حقانیت شیعه و رد شبهات

خبر دادن جبرئیل از شهادت امام حسین و بی تابی و ناله ی پیامبر (ص) در مصیبت امام حسین (ع) [مصادر شیعه]


یکی از مصیبت بار ترین فجایع تاریخ اسلام، شهادت امام حسین علیه السلام به دست پلید ترین و خبیث ترین نواصب می باشد که لکه ی ننگی در کارنامه ی بنی امیه – لعنهم الله قاطبة – به شمار می آید.این مصیبت جانگداز به قدری حائز اهمیت بوده که خداوند تبارک و تعالی قبل از وقوعش آن را به پیامبران الهی از جمله حضرت محمد صلی الله علیه وآله وسلم خبر داده و پیامبر (ص) نیز اندوهگین شده و ناله ی عزا سر داده اند.

در روایتی با سند صحیح ، امام صادق علیه السلام می فرمایند :

حَدَّثَنِی أَبِی رَحِمَهُ اللَّهُ تَعَالَى قَالَ حَدَّثَنِی سَعْدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِی خَلَفٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعِیدٍ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَیْدٍ عَنْ یَحْیَى الْحَلَبِیِّ عَنْ هَارُونَ بْنِ خَارِجَةَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ جَبْرَئِیلَ ع أَتَى رَسُولَ اللَّهِ ص وَ الْحُسَیْنُ ع یَلْعَبُ بَیْنَ یَدَیْهِ فَأَخْبَرَهُ أَنَّ أُمَّتَهُ سَتَقْتُلُهُ قَالَ فَجَزِعَ رَسُولُ اللَّهِ ص فَقَالَ أَ لَا أُرِیکَ التُّرْبَةَ الَّتِی یُقْتَلُ فِیهَا قَالَ فَخَسَفَ مَا بَیْنَ مَجْلِسِ رَسُولِ اللَّهِ ص إِلَى الْمَکَانِ الَّذِی قُتِلَ فِیهِ الْحُسَیْنُ ع حَتَّى الْتَقَتَا الْقِطْعَتَانِ فَأَخَذَ مِنْهَا وَ دُحِیَتْ فِی أَسْرَعَ مِنْ طَرْفَةِ عَیْنٍ فَخَرَجَ وَ هُوَ یَقُولُ طُوبَى لَکِ مِنْ تُرْبَةٍ وَ طُوبَى لِمَنْ یُقْتَلُ حَوْلَکِ قَالَ وَ کَذَلِکَ صَنَعَ صَاحِبُ سُلَیْمَانَ تَکَلَّمَ بِاسْمِ اللَّهِ الْأَعْظَمِ فَخُسِفَ مَا بَیْنَ سَرِیرِ سُلَیْمَانَ وَ بَیْنَ الْعَرْشِ مِنْ سُهُولَةِ الْأَرْضِ وَ حُزُونَتِهَا- حَتَّى الْتَقَتِ الْقِطْعَتَانِ فاجْتَرَّ الْعَرْشَ قَالَ سُلَیْمَانُ یُخَیَّلَ إِلَیَّ أَنَّهُ خَرَجَ مِنْ تَحْتِ سَرِیرِی- قَالَ وَ دُحِیَتْ فِی أَسْرَعَ مِنْ طَرْفَةِ الْعَیْن‏.

کامل الزیارات،ص127و128،ح1 ط نشر الفقاهة
بحار الانوار،ج44،ص235،ح22 ط دار احیاء التراث العربی

