حقانیت شیعه و رد شبهات

عبد الله بن یاسین (فقیه مالکی مذهب)؛ از هوسبازی و شهوت رانی تا قتل عام شیعیان!

هر انسان محققی با مراجعه به کتب تاریخی و شرح حال کسانی که در حال حاضر از بسیاری از آنان تعبیر به عالم می شود به حقائقی دست می یابد که باعث شرمندگی است و چه بسا برخی از اقدامات آنان موجب روسفیدی بسیاری از کفار نیز باشد!

یکی از این شخصیت ها «عبد الله بن یاسین» می باشد که از فقهاء و علمای مخالفین شیعه می باشد و او را مجاهد نیز می دانند.

با مراجعه به سیره ی او به مواردی برخورد می کنیم که نقل آن ها برای شناخت چهره ی حقیقی وی مهم به نظر می رسد.

وَکَانَ أَبُو بکر بن عمر رجلا صَالحا ورعا فَجعل على مقدمته ابْن عَمه یُوسُف بن تاشفین اللمتونی ثمَّ سَار حَتَّى انْتهى إِلَى بِلَاد السوس فغزا جزولة من قبائلها وَفتح مَدِینَة ماسة وتارودانت قَاعِدَة بِلَاد السوس وَکَانَ بهَا قوم من الرافضة یُقَال لَهُم البجلیة نِسْبَة إِلَى عَلیّ بن عبد الله البَجلِیّ الرافضی کَانَ سقط إِلَى بِلَاد السوس أَیَّام قیام عبید الله الشیعی بإفریقیة فأشاع هُنَالک مَذْهَب الرافضة فتوارثوه عَنهُ جیلا بعد جیل وعضوا عَلَیْهِ فَکَانُوا لَا یرَوْنَ الْحق إِلَّا مَا فِی یدهم فَقَاتلهُمْ عبد الله بن یاسین وَأَبُو بکر بن عمر حَتَّى فتحُوا مَدِینَة تارودانت عنْوَة وَقتلُوا بهَا خلقا کثیرا وَرجع من بَقِی مِنْهُم إِلَى مَذْهَب السّنة وَالْجَمَاعَة.

وَحَازَ عبد الله بن یاسین أسلاب الْقَتْلَى مِنْهُم فَجَعلهَا فَیْئا .....

الجعفری السلاوی، شهاب الدین أبو العباس أحمد بن خالد (المتوفى 1315 هـ)، الاستقصا لأخبار دول المغرب الأقصى،ج2،ص 14، المحقق: جعفر الناصری/ محمد الناصری، الناشر: دار الکتاب - الدار البیضاء.

ابو بکر بن عمر (از اُمَرای مرابطین) انسانی صالح بود و یوسف بن تاشفین را جلودار لشکرش قرار داد و سپس حرکت کرد تا این که به سرزمین سوس رسید و و با قبائل جزولة جنگید و شهر ماسة و تارودانت ، پایگاه سرزمین سوس، را فتح کرد و در آن جا گروهی از رافضه بودند که به آن ها به دلیل انتساب به علی بن عبد الله بن بجلی رافضی که در ایام قیام عبید الله شیعه در آفریقا به سرزمین سوس آمده بود و در نتیجه مذهب رافضه آن جا منتشر شده بود بجلیه گفته می شد که آن ها این مذهب را نسل در نسل از وی به ارث برده بودند و آن را با چنگ و دندان حفظ کرده بودند و فقط خود را حق می دانستند.بنا بر این عبد الله بن یاسین و ابوبکر بن عمر لمتونی با آن ها جنگیدند تا این که شهر تارودانت را با زور و خشونت فتح کردند و تعداد بسیار زیادی را در آن کشتند و افرادی از آنان که زنده ماندند به مذهب اهل سنت و جماعت بازگشتند.

عبد الله بن یاسین اموال بازمانده از کشته شدگان را جمع آوری کرد و آن ها را به منزله ی فیء قرار داد .....

محمد بن عبد الرحمن المغراوی (از علمای معاصر مخالفین شیعه) پس از نقل آدم کشی عبد الله بن یاسین می نویسد :

وهکذا الرافضة مثل الذباب لا یترکون مکانا إلا دخلوه. فجزى الله هذا القائد خیرا إذ أبادهم وأراح المسلمین من شرهم.

