حقانیت شیعه و رد شبهات

امام کاظم (ع) : روز دوشنبه همان روزی است که پیامبر از دنیا رفت و در حق ما ظلم شد [مصادر شیعه]

یکی از سیاه ترین صفحات تاریخ ، دوشنبه ای است که پیامبر (ص) در آن از دنیا رفتند.این روز ، آغاز مظلومیت های پایان ناپذیر اهل بیت - علیهم السلام - و آغاز غصب خلفت از سوی غاصبان می باشد.

شیخ صدوق در روایتی به سند معتبر نقل می کند :

حَدَّثَنَا أَبِی رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ حَدَّثَنِی أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ مُوسَى بْنِ الْقَاسِمِ الْبَجَلِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ جَعْفَرٍ قَالَ: جَاءَ رَجُلٌ إِلَى أَخِی مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع فَقَالَ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنِّی أُرِیدُ الْخُرُوجَ فَادْعُ لِی فَقَالَ وَ مَتَى تَخْرُجُ قَالَ یَوْمَ الْإِثْنَیْنِ فَقَالَ لَهُ وَ لِمَ تَخْرُجُ یَوْمَ الْإِثْنَیْنِ قَالَ أَطْلُبُ فِیهِ الْبَرَکَةَ لِأَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص وُلِدَ یَوْمَ الْإِثْنَیْنِ فَقَالَ کَذَبُوا وُلِدَ رَسُولُ اللَّهِ ص یَوْمَ الْجُمُعَةِ وَ مَا مِنْ یَوْمٍ أَعْظَمُ شُؤْماً مِنْ یَوْمِ الْإِثْنَیْنِ یَوْمٍ مَاتَ فِیهِ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ انْقَطَعَ فِیهِ وَحْیُ السَّمَاءِ وَ ظُلِمْنَا فِیهِ حَقَّنَا أَ لَا أَدُلُّکَ عَلَى یَوْمٍ سَهْلٍ لَیِّنٍ أَلَانَ اللَّهُ لِدَاوُدَ ع فِیهِ الْحَدِیدَ فَقَالَ الرَّجُلُ بَلَى جُعِلْتُ فِدَاکَ فَقَالَ اخْرُجْ یَوْمَ الثَّلَاثَاءِ.

الصدوق، ابوجعفر محمد بن علی بن الحسین (المتوفى 381هـ)، الخصال،ص 421،ح 67، تحقیق، تصحیح وتعلیق: علی أکبر الغفاری،‌ الناشر: مؤسسة النشر الإسلامی، الطبعة : التاسعة، 1434 هـ .

على بن جعفر مى‏گوید: مردى نزد برادرم موسى بن جعفر آمد، و به او گفت: فدایت گردم من مى‏خواهم سفر بروم، براى من دعا کن، فرمود: کى خارج مى‏ شوى؟ گفت: روز دوشنبه، فرمود: چرا روز دوشنبه خارج مى‏ شوى؟ گفت: در آن طلب‏ برکت مى‏کنم چون پیامبر خدا (ص) در آن روز متولد شده است.امام فرمود : دروغ مى‏ گویند، پیامبر خدا (ص) روز جمعه متولد شده و روزى شوم‏ تر از روز دوشنبه نیست.روزى که پیامبر خدا (ص) در آن از دنیا رفت و وحى آسمانى در آن روز قطع شده و به حق ما ظلم شد.آیا تو را راهنمایى نکنم به روزى که نرم و آسان است و روزى است که خداوند در آن آهن را به داود نرم کرد؟ آن مرد گفت: آرى فدایت شوم.فرمود: روز سه‏ شنبه خارج شو.

بررسی سند روایت :

1) أبی (علی بن الحسین بن بابویه)

684 علی بن الحسین بن موسى بن بابویه القمی‏
أبو الحسن، شیخ القمیین فی عصره، و متقدمهم، و فقیههم، و ثقتهم.

النجاشی الأسدی الکوفی، ابوالعباس أحمد بن علی بن أحمد بن العباس (متوفاى450هـ)، فهرست أسماء مصنفی الشیعة المشتهر ب‍ رجال النجاشی،ص 261، تحقیق: السید موسی الشبیری الزنجانی، ناشر: مؤسسة النشر الاسلامی ـ قم، الطبعة: الخامسة، 1416هـ .

2) سعد بن عبد الله

[316] سعد [بن عبد اللّه‏]
سعد بن عبد اللّه القمی، یکنّى أبا القاسم، جلیل القدر، واسع الأخبار، کثیر التصانیف، ثقة.

الطوسی، الشیخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علی بن الحسن (متوفاى460هـ)، الفهرست،ص 215، محقق: طباطبایى، عبد العزیز، ناشر: مکتبة المحقق الطباطبائی‏.

3) أحمد بن محمد بن عیسى

5197- 3 أحمد بن محمّد بن عیسى‏
الأشعری القمّیّ، ثقة، له کتب.

الطوسی، الشیخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علی بن الحسن (متوفاى460هـ)، رجال الطوسی، ص 351، تحقیق: جواد القیومی الأصفهانی، ناشر: مؤسسة النشر الاسلامی ـ قم، الطبعة: الأولى، 1415هـ .

4) موسی بن القاسم البجلی

5424- 37 موسى بن القاسم بن معاویة
بن وهب، عربی بجلی، کوفی، ثقة.

الطوسی، الشیخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علی بن الحسن (متوفاى460هـ)، رجال الطوسی، ص 365، تحقیق: جواد القیومی الأصفهانی، ناشر: مؤسسة النشر الاسلامی ـ قم، الطبعة: الأولى، 1415هـ .

5) علی بن جعفر

5317- 3 علیّ بن جعفر بن محمّد
له کتاب، ثقة.

الطوسی، الشیخ ابوجعفر، محمد بن الحسن بن علی بن الحسن (متوفاى460هـ)، رجال الطوسی، ص 359، تحقیق: جواد القیومی الأصفهانی، ناشر: مؤسسة النشر الاسلامی ـ قم، الطبعة: الأولى، 1415هـ .