حقانیت شیعه و رد شبهات

اعتراف ابن تیمیه به هجوم به خانه ی حضرت زهراء و تلاش برای توجیه آن

هجوم به خانه ی حضرت زهراء (س) یکی از حقایق تاریخی است که مخالفین شیعه سعی در انکار آن دارند در حالی که شواهد قوی و بعضا اعترافاتی در این زمینه در کتبشان موجود است.یکی از این موارد،اعتراف ابن تیمیه به اصل وقوع ماجراست که بعد از اعتراف به اصل هجوم،سعی می کند تا آن را به نحوی توجیه کند و عجیب آن که به عذری بدتر از گناه متمسک می شود!

وَغَایَةُ مَا یُقَالُ: إِنَّهُ کَبَسَ الْبَیْتَ لِیَنْظُرَ هَلْ فِیهِ شَیْءٌ مِنْ مَالِ اللَّهِ الَّذِی یُقَسِّمُهُ، وَأَنْ یُعْطِیَهُ لِمُسْتَحِقِّهِ .....

منهاج السنة النبویة،ج8،ص291 ط جامعة الامام محمد بن سعود الاسلامیة

و نهایت چیزی که گفته می شود این است که او {ابوبکر} ناگهانی به خانه ی فاطمه {س} هجوم برد تا ببیند چیزی از مال خدا که آن را تقسیم می کند {بیت المال} در آن جا وجود دارد یا خیر و آن مال را به مستحقش بپردازد .....

تلاش اتباع ابن تیمیه برای انکار اعتراف ابن تیمیه و رد بر آن ها :

از آن جا که اتباع ابن تیمیه حتی همین اعتراف را نیز بر نمی تابند و به مذاقشان خوش نمی آید،سعی می کنند تا این اعتراف ابن تیمیه را نیز انکار کنند و برای اثبات ادعایشان به این بخش از کلام ابن تیمیه استناد می کنند :

أَنَّ الْقَدْحَ لَا یُقْبَلُ حَتَّى یَثْبُتَ اللَّفْظُ بِإِسْنَادٍ صَحِیحٍ، وَیَکُونَ دَالًّا دَلَالَةً ظَاهِرَةً عَلَى الْقَدْحِ، فَإِذَا انْتَفَتْ إِحْدَاهُمَا انْتَفَى الْقَدْحُ، فَکَیْفَ إِذَا انْتَفَى کُلٌّ مِنْهُمَا؟ ! وَنَحْنُ نَعْلَمُ یَقِینًا أَنَّ أَبَا بَکْرٍ لَمْ یَقْدَمْ عَلَى عَلِیٍّ وَالزُّبَیْرِ بِشَیْءٍ مِنَ الْأَذَى، بَلْ وَلَا عَلَى سَعْدِ بْنِ عُبَادَةَ الْمُتَخَلِّفِ عَنْ بَیْعَتِهِ أَوَّلًا وَآخِرًا.

منهاج السنة النبویة،ج8،ص290و291 ط جامعة الامام محمد بن سعود الاسلامیة

قدح در حق ابوبکر {در قضیه ی هجوم به خانه ی حضرت زهراء (س)} قبول نمی شود مگر آن که با سند صحیح ثابت شود و دلالت ظاهری آن بر قدح باشد و هر گاه یکی از این موارد منتفی شود،قدح نیز منتفی می گردد پس چه طور زمانی که هر دوی این ها منتفی شود ؟! و ما می دانیم که یقینا ابوبکر ذره ای علی و زبیر را اذیت نکرد بلکه حتی سعد بن عباده را که از ابتدا تا انتهای خلافتش از بیعت او تخلف کرد را هم اذیت نکرد.

در پاسخ به استناد اتباع ابن تیمیه به این بخش از کلام ابن تیمیه برای رد اعترافش در مورد هجوم به خانه ی وحی بایستی بگوییم که در این کلام هیچ دلالتی بر رد هجوم به خانه ی حضرت زهراء (س) وجود ندارد بلکه آن چیزی که ابن تیمیه با این کلامش در پی تثبیت آن است و برای آن دست و پا می زند،رد آزار و اذیت علی بن ابی طالب (ع) و زبیر از جانب ابوبکر است.یعنی ابن تیمیه می گوید دلیلی وجود ندارد که با آن بتوانیم بگوییم ابوبکر،علی بن ابی طالب (ع) و زبیر را اذیت کرده است و تمام کلام ابن تیمیه همین است نه بیشتر و نه کمتر.اما در ادامه ی کلامش ابن تیمیه نمی تواند اصل هجوم به خانه ی وحی را انکار کند و به همین دلیل بعد از اعتراف به اصل هجوم،در پی توجیه و تاویل آن بر می آید.