ابى بصیر، از حضرت ابى عبد اللَّه الصادق علیه السّلام نقل کرده که آن حضرت فرمودند جبرئیل علیه السّلام نزد پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم آمد در حالى که امام حسین علیه السّلام در مقابل آن حضرت بازى مى‏کرد پس به رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم خبر داد که به زودی امّت شما حسین را خواهند کشت. امام صادق علیه السّلام مى‏فرمایند : پیامبر اکرم صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم از این خبر به جزع و ناله آمدند. جبرئیل علیه السّلام محضر مبارکش عرضه داشت : مایل هستید سرزمینى که حسین علیه السّلام در آن کشته مى‏شود به شما نشان دهم؟ امام صادق علیه السّلام مى‏فرماید : در این هنگام فاصله بین مکان رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم و جایى که حضرت سیّد الشّهداء علیه السّلام در آن کشته شدند فرو رفته بطورى که دو مکان مزبور با هم ملاقات کرده سپس حضرت مقدارى از تربت و خاک آن مکان را برداشتند و سریع‏تر از چشم به هم زدن زمین گسترده شد پس جناب رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم از آن مکان خارج شده در حالى که مى‏فرمودند : خوشا به تو از خاکى که داری، خوشا به حال کسى که در اطراف و حوالى تو کشته مى‏شود. امام صادق علیه السّلام مى‏فرمایند : صاحب و وزیر سلیمان نیز چنین کرد یعنى به کمک اسم اعظم بارى تعالى در زمین خسف پدید آورد و بین تخت سلیمان علیه السّلام و عرش فرو رفت و تمام پستى و بلندى‏هاى آن پائین رفت به طورى که این دو قطع از زمین (جاى تخت و عرش) با هم ملاقى شدند پس عرش چنان کشیده شد که تصوّر نمودم از زیر تخت من خارج گشت. امام صادق علیه السّلام مى‏فرمایند : سریع‏تر از چشم به هم زدن زمین گسترده شد.

چند نکته ی مهمی که از این حدیث می توان به آن اشاره کرد از این قرار است :

الف) مساله ی شهادت امام حسین (ع) به قدری حائز اهمیت بوده که جبرئیل (ع) از جانب الله سبحانه وتعالی آن را به پیامبر خبر داده اند. بدیهی است که جبرئیل (ع) مسائل مهم و کلیدی و مبتلا به (مانند احکام دین) و ضروریات و همچنین اخبار غیبی مختص پیامبر را به ایشان می رسانیده اند و خبر شهادت امام حسین (ع) نیز از جمله ی اخبار غیبی است که جبرئیل (ع) از آن به پیامبر (ص) خبر داده است.

ب) مطابق متن روایت، پیامبر (ص) از شنیدن خبر شهادت امام حسین (ع) به جزع و ناله آمدند و جزع آن است که انسان از شدت بی تابی یک مصیبت و یک خبر یا مساله نتواند تاب بیاورد و بر آن صبر کند و این عمل پیامبر هم عمق مصیبت کربلاء را ثابت می کند و هم نشان دهنده ی سنت بودن جزع و ناله بر مصیبت امام حسین (ع) می باشد که هر ساله محبین و شیعیان اهل بیت به اقامه ی عزاء و ناله و گریه بر امام حسین (ع) می پردازند.
وقتی پیامبر (ع) قبل از شهادت امام حسین (ع) در مصیبت ایشان ناله سر داده اند، جزع و زاری در مصیبت سید الشهداء (ع) پس از شهادت ایشان به طریق اولی ثابت و ممدوح بوده و مصداق سنت نبوی می باشد.

ج) مطابق متن روایت، پیامبر پس از آن که مقداری از تربت کربلاء را برداشتند، آن تربت را مدح کرده و بر قداست تربت و بر قداست مکان شهادت امام حسین (ع) (کربلاء) تصریح کردند و این نیز تاییدیه ای است محکم از پیامبر (ص) بر قداست کربلاء و تربت پاک محل شهادت امام حسین علیه السلام.

بررسی سند روایت :

أبی (محمد بن قولویه)

11625 – 11621 – 11648 -  محمد بن قولویه : الجمال ، والد أبی القاسم جعفر بن محمد ، أکثر الروایة عنه ابنه جعفر فی کامل الزیارات فهو ثقة - وکذا أکثر الروایة عنه الکشی - روى عدة روایات فی التهذیبین ، وروى فی مشیخة التهذیب.