المغراوی، أبو سهل محمد بن عبد الرحمن، موسوعة مواقف السلف فی العقیدة والمنهج والتربیة،ج6، ص 201، الناشر: المکتبة الإسلامیة للنشر والتوزیع، القاهرة - مصر، النبلاء للکتاب، مراکش - المغرب، الطبعة: الأولى.

رافضه اینگونه هستند.مانند مگس هیچ جایی را رها نمی کنند مگر آن که وارد آن می شوند.پس خداوند به این فرمانده جزای خیر دهد که روافض را قتل عام کرد و مسلمانان را از شر آن ها راحت کرد.

تا اینجا بخشی از اعمال تروریستی و آدم کشی و ارهاب عبد الله بن یاسین را دیدیم.جالب است بدانید که وی بسیار شهوت ران نیز بوده است !

وَکَانَ مَعَ ذَلِک کثیر النِّکَاح یتَزَوَّج فِی کل شهر عددا من النِّسَاء ثمَّ یُطَلِّقهُنَّ وَلَا یسمع بِامْرَأَة جمیلَة إِلَّا خطبهَا .....

الجعفری السلاوی، شهاب الدین أبو العباس أحمد بن خالد (المتوفى 1315 هـ)، الاستقصا لأخبار دول المغرب الأقصى،ج2،ص 19، المحقق: جعفر الناصری/ محمد الناصری، الناشر: دار الکتاب - الدار البیضاء.

عبد الله بن یاسین بسیار ازدواج می کرد.در هر ماه با تعدادی از زنان ازدواج می کرد و سپس آن ها را طلاق می داد و صحبت از هر زن زیبایی که می شد او از آن زن خواستگاری می کرد .....

جالب است که مخالفین شیعه بر روی قبر وی مسجد هم ساخته اند !

وَبنی على قَبره مَسْجِد وَهُوَ مَشْهُور بهَا إِلَى الْآن .....

الجعفری السلاوی، شهاب الدین أبو العباس أحمد بن خالد (المتوفى 1315 هـ)، الاستقصا لأخبار دول المغرب الأقصى،ج2،ص 19، المحقق: جعفر الناصری/ محمد الناصری، الناشر: دار الکتاب - الدار البیضاء.

و بر روی قبر وی مسجدی بنا شد که تا الان مشهور است .....

مخالفین شیعه برای این انسان آدمکش و شهوت ران کرامات و فضائلی هم نقل کرده اند!

وَمن کراماته أَن المرابطین خَرجُوا مَعَه فِی بعض غَزَوَاته بِبِلَاد السودَان فنفد مَا مَعَهم من المَاء حَتَّى أشرفوا على الْهَلَاک فَقَامَ عبد الله فَتَیَمم وَصلى رَکْعَتَیْنِ ودعا الله تَعَالَى وَأمن المرابطون على دُعَائِهِ فَلَمَّا فرغ من الدُّعَاء قَالَ لَهُم احفروا تَحت مصلای هَذَا فَحَفَرُوا فصادفوا المَاء على نَحْو شبر من الأَرْض عذبا بادرا فَشَرِبُوا واستقوا وملؤوا أوعیتهم وَمن تقواه وورعه أَنه لم یزل صَائِما من یَوْم دخل بِلَاد صنهاجة إِلَى أَن توفّی رَحمَه الله.

الجعفری السلاوی، شهاب الدین أبو العباس أحمد بن خالد (المتوفى 1315 هـ)، الاستقصا لأخبار دول المغرب الأقصى،ج2،ص 14، المحقق: جعفر الناصری/ محمد الناصری، الناشر: دار الکتاب - الدار البیضاء.

و از کراماتش آن است که مرابطین با او برای بعضی از جنگ هایش به سودان رفتند و آبی که بهمراه آورده بودند تمام شد تا این که از شدت بی آبی به مرگ نزدیک شدند.عبد الله بن یاسین تیمم کرد و دو رکعت نماز خواند و خداوند را خواند و مرابطین به دعای او اطمینان کردند و وی به آنان گفت جایی که نماز خواندم را بکَنید و مرابطین چنین کردند و به اندازه ی یک وجب کندند و به آب شیرین و گوارا رسیدند و از آن نوشیدند و سیراب شدند و ظرف هایشان را از آن پر کردند و از تقوای عبد الله بن یاسین این که او از روی که وارد صنهاجة شد تا زمانی که از دنیا رفت همواره روزه بود.