امیرالمومنین علیه السلام از شهادت امام حسین خبر می دهد (مصادر اهل سنت) (1)

دوشنبه, ۱۲ آبان ۱۳۹۳، ۰۳:۴۸ ق.ظ

حَدَّثَنَا أَبُو خَیْثَمَةَ، حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عُبَیْدٍ، أَخْبَرَنَا شُرَحْبِیلُ بْنُ مُدْرِکٍ، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ نُجَیٍّ، عَنْ أَبِیهِ، أَنَّهُ سَارَ مَعَ عَلِیٍّ، وَکَانَ صَاحِبَ مِطْهَرَتِهِ، فَلَمَّا حَاذَى نِینَوَى وَهُوَ مُنْطَلِقٌ إِلَى صِفِّینَ، فَنَادَى عَلِیٌّ: اصْبِرْ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ، اصْبِرْ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ بِشَطِّ الْفُرَاتِ، قُلْتُ: وَمَاذَا یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ؟ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ ذَاتَ یَوْمٍ وَعَیْنَاهُ تَفِیضَانِ، قَالَ: قُلْتُ: یَا نَبِیَّ اللَّهِ، أَغْضَبَکَ أَحَدٌ؟ مَا شَأْنُ عَیْنَیْکَ تَفِیضَانِ؟ قَالَ: بَلْ قَامَ مِنْ عِنْدِی جِبْرِیلُ قَبْلُ، فَحَدَّثَنِی أَنَّ الْحُسَیْنَ یُقْتَلُ بِشَطِّ الْفُرَاتِ. قَالَ: فَقَالَ: هَلْ لَکَ أَنْ أُشِمَّکَ مِنْ تُرْبَتِهِ. قَالَ: قُلْتُ: نَعَمْ. قَالَ: فَمَدَّ یَدَهُ فَقَبَضَ قَبْضَةً مِنْ تُرَابٍ فَأَعْطَانِیهَا، فَلَمْ أَمْلِکْ عَیْنَیَّ أَنْ فَاضَتَا.

مسند ابی یعلی،ج1،ص298،ح363 ط دار المامون للتراث

عبد الله بن نجی از پدرش نقل می کند که با علی بود و به سمت صفین در حرکت بود و هنگامی که به نینوا رسید،علی بن ابی طالب گفت : صبر کن،کنار رود فرات صبر کن.گفتم چرا ؟ علی بن ابی طالب گفت : روزی بر پیامبر وارد شدم و چشمانش پر از اشک بود.گفتم ای پیامبر خدا،آیا کسی شما را عصبانی کرده است؟ چرا چشمانتان پر از اشک است؟ پیامبر فرمودند : قبل از این که تو بیایی جبرئیل پیش من بود و به من گفت که حسین نزدیک رود فرات به شهادت خواهد رسید.سپس پیامبر به من گفت : آیا می خواهی از تربت آن جا ببویی؟ گفتم بله.پیامبر دستش را دراز کرد و مقداری از خاکی را برداشت و آن را به من داد.نتوانستم جلوی پر اشک شدن چشمانم را بگیرم.

* حسین سلیم اسد،محقق وهابی کتاب،سند حدیث را حسن می داند.
* احمد محمد شاکر،محقق کتاب مسند احمد،این حدیث را در مسند احمد صحیح می داند.
* عبد الله بن دهیش،محقق وهابی کتاب " الاحادیث المختارة " ،حدیث را حسن می داند.
* بوصیری،عالم اهل سنت،این حدیث را در کتاب " اتحاف الخیرة المهرة " نقل کرده و آن را صحیح می داند.
* هیثمی حدیث را در " مجمع الزوائد " نقل کرده و آن را معتبر می داند. { کل رجاله ثقات }
* نرم افزار جوامع الکلم،ساخته شده به وسیله ی وزارت اوقاف عربستان،حدیث را حسن می داند.

تضعیف حدیث از جانب ارنؤوط وهابی و رد بر او :

ارنؤوط وهابی که ید طولایی در تضعیف احادیث فضائل اهل بیت دارد { حتی مواردی هست که راوی را اگر در احادیث فضائل امیرالمومنین باشد تضعیف می کند و در غیر آن حسن الحدیث می داند!!! } این حدیث را تضعیف کرده و دلیل آن را مختلف فیه بودن " عبد الله بن نجی " می داند و همچنین این که پدرش را کسی جز ابن حبان توثیق نکرده است.