المفید من معجم رجال الحدیث،ص570

سعد بن عبد الله بن أبی خلف

5049 – 5048 – 5058 -  سعد بن عبد الله : بن أبی خلف الأشعری القمی أبو القاسم - ثقة - له کتب - روى فی کامل الزیارات - روى 1142 روایة ، روى بعنوان سعد بن عبد الله بن أبی خلف - وتقدمت له روایات بعنوان سعد " فی 4998 " - طریق الشیخ والصدوق الیه صحیح - .

المفید من معجم رجال الحدیث،ص247

أحمد بن محمد بن عیسى

899 – 898 – 902 -  أحمد بن محمد بن عیسى الأشعری القمی : یکنى أبا جعفر - من أصحاب الرضا ( ع ) ، والهادی ( ع ) - له کتب – ثقة. روى فی تفسیر القمی ، وکامل الزیارات - روى بعنوان أحمد بن محمد بن عیسى 2290 روایة.

المفید من معجم رجال الحدیث،ص44

الحسین بن سعید

3416 – 3415 – 3424 -  الحسین بن سعید بن حماد : بن سعید بن مهران الأهوازی - ثقة - قال النجاشی روى عن الرضا ، وأبی جعفر الثانی ، و أبی الحسن الثالث ( ع ) - روى فی تفسیر القمی وکامل الزیارات - طریق کل من الشیخ والصدوق الیه صحیح - متحد مع الحسین بن دندان " 3388 " - روى بعنوان الحسین بن سعید 5026 روایة ، منها عن أبی الحسن ، و أبی الحسن الرضا ، وأبی جعفر الثانی (ع).

المفید من معجم رجال الحدیث،ص169

النضر بن سوید

13048 – 13045 – 13074 -  نضر بن سوید : الصیرفی کوفی - من أصحاب الکاظم ( ع ) - ثقة - له کتاب - روى فی کامل الزیارات وتفسیر القمی - طریق الشیخ والصدوق الیه صحیح - وقع بعنوان نضر بن سوید فی سند 509 روایة ، منها عن أبی الحسن (ع) - .

المفید من معجم رجال الحدیث،ص640

یحیی الحلبی

13569 – 13564 – 13593 -  یحیى بن عمران بن علی : بن أبی شعبة الحلبی - من أصحاب الصادق والکاظم ( ع ) - ثقة ثقة صحیح الحدیث - له کتاب - طریق الشیخ الیه صحیح - روى فی کامل الزیارات - روى 24 روایة ، منها عن أبی عبد الله ( ع ) وروى بعنوان یحیى بن عمران " بن علی " الحلبی - تأتی له روایة بعنوان یحیى الحلبی 13616 .

المفید من معجم رجال الحدیث،ص666

هارون بن خارجة

13228 – 13225 – 13254 -  هارون بن خارجة : الصیرفی کوفی - من أصحاب الصادق ( ع ) - ثقة - له کتب - روى فی کامل الزیارات وتفسیر القمی - طریق الشیخ والصدوق الیه ضعیف - روى بهذا العنوان 17 روایة ، منها عن أبی عبد الله (ع) .

المفید من معجم رجال الحدیث،ص649

أبی بصیر

13575 – 13570 – 13599 -  یحیى بن القاسم : أبو بصیر الأسدی ، وقیل أبو محمد له کتاب - ثقة وجه - روى عن أبی جعفر ، وأبی عبد الله ( ع ) قاله النجاشی - ووالده أبو القاسم لا القاسم ، وهو غیر یحیى بن القاسم الحذاء " 13576 " - والمذکور فی الروایات أبو بصیر وهی کنیة لعدة اشخاص منهم عبد الله بن محمد الأسدی ومنهم لیث بن البختری المرادی ولکن المعروف منهم هو المترجم فإلیه ینصرف عند الاطلاق - مات بعد زمن الصادق ( ع ) بقلیل - طریق کل من الشیخ والصدوق الیه ضعیف - .

المفید من معجم رجال الحدیث،ص666

رونوشت :

ندای سنت | پایگاه رسمی حوزه علمیه دارالعلوم زنگیان سراوان

اسلام تکس | بانک مقالات اسلامی و پاسخ به شبهات

کتابخانه عقیده