حقانیت شیعه و رد شبهات

علت مصالحه ی امام حسن (ع) با معاویه از دید حاکم نیشابوری (عالم سرشناس مخالفین شیعه)

یکی از مسائلی که بسیاری از مخالفین شیعه قصد سوء استفاده و تدلیس به واسطه ی آن را دارند مساله ی مصالحه ی امام حسن علیه السلام و معاویة بن ابی سفیان – از رئوس نواصب و منافقین – می باشد. حال آن که حقیقت تاریخ چیز دیگری را ثابت می کند و حاکم نیشابوری – از علمای سرشناس و بزرگ مخالفین شیعه – نیز به این مطلب اشاره می کند:

وتدلّ على جواز مصالحة الکفار والبغاة إذا خاف الإمام على نفسه أو على المسلمین. کما فعله رسول الله صلّى الله علیه وسلّم عام الحدیبیة. وکما فعله أمیر المؤمنین علىّ علیه السلام بصفین. وکما فعله الحسن علیه السلام من مصالحة معاویة.

القاسمى، محمد جمال الدین،‌ محاسن التأویل‏، ج2، ص62، تحقیق: محمد باسل عیون السود، الناشر: دار الکتب العلمیه‏‏، الطبعة: الأولى، 1418 هـ .

[حاکم نیشابوری می گوید] و این آیه (آیه ی 195 سوره ی بقره) بر جواز مصالحه ی با کفار و بغاة دلالت می کند هنگامی که امام بر جان خویش یا مسلمانان بترسد همانطور که پیامبر (ص) در حدیبیه و امیر المومنین (ع) در صفین و امام حسن (ع) در برابر معاویه چنین کردند.

نکات مهم بر مبنای کلام حاکم نیشابوری:

الف) معاویه و اهل صفین دست کم "باغی" هستند. (این مساله بر مبنای کلام پیامبر (ص) نیز ثابت است)

ب) امام مسلمین ممکن است بر جان خویش نیز بیمناک شود همانطور که میتواند بر جان مسلمانان بیمناک شود و در بیم امام مسلمین بر جان خویش هیچ طعنی نهفته نیست آن طور که بسیاری از نواصب – لعنة الله تعالی علیهم اجمعین – در مورد حضرت ولی عصر – عجل الله تعالی فرجه الشریف – چنین می پندارند و حتی ممکن است امام مسلمین بر مبنای همین بیم تصمیم های اساسی بگیرد.

ج) امام حسن علیه السلام دست کم معاویة بن ابی سفیان – راس منافقین و نواصب – را باغی دانستند و به منظور حفظ جان خود و یا مسلمین با او مصالحه کردند. (همانطور که امیر المومنین اهل سفین را دست کم باغی می دانستند)