در پاسخ باید گفت که " عبد الله بن نجی " را علمای بزرگی همچون ابن حجر عسقلانی،نسائی،عجلی،حاکم نیشابوری،ابن حجر هیثمی،بوصیری ( در اتحاف ) و افرادی همچون حسین سلیم اسد و عبد الله بن دهیش ( محقق وهابی کتاب الاحادیث المختارة ) و احمد محمد شاکر توثیق نموده اند و با در نظر گرفتن تضعیفات نه چندان شدید برخی علمای دیگر،در بدترین حالت حسن الحدیث خواهد شد. ( چرا شعیب الارنؤوط حکم نهایی را در مورد این راوی بیان نکرده؟! ) نکته ی دیگر این که اگر بنا را بر این بگذاریم که کوچک ترین جرح ها و اشکالات وارد بر یک راوی را هم در نظر بگیریم و بر توثیقاتش غالب کنیم،به جز معدود و انگشت شمار،راوی سالم برای اهل سنت باقی نخواهد ماند و بسیاری از روات صحیحین نیز تضعیف خواهند شد!

در مورد پدر " عبد الله بن نجی " نیز علاوه بر ابن حبان،عجلی و ابن حجر عسقلانی نیز او را مستقیما توثیق نموده اند.همچنین هیثمی و بوصیری نیز غیر مستقیم او را توثیق نموده اند و این توثیقات برای ما کفایت می کند. ( 5 توثیق از جانب علمای اهل سنت )

نکته ی دیگر این که البانی سلفی، حدیث " عبد الله بن نجی " را در متابعت مقبول می داند و پر واضح است که این حدیث شواهد و قرائن متعددی دارد و به همین دلیل جایی برای رد آن نمی ماند و از همین رو البانی سلفی نیز این حدیث را مورد قبول می داند :

قلت: ورجاله ثقات غیر نجی، قال الحافظ: " مقبول " یعنی عند المتابعة وقد توبع، فقد قال الهیثمی (7 / 187) : " رواه أحمد وأبو یعلى والبزار والطبرانی، ورجاله ثقات ولم ینفرد نجی بهذا ". ثم ذکره من حدیث أم سلمة وأبی الطفیل وإسناده حسن.

سلسلة الاحادیث الصحیحة،ج2،ص466 ط مکتبة المعارف

پس با این حساب،شعیب الارنؤوط بدون هیچ دلیل قانع کننده ای اقدام به تضعیف حدیثی کرده که کاملا معتبر بوده و بسیاری از علما و محققین آن را معتبر می دانند.

این حدیث به طور کلی در این منابع نقل شده است :

مسند ابی یعلی،ج1،ص298،ح363 ط دار المامون للتراث
مسند احمد،ج1،ص446،ح648 ط دار الحدیث
مسند البزار،ج3،ص101و102،ح884 ط مکتبة العلوم و الحکم
مصنف ابن ابی شیبة،ج14،ص91و92،ح38363 ط مکتبة الرشد
مجمع الزوائد و منبع الفوائد،ج9،ص187 ط دار الکتاب العربی
المعجم الکبیر للطبرانی،ج3،ص111،ح2811 ط مکتبة ابن تیمیة
الاحادیث المختارة،ج2،ص375،ح758 ط دار خضر
اتحاف المهرة،ج11،ص522،ح14554 ط وزارة الشؤون الاسلامیة و الاوقاف
اتحاف الخیرة المهرة،ج7،ص237و238،ح6753 ط دار الوطن
اربع مجالس للخطیب البغدادی،ص47 ( مخطوط )
الامالی الخمیسیة للشجری،ج1،ص210،ح771 ط دار الکتب العلمیة
الشریعة للآجری،ج5،ص2175،ح1667 ط دار الوطن
الآحاد و المثانی،ج1،ص308،ح427 ط دار الرایة
تاریخ مدینة دمشق،ج14،ص187 ط دار الفکر
تاریخ مدینة دمشق،ج14،ص188 ط دار الفکر ( 2 روایت در این صفحه )
تاریخ مدینة دمشق،ج14،ص189 ط دار الفکر
تهذیب الکمال للمزی،ج6،ص407 ط موسسة الرسالة

چند نکته در مورد حدیث :

الف) پیامبر (ص) بر مصیبت امام حسین علیه السلام گریسته اند و از این رو گریه بر مصیبت امام حسین (ع) سنت نبوی است.

ب) امیر المومنین (ع) نیز بر مصیبت امام حسین (ع) گریسته اند.

ج) جایگاه والا و قداست تربت کربلاء تا جایی که پیامبر آن را به امیر المومنین (ع) دادند تا آن را ببوید.