حقانیت شیعه و رد شبهات

البانی : اصل در قبول روایت راوی، صداقت و حفظ اوست نه مذهب راوی

یکی از مسائلی که هر از گاهی برخی از وهابیون و نواصب برای رد روایات مربوط به فضائل اهل بیت علیهم السلام اجمعین به آن استناد می کنند، وجود راوی شیعی یا رافضی در سلسله اسناد روایات است و تلاش می کنند تا برخی از روایات مربوط به فضائل اهل بیت را به دلیل وجود راوی شیعی و یا رافضی در سلسله اسنادش تضعیف کنند.به طور کلی این قاعده ی باطل به وسیله ی جوزجانی ناصبی پایه گذاری شد و اکنون قصد پرداختن به تاریخچه ی وضع این قاعده ی باطل را نداریم اما بسیاری از علمای مخالفین شیعه چنین قاعده ای را قبول نکرده، بلکه آن را رد نموده اند و اصل را در قبول روایت بر صدق و حفظ راوی گداشته اند.از جمله ی این افراد، البانی وهابی است.

البانی پس از نقل یکی از روایات مربوط به فضائل امیر المومنین (ع) و تحسین سند آن می نویسد :

فإن قال قائل: راوی هذا الشاهد شیعی، وکذلک فی سند المشهود له شیعی آخر، وهو جعفر بن سلیمان، أفلا یعتبر ذلک طعنا فی الحدیث وعلة فیه ؟!
فأقول: کلا لأن العبرة فی روایة الحدیث إنما هو الصدق والحفظ، وأما المذهب فهو بینه وبین ربه، فهو حسیبه، ولذلک نجد صاحبی " الصحیحین " وغیرهما قد أخرجوا لکثیر من الثقات المخالفین کالخوارج والشیعة وغیرهم .....

سلسلة الاحادیث الصحیحة،ج5،ص262 ط مکتبة المعارف

پس اگر کسی بگوید : راوی این روایت شاهد شیعی است و در سند شاهد آن نیز شیعی دیگری وجود دارد و او جعفر بن سلیمان است آیا این طعنی در حدیث و علتی {مشکلی} در حدیث به حساب نمی آید ؟!
من (البانی) می گویم : هرگز، چون اصل در روایت حدیث صدق و حفظ است اما مذهب بین شخص و خدایش است و خدا حسابرس اوست و به همین دلیل می بینیم که صاحبان صحیحین و غیر از آن ها از بسیاری از ثقات مخالفین مثل خوارج و شیعه و غیر از آن ها روایت نقل کرده اند .....

طبق قول البانی به خوبی مشخص می شود که اصل و اساس در قبول روایت راویان لاحادیث، صدق و حفظ آنان و وثاقتشان است و نه مذهب و این که اهل بدعت باشند یا خیر.بنا بر این کسی حق ندارد آن طوری که نواصب در پی رد فضائل صحیح السند اهل بیت علیهم السلام هستند، به دلیل وجود راوی شیعی و یا حتی رافضی در اسناد روایات به تضعیف آن ها بپردازد.