حقانیت شیعه و رد شبهات

ابن عساکر (از علمای شافعی مذهب) : حنبلی مذهب ها عده ای اوباش هستند که معتقدند خداوند در صورت یک جوان بر پشت الاغی سوار می شود و به زمین می آید !


یکی از مطالبی که امروزه سلفیون و وهابی ها آن را به عنوان عقیده ی ثابت خود پذیرفته اند، اعتقاد به دست و پا و چشم و حس بویایی و ... برای الله سبحانه و تعالی می باشد و با وجود چنین اعتقادات باطل و شرک آمیزی خود را اهل توحید نیز می نامند ! جالب آن که ریشه ی این اعتقادات به برخی از حنبلی مذهب ها بر می گردد که ابن عساکر دمشقی (از علمای شافعی مذهب اهل سنت) شدیدا به آن ها حمله کرده و نکات جالبی را در مورد حقیقت اعتقادات این عده بیان  می کند.
وی می نویسد :

إِن جمَاعَة من الحشویة والأوباش الرعاع المتوسمین بالحنبلیة أظهرُوا بِبَغْدَادَ من الْبدع الفظیعة والمخازی الشنیعة مالم یتسمح بِهِ ملحد فضلا عَن موحد وَلَا تجوز بِهِ قَادِح فِی أصل الشَّرِیعَة وَلَا معطل ونسبوا کل من ینزه الْبَارِی تَعَالَى وَجل عَن النقائص والآفات وینفى عَنهُ الْحُدُوث والتشبیهات ویقدسه عَن الْحُلُول والزوال ویعظمه عَن التَّغَیُّر من حَال إِلَى حَال وَعَن حُلُوله فِی الْحَوَادِث وحدوث الْحَوَادِث فِیهِ إِلَى الْکفْر والطغیان ومنَافاة أهل الْحق وَالْإِیمَان وتنَاهوا فِی قذف الْأَئِمَّة الماضین وثلب أهل الْحق وعصابة الدّین ولعنهم فِی الْجَوَامِع والمشاهد والمحافل والمساجد والأسواق والطرقات وَالْخلْوَة وَالْجَمَاعَات ثمَّ غرهم الطمع والإهمال ومدهم فِی طغیانهم الغی والضلال إِلَى الطعْن فِیمَن یعتضد بِهِ أَئِمَّة الْهدى وَهُوَ للشریعة العروة الوثقى وَجعلُوا أَفعاله الدِّینِیَّة معاصی دنیة وترقوا من ذَلِک إِلَى الْقدح فِی الشَّافِعِی رَحْمَة الله عَلَیْهِ وَأَصْحَابه .....

تبیین کذب المفتری فیما نسب الی الامام ابی الحسن الاشعری،ص310و311 ط دار الفکر

گروهی از حشویه [1] و اوباش و افراد پست که موسوم به حنبلی ها هستند در بغداد بدعت های شنیع و مسائل زشتی را ظاهر کردند که حتی فرد ملحد چنین نمی کند چه برسد به شخص موحد و هیچ فرد طعن زننده ای به شریعت و هیچ فرد معطَلی [2] هم آن را جایز نمی داند و به خداوند همه ی آن چه را که او از آن ها منزه است نسبت دادند و حال آن که خداوند از نقائص و آفات منزه است و حدوث و تشبیهات نسبت به او منتفی است و از حلول و زوال پاک است و از تغییر حالات و حلول در حوادث و حدوث حوادث منزه است و این اقوال کفر و طغیان و منافات با اهل حق و ایمان است و [حنابله] بدگویی و اهانت به ائمه ی گذشته و بدگویی از اهل حق و اهل الدین و لعن آن ها در جوامع و مشاهد و محافل و مساجد و بازار و راه ها و خلوت و اجتماعات را به نهایت خود رساندند و سپس طمع و اهمال آنان را فریفت و در طغیان گمراهی و عقیده ی فاسدشان بیشتر فرو رفتند تا این که به فردی که ائمه ی هدی از او کمک می گیرند و وی برای شریعت به منزله ی عروه ی وثقی (ریسمان محکم) است طعن زدند و افعال دینی وی را گناهانی پست برشمردند و از این حال به طعن به شافعی و اصحابش رسیدند .....

[1] حشویه بر فرقه‏ ای از عامّه اطلاق می‏شود که به هر خبری، هرچند متناقض عمل می‏کنند و به ظواهر قرآن، هرچند مخالف با دلیل قطعی تمسک می‏جویند.

[2] معطله (اهل تعطیل) عقل را از شناخت اوصاف الهى یکسره ناتوان مى‌شمارند و معتقدند عقل نمی تواند به معرفت اوصاف خداوند برسد.

وی در ادامه در مورد حنابله می نویسد :

وتمادت الحشویة فِی ضلالتها والإصرار على جهالتها وَأَبُو إِلَّا التَّصْرِیح بِأَن المعبود ذُو قدم وأضراس ولهوات وأنَامل وَأَنه ینزل بِذَاتِهِ ویتردد على حمَار فِی صُورَة شَاب أَمْرَد بِشعر قطط وَعَلِیهِ تَاج یلمع وَفِی رجلَیْهِ نَعْلَانِ من ذهب وَحفظ ذَلِک عَنْهُم وعللوه ودونوه فِی کتبهمْ وَإِلَى الْعَوام ألقوه .....

تبیین کذب المفتری فیما نسب الی الامام ابی الحسن الاشعری،ص311 ط دار الفکر

و حشویه در گمراهیشان و اصرار بر جهالتشان ماندند و لجاجت کردند و تصریح کردند بر این که خداوند پا و دندان و گوشت و سر انگشت دارد و خودش در حالی که سوار بر الاغی است در صورت یک جوان بدون ریش با موی فری به زمین می آید در حالی که تاجی نورانی بر سر دارد و دو پایش در کفشی از طلاست و این اعتقاد از آنان حفظ شده و آنان این عقیده را ثابت کرده اند و در کتبشان تدوین کرده اند و به عوام القاء کرده اند .....

رونوشت :

ندای سنت | پایگاه رسمی حوزه علمیه دارالعلوم زنگیان سراوان

اسلام تکس | بانک مقالات اسلامی و پاسخ به شبهات

کتابخانه عقیده