مساله ی مهمی که در این جا وجود دارد آن است که در علم اصول گفته می شود : " التأویل فرع التصحیح " یعنی "تاویل،فرع تصحیح است" و این عبارت بدین معناست که وقتی کسی به تاویل و تفسیر چیزی روی می آورد یعنی این که اصل و ثبوت آن را پذیرفته است و حتی از این راه نیز ثابت می گردد این تیمیه اصل قضیه را پذیرفته است و تنها در پی توجیه آن برآمده است.به عنوان مثال ابواسحاق الحوینی از وهابیون مشهور معاصر می گوید :

لکن العلماء یقولون: (إن التأویل فرع التصحیح). وهذه القاعدة مهمة، ومعناها: أنک لا تلجأ إلى تأویل روایة أمامک إلا بعد أن تثبت صحتها، وإلا صار التأویل عبثاً.لماذا تؤول شیئاً ضعیفاً أو مکذوباً أو باطلاً؟یکفی فی رد الباطل أنه باطل؛ لذلک یقولون: إن التأویل فرع التصحیح، أی أنک لا تلجأ لتأویل روایة أمامک إلا بعد أن تثبت أنها صحیحة، فإن ثبت لدیک أنها ضعیفة أو مکذوبة أو منکرة فلا تشتغل بتأویلها.

http://audio.islamweb.net/audio/Fulltxt.php?audioid=87223

اما علماء می گویند : تاویل،فرع تصحیح است و این قاعده ای مهم است و معنایش این است که تو به تاویل روایتی که در پیش رویت است روی نمی آوری مگر بعد از این که صحتش اثبات شود در غیر این صورت تاویل ،عبث می شود.چرا چیزی را تاویل می کنی که ضعیف است یا دروغ و باطل است ؟ در رد باطل همین که باطل است کفایت می کند و به همین دلیل می گویند : تاویل ،فرع تصحیح است یعنی این که به تاویل روایتی که پیش رویت است روی نمی آوری الا بعد از این که ثابت شود صحیح است پس اگر در نزد تو ثابت شود که آن روایت ضعیف است یا دروغ یا منکر است به تاویل آن مشغول نشو.

پس هم از کلام خود ابن تیمیه و هم بر مبنای قواعد اصولی اعتراف ابن تیمیه به اصل هجوم به خانه ی حضرت زهراء سلام الله علیها امری است ثابت و انکار نشدنی.

عذر بدتر از گناه ابن تیمیه و اثبات دوباره ی عداوتش با اهل بیت :

ابن تیمیه برای توجیه هجوم به خانه ی وحی دلیلی را بیان می کند که جز نصب و کینه و عداوت با اهل بیت چیز دیگری نمی تواند دلیل آن باشد.البته شاید هم ابن تیمیه برای توجیه این حقیقت تاریخی از چاله به چاه افتاده است !

ابن تیمیه می گوید دلیل هجوم ناگهانی ابوبکر به خانه ی حضرت زهراء سلام الله علیها این بود که ابوبکر ببیند آیا از بیت المال چیزی در خانه هست یا نه که اگر وجود دارد آن را در بین افرد مستحق پخش کند !!!
سوال ما این است که چگونه و به چه جراتی ابن تیمیه صدور این عمل را از علی بن ابی طالب (ع) و حضرت زهراء (س) ممکن می داند ؟! آیا العیاذ بالله امیرالمومنین و حضرت زهراء به مال دنیا دل بسته بودند و حتی از بیت المال هم به آسانی عبور نمی کردند؟! آیا این کلام ابن تیمیه جز تهمت و اهانت به اهل بیت چیز دیگری است ؟! فقط کافی بود کسی این امکان را در مورد ابوبکر و یا عمر مطرح کند تا ابن تیمیه و اتباعش عرش را بر فرش بدوزند! آری این گونه است که ابن تیمیه مجبور شده تا برای توجیه هجوم به خانه ی وحی به اهل بیت اهانت کند.

توضیحی در مورد واژه ی " کبس " (إِنَّهُ کَبَسَ الْبَیْتَ) :

ابن تیمیه برای هجوم ابوبکر به خانه ی حضرت زهراء سلام الله علیها از واژه ی " کبس " استفاده کرده است که با مراجعه به کتب لغت متوجه خواهید شد معنای آن " هجوم ناگهانی " است.به عنوان مثال در قاموس المعانی این واژه چنین معنا شده است :

کبس القَوْمُ دارَهُ : ناگهان به خانه او حمله کردند.

http://www.almaany.com/ar/dict/ar-fa/%D9%83%D8%A8%D8%B3

کبس القوم داره : هجموا علیها فجأة.

http://www.almaany.com/ar/dict/ar-ar/%D9%83%D8%A8%D8%B3