الرُّومِ، وَمَعَنَا حُذَیْفَةُ بْنُ الْیَمَانِ، وَعَلَیْنَا الْوَلِیدُ بْنُ عُقْبَةَ، فَشَرِبَ الْخَمْرَ، فَأَرَدْنَا أَنَّ نُحِدَّهُ، قَالَ حُذَیْفَةُ: «أَتُحِدُّونَ أَمِیرَکُمْ؟ وَقَدْ دَنَوْتُمْ مِنْ عَدُوِّکُمْ فَیَطْمَعُونَ فِیکُمْ» فَبَلَغَهُ، فَقَالَ: لَأَشْرَبَنَّ وَإِنْ کَانَتْ مُحَرَّمَةً، وَلَأَشْرَبَنَّ عَلَى رَغْمِ مَنْ رَغِمَ.

الخراسانی، سعید بن منصور (المتوفى 227هـ)، سنن سعید بن منصور، ج3، ص19، ح2501، تحقیق: حبیب الرحمن الأعظمی، الناشر: دار الکتب العلمیة.

الزرعی الدمشقی الحنبلی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أبی بکر أیوب (المعروف بإبن قیم الجوزیة) (المتوفى751هـ)، إعلام الموقعین عن رب العالمین، ج4، ص341و342،تحقیق: أبو عبیدة مشهور بن حسن آل سلمان، الناشر: دار إبن الجوزی، الطبعة: الأولى، 1423 هـ . [تعلیق المحقق: هذا إسناد صحیح رجاله ثقات]

أبو زید، بکر بن عبد الله (المتوفى 1429 هـ)، الحدود والتعزیرات عند ابن القیم (دراسة وموازنة)، ص55و56، الناشر: دار العاصمة، الطبعة: الثانیة، 1415 هـ . [تعلیق المؤلف: کلهم باسناد صحیح على شرط البخاری ومسلم]

ابن السید سالم، أبو مالک کمال، صحیح فقه السنة وأدلته وتوضیح مذاهب الأئمة، ج4، ص18، تعلیقات: فضیلة الشیخ/ ناصر الدین الألبانی - فضیلة الشیخ/ عبد العزیز بن باز - فضیلة الشیخ/ محمد بن صالح العثیمین، الناشر: المکتبة التوفیقیة، عام النشر: 2003 م. [تعلیق المؤلف: إسناده صحیح]

علقمه می گوید: در سرزمین روم در سپاه بودیم و حذیفه همراه ما بود و ولید بن عقبه فرمانده ی ما بود.وی شراب نوشید و خواستیم که حد بر او جاری کنیم.حذیفه گفت: آیا امیرتان را حد می زنید در حالی که به دشمنتان نزدیک شده اید و اینگونه نسبت به شما طمع می ورزند؟ خبر به ولید بن عقبه رسید و او گفت: شراب خواهم نوشید حتی اگر حرام باشد و بر خلاف میل هرکس که خوشش نمی آید من شراب خواهم نوشید.

این در حالی است که برخی از علمای اهل سنت به هنگام نقل این روایت، با حذف نام «ولید بن عقبه» به جای آن عبارت «علینا رجل من قریش» (شخصی از قریش فرمانده ی ما بود) را قرار داده اند تا شاید بتوانند به گمان خود آبرویی برای وی بخرند!

وَحَدَّثَنَا الأَعْمَشُ عَنْ إِبْرَاهِیمَ عَنْ عَلْقَمَةَ قَالَ: غَزَوْنَا أَرْضَ الرّوم ومعنا حُذَیْفَة وَعَلَیْنَا رَجُلٌ مِنْ قُرَیْشٍ فَشَرِبَ الْخَمْرَ فَأَرَدْنَا أَنْ نُحِدَّهُ، فَقَالَ حُذَیْفَةُ: تُحِدُّونَ أَمِیرَکُمْ وَقَدْ دَنَوْتُمْ مِنْ عَدُوِّکُمْ فَیَطْمَعُونَ فِیکُمْ؟

أبو یوسف، یعقوب بن ابراهیم (المتوفى 182 هـ)، الخراج، ص178، الناشر: دار المعرفة، 1399 هـ - 1979 م.

حَدَّثَنَا عِیسَى بْنُ یُونُسَ، عَنِ الْأَعْمَشِ، عَنْ إِبْرَاهِیمَ، عَنْ عَلْقَمَةَ، قَالَ: غَزَوْنَا أَرْضَ الرُّومِ وَمَعَنَا حُذَیْفَةُ وَعَلَیْنَا رَجُلٌ مِنْ قُرَیْشٍ فَشَرِبَ الْخَمْرَ فَأَرَدْنَا أَنْ نَحُدَّهُ فَقَالَ حُذَیْفَةُ: تَحُدُّونَ أَمِیرَکُمْ وَقَدْ دَنَوْتُمْ مِنْ عَدُوِّکُمْ فَیَطْمَعُونَ فِیکُمْ , فَقَالَ: لَأَشْرَبَنَّهَا وَإِنْ کَانَتْ مُحَرَّمَةً وَلَأَشْرَبَنَّ عَلَى رَغْمِ مَنْ رَغِمَ.

إبن أبی شیبة الکوفی، ابوبکر عبد الله بن محمد (المتوفى235 هـ)، المصنف فی الأحادیث والآثار، ج11، ص77، ح20603 و جج16، ص10، ح30793، تحقیق: سعد بن ناصر الشثری، الناشر: دار کنوز إشبیلیا - الریاض، الطبعة: الأولى، 1436 هـ - 2015 م. [تعلیق المحقق: صحیح]

علقمه می گوید: برای جنگ به سرزمین روم رفتیم در حالی که حذیفه همراه ما بود و شخصی از قریش فرمانده ی ما بود و شراب نوشید و خواستیم بر او حد جاری کنیم که حذیفه گفت: آیا بر فرمانده تان حد جاری می کنید در حالی که به دشمنتان نزدیک شده اید و آنان نسبت به شما طمع خواهند ورزید؟ آن شخص فرمانده گفت: شراب خواهم نوشید حتی اگر حرام باشد و بر خلاف میل هرکس که خوشش نمی آید شراب خواهم نوشید.