حقانیت شیعه و رد شبهات

امام صادق (ع) : معاویة بن ابی سفیان فرعون امت بود ! [مصادر شیعه]

یکی از منفور ترین چهره های تاریخ در نزد اهل حق و انصاف و از سرسخت ترین دشمنان پیامبر و اهل بیت ایشان - سلام الله علیهم - معاویة بن ابی سفیان می باشد که در منابع اسلامی مورد ذم بسیاری از صحابه و تابعین و ائمه ی مسلمین قرار گرفته است و البته عده ای وی را صحابی می دانند و حتی با علم به دشمنی او با اهل بیت بر وی ترضی هم می کنند !

امام صادق - علیه السلام - در حدیثی صحیح می فرمایند :

عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَکَمِ، عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْعَلَاءِ، قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام : «إِنَّ مُعَاوِیَةَ أَوَّلُ مَنْ عَلَّقَ عَلى‏ بَابِهِ مِصْرَاعَیْنِ بِمَکَّةَ، فَمَنَعَ حَاجَّ بَیْتِ اللَّهِ مَا قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «سَواءً الْعاکِفُ فِیهِ وَ الْبادِ» وَ کَانَ النَّاسُ إِذَا قَدِمُوا مَکَّةَ، نَزَلَ الْبَادِی عَلَى الْحَاضِرِ حَتّى‏ یَقْضِیَ حَجَّهُ، وَ کَانَ مُعَاوِیَةُ صَاحِبَ السِّلْسِلَةِ الَّتِی قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ: «فِی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُها سَبْعُونَ ذِراعاً فَاسْلُکُوهُ» إِنَّهُ کانَ لَایُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ، وَ کَانَ فِرْعَوْنَ هذِهِ الْأُمَّةِ».

الکلینی الرازی، أبو جعفر محمد بن یعقوب بن إسحاق (متوفاى328 هـ)،الکافی،ج8، ص 157، ح 1، ناشر: دار الحدیث‏، قم-ایران، الطبعة الاولى،1429هـ .

امام صادق (ع) می فرمایند : معاویه اوّلین کسى بود که در شهر مکه بر در خانه خود دو لنگه در نصب کرد و مانع شد که حاجیان بهره ‏مند بشوند از حقى که خداوند براى آنان مقرر کرده و گفته است: «در سرزمین حرم بومیان و حاجیان با هم برابرند». پیش از آن، موقعى که حاجیان وارد شهر مکه مى‏شدند، در خانه بومیان وارد مى ‏شدند و اقامت مى‏کردند تا مراسم حج و عمره ی خود را به پایان ببرند. معاویه در روز قیامت با همان زنجیر گرانى در بند خواهد شد که خداوند مى‏ گوید: «او را بگیرید و در زنجیر گرانى به بند بکشید که هفتاد ذراع طول آن باشد، چرا که او به خداى بزرگ ایمان نمى ‏آورد». معاویه فرعون این امّت بود.

بررسی سندی روایت

احمد بن محمد

أحمد بن محمّد بن عیسى‏
الأشعری القمّیّ، ثقة، له کتب.

الطوسی، الشیخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علی بن الحسن (متوفاى460هـ)، رجال الطوسی، ص 351، تحقیق: جواد القیومی الأصفهانی، ناشر: مؤسسة النشر الاسلامی ـ قم، الطبعة: الأولى، 1415هـ .

علی بن الحکم

علی [بن الحکم‏]
علی بن الحکم الکوفی، ثقة، جلیل القدر.

الطوسی، الشیخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علی بن الحسن (متوفاى460هـ)، الفهرست،ص 263، محقق: طباطبایى، عبد العزیز، ناشر: مکتبة المحقق الطباطبائی‏.

الحسین بن ابی العلاء

الحسین بن أبی العلاء الخفاف‏
أبو علی الأعور مولى بنی أسد، ذکر ذلک ابن عقدة و عثمان بن حاتم بن منتاب، و قال أحمد بن الحسین رحمه الله: هو مولى بنی عامر و أخواه علی و عبد الحمید روى الجمیع عن أبی عبد الله علیه السلام، و کان الحسین أوجههم.

النجاشی الأسدی الکوفی، ابوالعباس أحمد بن علی بن أحمد بن العباس (متوفاى450هـ)، فهرست أسماء مصنفی الشیعة المشتهر ب‍ رجال النجاشی، ص 52، تحقیق: السید موسی الشبیری الزنجانی، ناشر: مؤسسة النشر الاسلامی ـ قم، الطبعة: الخامسة، 1416هـ .

وقد وثّقه ابن طاووس فی البشرى، وکأنّه من قوله: «وکان أوجههم» مع کون عبد الحمید ثقة.

الحر العاملی، محمد بن الحسن بن علی بن الحسین (متوفای1104هـ)،‌الرجال، محقق: فاضلى، على‏، ناشر: موسسه علمى فرهنگى دار الحدیث، سازمان چاپ و نشر، سال چاپ: 1427 ه. ق‏.

قال النجاشی: و أخواه علی و عبد الحمید روى الجمیع عن أبی عبد اللّه علیه السلام و کان الحسین أوجههم له کتب- الخ. و أثبت العلامة المامقانی وثاقته.
و کذا الخوئی صحّح القول بوثاقته. و عدّه الصدوق فی مشیخة الفقیه من صواحب الاصول المعتمدة التی استخرج منها احادیث کتابه.

الشاهرودی، الشیخ علی النمازی (متوفای1405هـ)، مستدرکات علم رجال الحدیث،ج3، ص 80 ، ناشر: ابن المؤلف، چاپخانه: شفق – طهران، الأولى1414هـ .